po 30-tce

animavilis · Gość

Przyjdzie wbrew Twojej woli do szpitalnej sali. Oczywiście, nie musisz się udzielać w modłach i przyjmować komunii, ale jeśli akurat czytasz książkę, może Cię to nieco rozpraszać. Później najwyżej tolerancyjne katolickie chore koso na Ciebie popatrzą.

Kewa

nudziarz

Wiolinowa

Wiolinowa

nudziarz

Wiolinowa

Wiolinowa

W2

animavilis · Gość

Pochodzenie O-Ren Ishii

Pochodzenie O-Ren Ishii

Kewa

Formalny

Dość dziwne jest porównywanie reklam w TV i wybijanie godzin przez miejski zegar, do spraw wiary. Czym innym jest jednak nachalność z jaką urzędnicy pana B. starają się wszędzie zaznaczyć swoją obecność... Przy okazji: zastanawiałem się widząc migawki ze spotkania opłatkowego w sejmie, czy będą urządzone podobne uroczystości w dniu 7 stycznia czyli wtedy, gdy Boże Narodzenie obchodzi kościół prawosławny. Ciekawi mnie też, czy sejm będzie uroczyście obchodził święta muzułmańskie choćby tak ważne jak dzień męczeństwa Husajna ibn Alego lub dzień zakończenia postu Mojżesza.
Moje pytania są absurdalne? Oczywiście, że tak - dlatego, ta sytuacja jest absurdalna. Tam, gdzie według konstytucji istnieje rozdział kościoła od państwa, nie powinno obchodzić się święta akurat jednej z religii - nieważne, że najliczniej reprezentowanej. Padło tu na forum pytanie pełne zdumienia "dlaczego większość ma się podporządkować mniejszości?" Zadanie tak sformułowanego pytania dowodzi niezrozumienia, na czym polega demokracja i kultura. W demokratycznym kraju, gdzie konstytucja nie jest lekceważonym dokumentem, członkowie społeczeństwa stosują zasadę, że większość z szacunkiem odnosi się do praw i zwyczajów mniejszości i w swoich działaniach biorą je pod uwagę. Rzecz w tym, że ta zasada jest oczywista dla ludzi kulturalnych.
Jeśli chodzi o działalność kapelanów szpitalnych, to miałem możliwość sprawdzenia jak to wygląda "na roboczo". Dwukrotnie w okresie dwóch tygodni, a potem po roku trafiłem na kilka dni do szpitala. Za każdym razem leżałem w "jedynce". Pierwszego dnia po przyjęciu mnie do szpitala wszedł rano kapelan i zaproponował "posługę kapłańską". Uprzejmie podziękowałem informując, że jestem ateistą. Wywiązał się mniej więcej taki dialog:
Ksiądz - ateista?! To tym bardziej jest oczywiste, że potrzebna jest moja obecność, żeby przywrócić CIEBIE SYNU do społeczności ludzi mających szacunek dla Boga, a przez to dla siebie (!)
Ja - Proszę pana. Uprzejmie panu wyjaśniłem, że pańska obecność jako księdza nie jest mi potrzebna.
K. - proszę się do mnie zwracać "proszę księdza" - jestem kapłanem.
J. - proszę do mnie nie mówić przez "ty"! Grzecznie wyjaśniłem już, że jestem ateistą i nie będąc członkiem społeczności, w której jest pan kapłanem, używam form ogólnie przyjętych.
K. - Błądzisz SYNU, ale ja ci wybaczam.
J. - OK. - cieszę się, ale nie rozumiemy się, więc proszę wyjść. Nie interesuje mnie dalsza rozmowa jeśli pan nie rozumie jakie mam podejście do sprawy. Poza tym jest pan niegrzeczny.

Ksiądz z ironicznym uśmiechem bez słowa wyszedł

Następnego dnia rano - ja świeżo po poważnym zabiegu. Otwierają się drzwi:
K. - Niech będzie…
J. - Dzień dobry! Uważam, że wczoraj wyjaśniliśmy sobie nasze poglądy, więc proszę mi nie przeszkadzać.
K. - Będę przychodził codziennie, póki Bóg nie pomoże CIĘ sprowadzić na drogę prawdy.
Odwróciłem się tyłem - wyszedł.
Porozmawiałem z ordynatorem - pomogło.
Po dwóch tygodniach gdy wróciłem na oddział, "cyrk" zaczął się od nowa…

Z tego co wiem, mój przypadek był raczej typowy… Niech więc nikt nie twierdzi, że te przygody "nie katolików" wynikają z tego, że to potrzeba innych chorych powoduje nieledwie odprawianie mszy w salach szpitalnych. Wielu z chorych nie ma po prostu śmiałości lub boi się reakcji innych chorych, by odmówić obecności księdza w czasie, gdy potrzebują spokoju. Oczywiście wielu osobom jest taka obecność potrzebna, ale rzecz w tym, że nie powinna być ona nachalna i absorbująca wszystkich obecnych. Zdaję sobie też sprawę, że bywają kapelani taktowni, ale to chyba znacznie rzadsze…

nudziarz