po 30-tce

makukek

[quote="makukek"]

Yasha · Gość

Oczywiście, że słowo nie tworzy kontekstu. Ale nadal nie rozumiem do czego zmierzasz.

makukek

Yasha · Gość

Gdzie tak twierdzę?

makukek

makukek

casandra

Nie chcę oceniać waszej dyskusji. W zasadzie intelektualnego sporu. Wtrącam się jednak bo mam wrażenie, ze oboje kręcicie się wokół klu tematu nie dochodząc do jego sedna. Przyczyna jest stosunkowo prosta. Prosta w momencie kiedy zdacie sobie sprawę z faktu - w zasadzie kilku faktów - że słowo jako takie jest z natury statyczne. Oznacza co oznacza i jest niezmienne. Przykład. Krzesło, słowo oznaczające, określające przedmiot. Krzesło jest krzesłem i niczym więcej. Miłość. Miłość to miłość i tylko miłość. Czymż może być więcej? Ta statyczna natura słowa zmienia się jedynie i to nieznacznie w konteksscie w jakim zostało użyte. W tym celu, aby nadać kontekstowość jakiemuś słowu używamy innych słów z grupy zwanej przymiotnikami. Jaki, jaka, jakie:)). Dobra miłość, zła miłość, zaborcza miłość. Konteksty. Ale cały czas chodzi o jedno słowo o pojęcie znaczące co znaczy i nic więcej. Idąc tokiem myslenia Yasha, Bóg dał umięjetność mówienia Adamowi, aby móc się z nim porozumieć i aby on zrozumiał jego nauki. Nakazy, zakazy, polecenia. Tak to Bóg, bądź natura stworzyła, że abyśmy mogli zrozumieć otaczającą nas rzeczywistość, opisać zjawiska zachodzące w naszym wnętrzu i zjawiska z otaczającego nas świata, mogli się uczyć i rozwijać, wyartykuować własne myśli, sądy i poglądy, musimy używać słów, pojęć, zwrotów, przyjętych skrótów myślowych. I jest wszystko ok do momentu w którym chcemy oddać stan otaczającej nas rzeczywistości, czy stan naszego ducha. Tu właśnie zaczynają się schody. Nie jest bowiem możliwe przy pomocy środka statycznego jakim jest słowo opisać coś co ma naturę płynną i ulega ciągłym przemianom w czasie. Tym czymś jest to wszystko co się wokół nas dzieje. Zachodzące zjawiska, przepływajace przez głowę myśli. Tak już jest, że nasz umysł zawsze wybiega do przodu lub pozostaje w tyle. Ciągle przeskakuje z tematu na temat. Owa paplanina uniemożliwia nam odbiór chwili i uchwycenie pełni znaczeń. Nasz umysł ogranicza naszą percepcję prowadząc ustawiczną dyskusję sam z sobą. Gdybyśmy mogli wyartykuować na głos ów dialog umysłu, osoba stojąca obok i słysząca ten potok słów uznałaby naszą paplaninę za paplaninę szaleńca. Aby się wam to udało musielibyście wyjść poza słowo i czas. Zastanówcie się nad tym co napisałam. Może pozwoli wam powyższy tekst dojść do consensusu.
I jeszcze jedno. Słowo to klucz. Coś co nadaje sens, upodmiotowia i umiejscawia w rzeczywistości. Po prostu to co nazwane isnieje. To co nie nazwane jest niebytem, bowiem w zbiorze pojęć ma wartość zerową.

Aproxymat

Czyli, Casandro, zakładasz, że słowo samo w sobie nie ulega zmianom? Rzeczywistość jest płynna i zmienna, ale słowo raz "przyklejone" do rzeczy/zjawiska (może "desygnatu" to będzie najlepsze określenie) pozostaje niezmienne? Czy dobrze podążam za Twoim tokiem myślenia?

makukek

Aproxymat

No i dlatego uważam, że słowa są w jakiś sposób na stałe związane z rzeczywistością. Albo przynajmniej z naszymi próbami jej zrozumienia...

makukek