po 30-tce

FRIDA · Gość

Czego oczekuje współczesny świat? Kiedy rozglądam się, dostrzegam, że na topie są - spryt i niezwykła sprawność w rozpychaniu się łokciami, często w czysto pojętym egoistycznym interesie ze szkodą dla innych. Dalej obserwuję przebiegłość, a nawet bezwzględność, które suma sumarum tworzą obraz cwaniaka, cwaniactwa.
Współpracownicy dniami i nocami liczą pieniądze, głowią się jak zdobyć dodatkowy zarobek, podkradają sobie klientów, pomysły. Gdzieś w tym wszystkim nie dostrzegam ludzkiej wrażliwości i wyrozumiałości. A może to nie czasy dla wrażliwych? Kim w tym wszystkim jest współczesny idealista, i czy takowi istnieją? Czy obecnie idealista jest postrzegany jako - fajtłapa, safanduła, nieudacznik, a idealizm jest swojego rodzaju naiwnością, i wiarą w to, że świat jest piękny, dobry, a ludzie szlachetni?

EMES

szkoda gadać

nudziarz

Nie świat Frido - wielkie korporacje.
To one zauwazyły , że wlaśnie taki typ pracownika przynosi im największe zyski, więc stworzyły system awansu premiujący dokłądnie takich ludzi , o ktorych piszesz. Po jakimś czasie okazało się, że inny typ człowieka nie ma jakichkolwiek szans, więc nawet ludzie którym podobny styl działalnia wydawal się wstrętny musieli się przystosować - coś w koncu trzeba jeść.
No i po jakimś czasie upowszechnił się nam model cwaniaka... więcej stał się obowiazującym kanonem, zmienia z wolna moralność, zmienia etykę.
I tylko Ci "niszowi" jeszce pamiętają o takich pojeciach jak godność, honor, jakaś elegancja i przyzwoitość wobec innych.

pogłoska

EMES

jeśli sama zadajesz sobie to pytanie znakiem tego jesteś obrzydliwie nieprzyzwoita Tongue out (1)

pogłoska

FRIDA · Gość

pogłoska

nudziarz

pogłoska

FRIDA · Gość

EMES

oj napiła się raz a Ty już krytykujesz Tongue out (1)

myślę że kiedyś w końcu ta bańka obrotnych=cwaniaków z wyścigów szczurów pęknie (jak każda inna prędzej czy później) i znowu w cenie będą różne przymioty które ostatnio zaczynają być postrzegane jako nieudacznictwo i nieporadność

animavilis · Gość

Aproxymat

Ja zetknąłem się z jeszcze innym aspektem - kiedy ktoś zachowuje się uczcwie, etycznie i honorowo - bywa podejrzewany o to, że za tym na pewno coś się kryje. Że chce osiągnąć dla siebie jakieś korzyści. W najlepszym wypadku zaś o to, że jest po prostu zarozumiały i nie chce zachowywać się "jak wszyscy".

nudziarz

animavilis · Gość

nudziarz

FRIDA · Gość

Zakładając ten temat poszłam nieco innym torem myślowym. Nie chciałam rozpatrywać problemu w kontekście - ideały, idealista = egoista, egocentryk. To miały być takie rozważania nad aspektem - czy współcześnie istnieją idealiści, czy istnieje dla nich miejsce, czy nie są swojego rodzaju naiwniakami w oceanie cwaniactwa. Czy ideały mają dzisiaj szansę na przetrwanie? Często obserwuję, że kiedy idzie taki "ideowy rycerzyk" na wojenkę z cwaniactwem - ktoś na niego splunie, ktoś ironicznie spojrzy, ktoś inny wyśmieje, i doradzi aby wybił sobie z głowy wspaniałe ideały - wszak biedaczek nie da rady przebić się z nimi w obecnej rzeczywistości pomimo szczerych chęci. Idealista, to ktoś kto współcześnie może przeżywać liczne rozczarowania i wzburzenia, i toczy poniekąd "walkę z wiatrakami". W końcu ukształtował się w przekonaniu, że przyjaciel zawsze pomoże w potrzebie, koleżanka wyszła za mąż z miłości, a wykonywany przez niego zawód służy pomocą innym...

animavilis · Gość

Przedstawiasz dwie skrajne postawy, a myślę, że życie jest gdzieś pomiędzy. My też jesteśmy pomiędzy "rycerzykiem", a "cwaniakiem", choć pewnie się z którąś z tych postaw identyfikujemy bardziej (zapewne milej jest myśleć o sobie w kategorii "idealista"), a prawdopodobnie, równie mocno i nie zawsze świadomie, przechylamy się raz w tę raz w drugą stronę. "Czystych typów", cwaniaków jak Dyzma Dołęgi-Mostowicza jest pewnie niewielu, gatunek idealistów takich jak Myszkin Dostojewskiego, tym bardziej, wymiera. Ci ostatni, zresztą, zawsze byli gatunkiem ginącym, nie tylko w naszej epoce.

pogłoska