po 30-tce

melpomena

Jakiś czas temu zostałam zaproszona na noc planszówek. Przed ta nocką ostatni raz grałam w chińczyka na kurniku, a wcześniej… nie pamiętam. Bardzo mi się spodobało więc postanowiłam sobie jakieś kupić. Po przejrzeniu wszystkich lub prawie wszystkich możliwych, wybrałam dwie:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Przyszły dziś rano, a zapłaciłam za nie wczoraj krótko przed 14.00. Gość dostał wielki pozytyw na znanym portalu aukcyjnym.

Po przeczytaniu instrukcji - załamka. Filmiki odnośnie owiec na stronie trochę rozjaśniły w głowie, ale jak będzie okaże się w praniu. W każdym bądź razie staram się nie zniechęcać i ze względu na czas premiera w rodzinnym gronie odbędzie się w sobotę. Chyba, ze nikogo nie zachęcę do grania.

Ktoś jeszcze gra? W jakie gry? Jakie wrażenia?

bobro

Super Farmer - bardziej stołówka niż planszówka, ale z dziećmi dobrze się gra;

Świńska gra - kula się świnkami - rozrywka jak się patrzy

Aproxymat

Jestem wielkim fanem planszówek od czasów wczesnej młodości. Mam pół szafy gier, tylko ostatnio znajomym a nawet mi samemu nie starcza czasu, żeby w coś grać.

Edit: z niektórymi z tych gier mieliście do czynienia na forum - przetwarzałem pewne z nich pomysły i dostosowywałem do formy forowej.

Juli*

Lubię planszówki. Teraz dzięki dyżurom w świetlicy mogę nadrobić zaległości. Czasami trzeba się podłozyć, innym razem rozkładają cię na łopatki, ale i tak jest fajnie. Bywa też, że nie sięgam po żadną i to przez długi okres czasu - jego brak, bądź zwyczajna niechęć - tak po prostu.

Aproxymat

Na świecie jest to gigantyczny przemysł, skierowany głównie do ludzi dorosłych. W Polsce planszówki traktowane są z pobłażaniem, jako coś infantylnego, z czym poważni ludzie nie powinni mieć do czynienia.

Juli*

Zatem w tej kwestii jestem całkowicie niepoważna.

melpomena

Super Farmer bedzie nastepny. Wlasnie te trzy gry chcialam miec, ale zaden ze sprzedawcow nie mial wszystkich trzech na sprzedaz wiec zadowolilam sie dwoma.
SF podoba mi sie wlasnie dlatego, ze ma proste i jasne reguly i mozna w nia grac z mlodszymi dziecmi.

Dixit wlasnie tez widzialam w wersji karcianej.

Dawno dawno temu byly w domu jakies chinczyko-mlynko-warcaby. Potem Eurobussines. Na poczatku hit, a potem sie znudzil. Polezal pare lat zapomniany i trafil do mlodszych.

Mlody jest nieco za mlody na planszowki jeszcze, ale mysle, ze za pare lat sie wciagnie i tez z pewnoscia jak Juli od czasu do czasu trzeba bedzie sie podlozyc, przynajmniej na poczatku (zeby sie nie zniechecil), ale przeciez nie bedzie trwalo to wiecznie, a w sumie dla nas starszych niewazne jest czy sie przegra czy wygra, przyjemnoscia jest sama gra.

Juli*

Juli*

Wracając do planszówek - lubię takie z poleceniami, ale wiecznie młodego "Chińczyka" nic nie przebije

Aproxymat

Przez lata panowało straszne ubóstwo gier planszowych i nie tylko. Był tylko Chińczyk, Eurobiznes i różne mutacje tychże. Nie liczę szachów i warcabów.
Gdzieś w połowie lat 80-tych ruszył nieśmiało rynek gier w Polsce. Wtedy trafił do mnie "Labirynt śmierci" - coś pomiędzy planszówką a RPG. Bo planszę - tytułowy labirynt - budowało się z gotowych żetonów a wędrowało się tam drużyną śmiałków, tłukło potwory, zgarniać złoto itd. Idealna wprawka do przyszłego Diablo.

Razem z kolegami z podstawówki, przemierzyliśmy ten labirynt dziesiątki razy aż pojawił się "Gwiezdny Kupiec". To była wyższa szkoła jazdy. Zasady były strasznie złożone - reguły popytu i sprzedaży, handel surowcami w kosmosie. Więc to uprościliśmy, bo na naszym poziomie najważniejsze były bitwy kosmicznych statków.

Potem była jakaś mutacja "Władcy Pierścieni" - ogromna plansza i beznadziejne reguły gry, w której w sumie wszystko sprowadzało się do zmontowania dwóch ogromnych armii i rzucenia ich na siebie a potem wszystko zależało od rzutu kostką. Zero finezji i myślenia. Mam też do dzisiaj z tamtych czasów "Księcia" - polską odmianę Riska toczącą się w podzielonej na różne frakcje Italii. Ta gra budziła wielkie emocje wśród znajomych ale dzisiaj wydaje mi się żałośnie prosta.
Potem pojawiły się pierwsze gry czysto taktyczne, militarne - miałem o ile pamiętam "Kretę" i "Ardeny" - typowo dwuosobowe, po kilku partiach raczej przewidywalne, więc potem powędrowały gdzieś dalej. Aż z Anglii przywiozłem gigantyczną symulację II Wojny Światowej w Europie. Gra okazała się hitem - była potwornie złożona i dawała mnóstwo możliwych wariantów rozgrywki - do dziś pamiętam jak kiedyś graliśmy ze znajomymi do 4 rano, kończąc zdobyciem Moskwy przez Anglików.

Ale wcześniej Rosjanie lądowali w Egipcie.

Potem była krótka i wyczerpująca fascynacja Warhammerem, więc planszówki powędrowały w kąt. A potem, po latach, okazało się, ze jest rebel.pl - polecam, szczerze mówiąc - i dostęp do dowolnych planszówek jest bardzo łatwy. I tak trafiły do mnie i wielkie hity typu "Osadnicy z Catanu", "Tygrys i Eufrat" czy "Tide of Iron" ale też trochę mniej znane w rodzaju "Here I Stand" czy "The World Cup Game".

Juli*

rosegreta · Gość

melpomena

bobro

"Gwiezdnego kupca" też miałem, ale nigdy w niego nie zagrałem, bo nie miałem z kim

i jeszcze "Wojny napoleońskie" - tu już kilka partii rozegrałem, ale miały strasznie dużo żetoników

Aproxymat

Do "Gwiezdnego Kupca" musiały być przynajmniej trzy osoby, inaczej gra nie miała sensu, bo żadne sojusze nie wchodziły w rachubę. Gra była przeróbką zachodniej gry, faktycznie może z roku 1969, jak wspomina Mel. Ale w Polsce funkcjonowała nieco zmodyfikowana i nawet pan Baraniecki specjalnie napisał opowiadanie do niej. Encore wydało wtedy jeszcze kilka gier: "Bitwa na Polach Pellenoru", "Bogowie Wikingów" i coś o eksploracji nowych planet - w to się dawało grac nawet w pojedynkę. Teraz te gry są podobno nawet ciągle poszukiwane przez fanów na Allegro itd.

Juli*

rosegreta · Gość

melpomena

Przypuszczam, ze do Sylwestra nie da sie, ale w styczniu zaczne naciskac

Moj trzyletni bratanek drugi tydzien jest w szpitalu. Na dzieciecej laryngologii obecnie jest zaledwie trojka dzieci, jeden rowiesnik i pewien pietnastolatek - Milosz. Milosz ma sporo problemow i przykurcz rak i nog nie jest najpowazniejszym. Chlopiec niesamowicie pozytywnie nastwaiony do swiata, z ogromnymi pokladami cierpliwosci do trzylatkow, organizujacy im czas.
Dzis wparowalismy na oddzial na dluzej (bylismy ok 4 godzin). W gry niestety nie pogralismy sobie, bo gdy nie ma swietliczanek, gry sa pod kluczem. Wkurzajace, ze nie ma absolutnie mozliwosci wyzebrac nawet jednej gry. Dorosli i pietnastolatek nie sa powaznymi gwarantami, ze nawet jednej grze nic sie nie stanie. Panie sa gluche jak pien na wszelkie prosby. Za to wspolnie ukladalismy puzzle i gralismy w domino, ktore Igor dostal od nas (bratowa ma juz odruch wymiotny jak slyszy domino, dlatego byla szczesliwa, ze ktos inny gral). Bylo swietnie.

I takie pytanie. W co jeszcze moze grac trzylatek? Zdaje sobie sprawe, ze sie potrafi szybko znudzic, ale chcialabym mu kupic cos latwego, z czym by sobie dal rade.

olak

A muszą być planszówki?
Z karcianych to "Piotruś", czyli dobieranie par. Wybór ogromny.
Jakie to domino? Obrazkowe, czy tradycyjne? Jak tradycyjne a dziecko zliczy do sześciu to i "Chińczyk" będzie dobry. Nieletni mając trzy latka nie był zainteresowany planszówkami, teraz dopiero chce grać, ma pięć i pół.

Malena

Podrzucę adres strony
[link widoczny dla zalogowanych]
na której są pokazane setki "zabawek" które można zrobić z papieru i kilku dodatkowych elementów.
Autorami są hinduscy naukowcy, którzy chcą przez zabawę uczyć. I potrafią to robić! W dodatku są niewiarygodni w swoich pomysłach.
Wiele rzeczy można zrobić z 3-5 latkami - szczególnie z działu "Toys from Trash" albo "Magic Miscellany" (na dole strony)

To kilka ich zabawek:
http://www.youtube.com/watch?v=AZc8Jqv3Wyg
http://www.youtube.com/watch?v=nW4-FjZ8hns

e> wiem, że to nie planszówki ale może się przyda?