po 30-tce

bea.ta · Wysłany: Wto 21:30, 11 Mar 2008 Temat postu: "Kultura narzekania "

....Taka anegdota:
jadę taksówką do kolegi. Mieszka na nowym, pięknym, strzeżonym osiedlu. Taksówkarz długo go szukał. Zamiast się ucieszyć, że wyrósł piękny nowy kawałek miasta, mówi: "Panie, kogo na to stać, tu sami złodzieje mieszkają". Po chwili się zreflektował i dodał: "No i pana kolega". .....

[link widoczny dla zalogowanych]

I jeden z komentarzy do artykułu :
"czy profesor wojciszke mógłby wreszcie skończyć z wiecznym
narzekaniem na polską "kulturę narzekania"?

"

To jak jest ? "narzekamy bo nam w genach wszczepili"" czy narzekamy i kradniemy, lub kradniemy i narzekamy, że mało nam, czy .... ( miejsce na inne cenne przemyślenia )?
Czy tylko inni tak robią a my nie ? Think

Aproxymat · Wysłany: Wto 21:34, 11 Mar 2008 Temat postu:

Przyznaję się bez bicia, narzekanie bardzo się przydaje. Myślę, że pełni ważną funkcję. Jednoczy ludzi, tak jak jednoczy wspólny wróg. Ponieważ o prawdziwych wspólnych wrogów na ogół trudno (czasem nawet trzeba ich wymyślać), to w zamian można sobie ponarzekać. Zawsze można liczyć na zrozumienie współnarzekaczy. Współnarzekacze pokiwają głowami, może nawet poklepią po ramieniu, powiedzą "u mnie to samo" albo "ale nas nie nabiorą"...

bea.ta · Wysłany: Wto 21:44, 11 Mar 2008 Temat postu:

tak... znacznie łatwiej wspierać kogoś narzekającego niż cieszyć się np.szczęściem jego ...
bo jak szczęśliwy to nudny przecież.
Choć zawsze można mu odrobinę zamącić mówiąc :
echhh Ty to masz dobrze , a mi to zawsze pod górkę

A jakim trzeba być zakłamanym by na pytanie
Co u Ciebie ?
odpowiadać :
Wszystko w porządku - i do tego jeszcze pokazywać uśmiechniętą twarz:D

( a w domu właśnie rura pękła i nie ma wody -albo na czym tańczyć )

Aproxymat · Wysłany: Wto 21:46, 11 Mar 2008 Temat postu:

Może to wynika z jakiejś niepisanej umowy wewnątrzspołecznej - zamiast wyładowywać swoją niechęć na drugiej osobie i powodować konflikty, lepiej wraz z tą osobą ponarzekać na jakieś inne sprawy. Taki pakt o nieagresji.

bea.ta · Wysłany: Wto 21:52, 11 Mar 2008 Temat postu:

Może...ale zależy to od stopnia zażyłości między narzekającymi.
Inaczej słucha się koleżanki, kolegi a inaczej Pani z US .

I niektórzy to narzekają w przezabawny sposób czyli ważna rolę w narzekaniu odgrywa dobre samopoczucie ( wcale to nie jest takie absurdalne)

fi · Gość

Pewnie przyczyn narzekania jest bardzo wiele i pewnie każdy narzekający robi to z sobie tylko wiadomego powodu - może żeby skupić na sobie uwagę innych, bo nie potrafi wziąć odpowiedzialności za swoje życie i szuka wtedy przyczyn swojego "nieszczęścia" poza sobą, może trudno mu mówić że coś mu się udało - w myśl tego, że łatwiej nam mówić o sobie złe rzeczy bo tych dobrych to się wstydzimy powiedzieć, żeby nie być posądzonymi o samochwalstwo i zadzieranie nosa.

lulka · Wysłany: Wto 22:43, 11 Mar 2008 Temat postu:

Ja zaś myślę, że to nasza cecha narodowa. Może całkiem niegłupia bo daje nam przewagę nad takimi Amerykanami choćby - w końcu większość z nas (Polaków) uważa ich za durniów.

lulka · Wysłany: Wto 22:49, 11 Mar 2008 Temat postu:

Zapomniałam na końcu poprzedniego mojego wpisu wlepić emotę "z przymrużeniem oka".

bea.ta · Wysłany: Wto 22:51, 11 Mar 2008 Temat postu:

Mogłabyś Lulka edytować swoje wpisy a nie tak..już pół topika zbędnych wpisów

Aproxymat · Wysłany: Wto 22:52, 11 Mar 2008 Temat postu:

Wcale niekoniecznie typowo to polska specjalność. Swego czasu rozmawiałem trochę z Rosjanami i narzekają nie gorzej niż my. Nawet barwniej trochę i są przekonani, że mają więcej powodów do narzekania.

bea.ta · Wysłany: Wto 22:56, 11 Mar 2008 Temat postu:

lulka · Wysłany: Wto 22:58, 11 Mar 2008 Temat postu:

bea.ta · Wysłany: Wto 23:00, 11 Mar 2008 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych]

I po co to pisać jak inni napisali już wszystko przed nami Blue_Light_Colorz_PDT_21

– Gdy amerykańskie dziecko odnosi pierwsze sukcesy np. udaje mu się wejść po schodkach zjeżdżali i samodzielnie zjechać w dół – amerykańska matka mówi „you did it” – zrobiłeś to, co u nas zostanie przetłumaczone jako „udało ci się”. Amerykanie na swój sukces pracują od najmłodszych lat, a Polakom się udaje – to kształtuje pewne myślenie, wzorce, które w psychologii nazywamy wzorcami motywacji osiągnięć. Polacy są niestety często przeświadczeni, że sukces, dobra praca po prostu jest kwestią przypadku, w mniejszym niż u Amerykanów stopniu zależy od wkładu własnej pracy, od wytrwałości, determinacji w osiąganiu celów. To jest jeden z bardzo ważnych elementów psychologicznych, który składa się na naszą polską mentalność. Można oczywiście mówić też o ukrywaniu ekspresji dobrego nastroju – w polskich wzorcach komunikacji należy unikać mówienia o własnych sukcesach, raczej należy narzekać na szefa, na rząd, na podatki. To jest tematem naszych codziennych rozmów i dobrze czujemy się z ludźmi, którzy mówią podobnym językiem. Człowiek, który by się ciągle uśmiechał i mówił, że wszystko układa się zgodnie z jego planami, że osiąga sukcesy i planuje następne, byłby często postrzegany jako dziwak, zarozumialec. -

bea.ta · Wysłany: Wto 23:01, 11 Mar 2008 Temat postu:

lulka · Wysłany: Wto 23:01, 11 Mar 2008 Temat postu:

animavilis · Gość

Aproxymat · Wysłany: Śro 9:27, 12 Mar 2008 Temat postu:

Pasztet · Gość

Chyba kiedys byl podobny topik. I podobnie jak wtedy, teraz tez nie wiem jaka jest definicja narzekania.
Dosc czesto slowem "narzekanie" pacyfikuje sie kogos, kto wyraza krytyczne zdanie na jakis temat. Przykleja sie wtedy komus etykiete "narzekacza" i juz jest fajnie. Nie trzeba sie przejmowac jego uwagami, bo to przeciez zwykle narzekanie. Ba, malkontenctwo.

PS. Polacy nie sa wcale najbardziej marudzacym narodem. Rzeklbym nawet, ze jestesmy calkiem zadowoleni, porownujac nas z okolicznym ludem. O Rosjanach mam jeszcze inne zdanie - sa tak pelni kompleksow, ze to wrecz utrudnia prace z nimi, bo przeklada sie na zwykle sytuacje zawodowe.

animavilis · Gość

bea.ta · Wysłany: Śro 10:50, 12 Mar 2008 Temat postu:

ok
Jeżeli napiszę soczyście ( po męsku) :
- ale mnie dziś głowa napierdala
To będzie już narzekanie czy jedynie stwierdzenie faktu? Blue_Light_Colorz_PDT_02

(bo to , że niekulturalnie tak publicznie pisać to wiem )

Często zdarza mi się narzekać na swój nastrój, bardziej niż na np. zachowanie innych.
Narzekanie to często bierze się z poczucia bezsilności. Bo jak sobie ten nastrój poprawić jak się w dołku siedzi Think

I wpada się w pułapkę marazmu a wtedy lawinowo nastrój się pogarsza i ...oby się tylko znalazł chętny na słuchanie który albo da przysłowiowego kopa na rozruszanie albo rzuci koło ratunkowe

Tylko czy to juz narzekanie nie = się takiej depresji np . ?

Pasztet temat już był i pewnie nie raz się jeszcze pojawi, ale kto by chciał się wypowiadać w np. w temcie " O pozytywnych skutkach porad psychologicznych online " albo Gdyby nie ta moralność to większość puszczałby się jak bączek " lub " Wulgaryzmy w życiu codziennym-codzienność " lub........... itd