po 30-tce

animavilis · Gość

Bardzo, bardzo mi się podoba ta inicjatywa
[link widoczny dla zalogowanych]
i żałuję, że jej efekty można obejrzeć tylko w warszawskim metrze.
O ileż przyjemniejsze byłyby te długie, nudne minuty spędzane na dworcach, przystankach czy w środkach masowego przekazu, gdyby zamiast reklam piwa wiodących marek, gotowych dań, czy szkół zawodowych dla dorosłych można było poczytać wiersze.

I nawet mimo tego, że większość [link widoczny dla zalogowanych] - wierszy dość trudnych, nie najlepiej chyba służących popularyzacji poezji - mi się nie spodobała, a żaden nie przyprawił o zimny dreszcz ekstazy

, pozostaję pod wrażeniem pomysłu.

A topik zupełnie nie o tym - brakuje mi na "trzydziestkach" tematu, w którym można było by czasem "rzucić" jakimś dobrym wierszem, jakiś dobry wiersz przeczytać lub zachwycić się kawałkiem prozy.
Dzięki topikowi "Poczytaj mi, mamo" i recenzjom forowiczy przeczytałam kilka naprawdę przyzwoitych książek. Ale czasem bardziej chyba niż "sucha" opinia, przemawia do mnie smakowity kąsek, wyrazisty fragment, kuszący skrawek.
Będę wdzięczna za ulubione [z różnych względów] okrawki poezji i prozy

illunga

Miałam to wrzucić w topik książkowy, ale nie mogę odmówić sobie przyjemności zacytowania

Książka : Woody Allen "Czysta anarchia"
Jeśli ktoś lubi monologi reżysera z jego własnych filmów, to tutaj ma próbkę tego, tylko w formie drukowanej. Jak dla mnie to czysty surrealizm, a nie czysta anarchia

A jakie to pyszne! przewala oczami

A teraz fragmencik. Aha, to jest zbiór historyjek. Fragment z opowiadanka "Prawo i materace".

(...) Widok ogromnego cienia, który złowieszczo sunął po ścianie, ściął jej krew w żyłach. Potem zorientowała się,że to jej własny cień, postanowiła schudnąć i zadzwoniła na policję.
- W życiu nie widziałem czegoś takiego - powiedział komendant Homer Pugh. - W Wilton's Creek takie rzeczy po prostu się nie zdarzają. Zgoda,pewnego razu ktoś włamał się do piekarni i wydłubał z pączków całą galaretkę, ale za trzecim razem, tak się złożyło, na dachu już siedział nasz snajper i zastrzelił faceta na gorącym uczynku.
- Ale dlaczego? Dlaczego ? - łkała Bonnie Beale, sąsiadka Washburnów. - To takie bezsensowne, takie okrutne. Na jakim świecie przyszło nam żyć, skoro ktoś inny niż konsument zdziera metkę z materaca?
- Przedtem, wychodząc z domu, zawsze zostawiałam materace - przyznaje Maude Figgins, miejscowa nauczycielka. - A teraz zabieram za sobą wszystkie materace, ilekroć wychodzę na zakupy lub proszoną kolację (...)

bea.ta

Wisława Szymborska
Pierwsza fotografia Hitlera

A któż to jest ten dzidziuś w kaftaniku?
Toż to mały Adolfik, syn państwa Hitlerów!
Może wyrośnie na doktora praw?
Albo będzie tenorem w operze wiedeńskiej?
Czyja to rączka, czyja, uszko, oczko, nosek?
Czyj brzuszek pełen mleka, nie wiadomo jeszcze:
drukarza, konsyliarza, kupca, księdza?
Dokąd te śmieszne nóżki zawędrują, dokąd?
Do ogródka, do szkoły, do biura, na ślub
może z córką burmistrza?

Bobo, aniołek, kruszyna, promyczek,
kiedy rok temu przychodził na świat,
nie brakło znaków na niebie i ziemi:
wiosenne słońce, w oknach pelargonie,
muzyka katarynki na podwórku,
pomyślna wróżba w bibułce różowej,
tuż przed porodem proroczy sen matki:
gołąbka we śnie widzieć ? radosna nowina,
tegoż schwytać ? przybędzie gość długo czekany.
Puk puk, kto tam, to stuka serduszko Adolfa.

Smoczek, pieluszka, śliniaczek, grzechotka,
chłopczyna, chwalić Boga i odpukać, zdrów,
podobny do rodziców, do kotka w koszyczku,
do dzieci z wszystkich innych rodzinnych albumów.
No, nie będziemy chyba teraz płakać,
pan fotograf pod czarna płachtą zrobi pstryk.

Atelier Klinger, Grabenstrasse Brauna,
a Brauna to niewielkie, ale godne miasto,
solidne firmy, poczciwi sąsiedzi,
woń ciasta drożdżowego i szarego mydła.
Nie słychać wycia psów i kroków przeznaczenia.
Nauczyciel historii rozluźnia kołnierzyk
i ziewa nad zeszytami.

( Lubię ten wiersz)

bo ja

Emily Dickinson

985
Skoro nie mogłam mieć Wszystkiego -
Nie dbałam o brak mniejszych Rzeczy.
Jeśli nie zaszło nic większego
Niż Rozpad Słońca - Ostateczny
Kataklizm Globu - nic nie było
Tak Wielkie - abym - na wieść o tym -
Podniosła z Ciekawości Czoło
Sponad Roboty

slepa i brzydka

Krzywda Bolesłam Leśmian

Zamknij okno... W ogrodzie - zbyt śpiewno.
Oczy do snu lub do śmierci zmruż.
Krzywda nasza kończy się na pewno!...
Życie - mija... Wolno spocząć już...

Dzień się nowy na obłoków bieli
Nie zatrwoży, że ciał naszych brak...
Lecz to wszystko, cośmy przecierpieli,
Niechaj we mgle ma choć drobny znak!

Bo czym zgrozę odkupić zagłady,
Łez wysiłek i ten pusty czas,
Gdy śmierć zniszczy nawet ran tych ślady,
Ran, co niegdyś tak bolały nas?

fedrus

Fragment z Szelmostw niegrzecznej dziewczynki:

- A gdybyś wtedy, zamiast wysłać mnie na Kubę, przekonał, żebym została z tobą tu, w Paryżu, ile czasu wytrzymalibyśmy ze sobą, Ricardo?
- Całe życie. Uczyniłbym cię tak szczęśliwą, że nigdy byś mnie nie opuściła.
Porzuciła kpiący ton i popatrzyła na mnie, bardzo poważnie i z lekką pogardą:
- Jaki jesteś naiwny i jakimi złudzeniami żyjesz - wycedziła, rzucając mi wyzywające spojrzenie. - Nie znasz mnie. Ja zostałabym na zawsze tylko z mężczyzną, który byłby bardzo, bardzo bogaty i potężny. A ty nigdy taki nie będziesz, niestety.
- A jeśli pieniądze nie dają szczęścia, niegrzeczna dziewczynko?
- Szczęście? Nie wiem, co to jest, i nie chcę wiedzieć, Ricardito. Wiem za to, i to na pewno, że nie jest czymś romantycznym i trywialnym, jak według ciebie. Pieniądze dają bezpieczeństwo, bronią cię, pozwalają ci korzystać z życia w całej jego pełni i nie martwić się o dzień jutrzejszy. To jedyne szczęście, jakiego można dotknąć.
Patrzyła na mnie zimno, w ten dziwny sposób, który zdawał się mrozić wszystko, co żywe, wokół niej.
- Jesteś dobrym człowiekiem, masz jednak okropną wadę: brak ambicji. Jesteś zadowolony z tego, co osiągnąłeś, nieprawdaż? Ale ty nic nie osiągnąłeś, grzeczny chłopczyku. Dlatego nigdy nie będę zadowolona z tego, co mam. Zawsze będę chciała więcej.
Nie wiedziałem, co powiedzieć, ponieważ choć mnie zabolało, musiałem przyznać, że powiedziała prawdę. Dla mnie szczęściem było mieć ją przy sobie i mieszkać w Paryżu. Czy znaczyło to, że jesteś nieuleczalnie pospolity, Ricardito? Prawdopodobnie tak.

znana ktośka · Gość

To ja tak tekstowo - muzycznie - Goya :
"Jeśli będę taka"

Jeśli będę taka
Jakiej nie rozumiesz
O jedno Cię proszę
Kochaj mnie jak umiesz

Jeśli kiedyś zrobię coś
Nieoczekiwanego to
O jedno proszę Cię
Nie krytykuj tego
Gdy wymyślę coś
Niepodobne do niczego to
O jedno proszę Cię
Nie neguj tego

Jeśli będę taka
Jakiej nie rozumiesz mnie
O jedno Cię proszę
Kochaj mnie jak umiesz

Jeśli kiedyś powiem coś
Czym zranię do żywego to
O jedno proszę Cię
Nie pamiętaj tego
Jeśli kiedyś zrobisz coś
Zupełnie zwyczajnego to
Chcę, żebyś wiedział, że
Nie zapomnę tego

Jeśli będę taka
Jakiej nie rozumiesz mnie
O jedno Cię proszę
Kochaj mnie jak umiesz

„Spiesz się”

Pewnie ma w sobie coś,
czym zniechęca Cię,
a może to strach przed tym,
byś nie zasmucał jej.
Więc zanim sen otuli was
swe miejsce przy niej grzej.
Jest inna niż Ty,
cierpliwości więcej miej.

Spiesz się, by nie uciekła Ci...

Dla innych chcesz
jeszcze więcej z siebie dać,
a dla niej co dzień
dzielisz słowa raz po raz.
Zatrzymaj wzrok, wysłuchaj, co
do ucha szepcze ci.
Jest inna niż Ty,
zapamiętaj taką myśl...

fi · Gość

Bardzo długi kwadrans.
W samolocie między godziną 8.45 a 9.00. Na moje oko trwał godzinę albo i dłużej"
Olga Tokarczuk, Bieguni.

Malutki skraweczek zostawiam...
Jestem w trakcie czytania, z wielka przyjemnością i zadumą.

Seeni

"Ta książka jest ordynarna, porąbana, ma zbyt długi prolog i opowiada o miłości, jakby ktoś nie zauważył............
..........Myślę sobie, że to co tutaj wysmażyłem, to taki mały pomnik nagrobny tego odmóżdżonego pokolenia, które zaczęło się gdzieś przy roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym i zawisło między dwoma epokami jak pijaczek na barierce. Nie było nas jeszcze w komuniźmie, a w kapitaliźmie już nas nie będzie. Wtedy było dla nas o wiele za wcześnie, teraz jest dla nas o wiele za późno. Tak sobie myslę, żeśmy byli błędem w matriksie albo coś w tym rodzaju."
Tomasz Czerwiński - Pokalanie

fi · Gość

Seeni

fi · Gość

To ostatnie zdanie, ze wszelkimi tego konsekwencjami - bardzo mi przypadło do wyobraźni...

Teraz poczytuje niewielka książeczkę biograficzną o jednej z najgłębiej ukrywanych historii miłosnych XX wieku - wielkiego romansu Martina Heideggera i Hannah Arendt. Kiedy zostali kochankami on miał 35 lat a ona 18...

animavilis · Gość

Cieszę się, że topik nie umarł.
Bardzo się do niego zapaliłam i bardzo szybko zgasłam.
Wszystkie moje ulubione wiersze, wszystkie z dawna ulubione fragmenty pojawiły się kiedyś na podobnym topiku na o2 i poczułam, że bezsensem było by je wklejać od początku. I znów, jak mantrę powtarzać, że mnie od dawna nic tak nie zachwyca ani nie porusza, by czynić z tego wypisy.

Ale zajrzała dziś na topik o warzywach, owocach oraz innej roślinności i smakowita czereśniowa zachęta illungi przypomniała mi pewien wiersz Leśmiana, którego chyba nigdy nie przywoływałam. Nie jest to mój ulubiony wiersz ani nawet jeden z ulubionych tego, niepowtarzalnego dla mnie, poety, ale uwodzi mnie i ten klimat i to niespełnienie i ta tęsknota za marzeniem i to marzenie o doskonałości...

WIŚNIA

Rosła wiśnia w królewskim ogrodzie,
Król ją ujrzał o słońca zachodzie,
Ujrzał tajnym zapłonioną żarem
O obłąkał swe zmysły jej czarem.

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

„Jedni wierzą w śpiewające ptaki,
Inni w gwiezdne na błękicie znaki,
A ja ciebie będę czcił w swej krasie,
Wiśnio, wiśnio! Już ku zmierzchom ma się!"

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

"Uśmierz obłęd, ty - zorzo zorzysta!
Przejrzyj duszę do dna, bo zbyt mglista...
W tym ogrodzie dwoje nas, jak dwoje..."
I wyciągnął ku niej usta swoje.

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

I wyciągnął usta w żal zaklęty
I skamieniał szalem ogarnięty,
I nie wiedział, że nie dni samotne,
Jeno wieki mijają stokrotne.

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

Ona z dawna przez jego kochanie
Nieśmiertelne pozyskała trwanie
I wtulona w nieuwiędłe liście,
Płomieniała, odtąd wiekuiście.

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

A on w mgłę się rozcieńczył obladłą,
Ciało jego już w nic się rozpadło,
Jeno ustom, by mogły całować
Wolno było w ogrodzie wiekować.

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

I śpiewały te, usta do wiśni:
„Brak nam oczu. Cóż ślepcom się przyśni?
Lecz cokolwiek nam sądzono w niebie,
Nie przestaniem należeć do ciebie!"

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

Tędy właśnie szły dziewczęta młode,
Podziwiały ust wiernych urodę
„Usta, usta, rozwarte do picia,
Jaki smutek stał się wam za życia?"

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

„Mogłybyście niejednej dziewczynie
Dać to szczęście, bez którego ginie!
Jakaż niemoc tak strasznie was więzi
Do tej wiśni, co trwa na gałęzi ?"

Ach, nie po to się czerwienię,
Żeby gasić twe pragnienie!

animavilis · Gość

Do tej książeczki też się długo przyczajałam, kilka miesięcy. Wreszcie zamówiłam ją w ostatnim rzucie, w ostatnim błysku przypomnienia - aha, jeszcze to... bardzo się cieszę, to dobra antologia, tak dobra, że zostawia uczucie niedosytu.

["Dzikie brzoskwinie". Antologia poetek amerykańskich. Julia Hartwig]

Nie miałam czasu na Nienawiść -
Bo
Grób mi był Przegrodą -
Życie nie było
Dość pojemne -
Aby w nim zmieścić - Wrogość -

Na Miłość też nie było czasu
Lecz
w braku lepszego Zadania -
Myślałam -
Może mi wystarczy
Sam mozół Jej Szukania -

Jestem Róża mam niebieskie oczy
Jestem Róża nie znam cię z imienia
Jestem Róża i kiedy zaśpiewam
Jestem Róża nie do podrobienia

Begunów i Pokalanie już wciągnęłam na listę. Jest szansa, że za kilka, kilkanaście miesięcy się doczekają

Kewa

Cieszę się, że jeszcze nikt nie przytoczył tego wierszyka

J
ak się czuję ?

Kiedy ktoś zapyta, jak ja się czuję.
Grzecznie mu odpowiem, że :"Dobrze, dziękuję".
To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko.
Astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką.
Puls słaby, krew moja w cholesterol bogata ...
Lecz dobrze się czuję jak na swoje lata !
Bez laseczki teraz już nie mogę,
Choć zawsze wybieram najłatwiejsza drogę ...
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,
Ale przyjdzie ranek ... znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć "figle płata",
Lecz dobrze się czuję jak na swoje lata !
Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
Że kiedy starość i niemoc przychodzi,
To lepiej się zgodzić ze strzykaniem kości
I nie opowiadać o swojej słabości
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź,
I wszystkich wokoło z chorobami nie nudź !
Powiadają :"Starość okresem jest złotym",
Kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym ...
"Uszy" mam w pudełku, zęby w wodzie studzę,
jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje:
"Czy to wszystkie części, które się wyjmuje ?"
Za czasów młodości (mówię bez przesady)
Łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało,
Żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą ...
A teraz na starość czasy się zmieniły -
Spacerkiem do sklepu, z powrotem "bez siły".
Dobra rada dla tych, którzy się starzeją:
Niech zacisną zęby i z życia się śmieją !
Kiedy wstaną rano, "części" pozbierają,
Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają,
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują,
Znaczy, że zdrowo i dobrze się czują.

Wisława Szymborska

animavilis · Gość

Poezja Szymborskiej jest taka "trzeźwa"! Poza tym posiada cenną i dość chyba jednak rzadką dla polskiej poezji, zwłaszcza kobiecej, cechę - poczucie humoru.

fi · Gość

"Miękkie, lubieżne, narkotyczne cienie,
Zaszło slońce, rozproszyło sie jasne światło (ja sam wkrótce zajdę, rozproszę się),
Mgiełka - nirwana - noc i spoczynek - zapomnienie"

walt whitman...

dobrej nocy

evra · Gość

Pewien południowoamerykański szaman powiedział mi,
że przez oko człowieka nie przenika żółte światło, a lit
zawarty w promieniach słońca trafia prosto do mózgu.
W jaki sposób człowiek ten się dowiedział, że lit stanowi
element składowy światła słonecznego - nie mam zielonego
pojęcia. Tłumaczył mi później, że właśnie dlatego należy
wpatrywać się w zachód słońca, który uspokaja nas przed
zapadnięciem zmroku, zanim ponownie spadnie słupek rtęci.

' Teksty i przekłady
STING '

spokojnej...

animavilis · Gość

Nie przemawia do mnie specjalnie Walt Whitman, ale zdanie o własnym zachodzeniu i rozpraszaniu się i owszem.

Z topiku Aproxymata wyrwałam dziś z kontekstu na własny, niezbyt dobry użytek jedno zdanie, które chodzi za mną przez pół dnia i które przywiodło mnie w końcu do gmerania w prywatnych skrawkach. Ciąg skojarzeń był więcej niż luźny.

evra · Gość

mnie sie czasami zdarzalo Go tak odczytywac,
ale kiedy polykalam te ksiazki, bylam taka mloda

teraz zapewne doszukiwalabym sie zupelnie innych tresci.

ale mam, mam taki fragment, ktory lubie i nadal tak samo
jak przed laty - odczytuje

…latanie jest jak kobieta i jeśli się ją kocha, to wtedy boisz się, że nie jesteś dosyć dobry dla niej i że nie starczy ci życia, aby się nią nacieszyć. Ale to czujesz tylko wtedy, jak naprawdę kochasz, bo nie obchodzi cię przecież, co powie czy pomyśli o tobie dziwka, z którą gdzieś tam śpisz, a rano wychodzisz na palcach, żeby jej nie obudzić i żeby już z nią nie gadać.

'Palcie ryż każdego dnia'