po 30-tce

makukek

hej,

pokora ???
religia/wiara uczą pokory … ?
no cóż , mam odmienny pogląd !
otóż mianowicie wiara obiecuje człowiekowi wieczność czyli stawia go o wiele wyżej niż to co człowiek obserwuje i czego doświadcza – wyżej niż wszelkie stworzenia , wyżej niż cały wszechświat (który służy człowiekowi za scenę na której człowiek występuje w roli głównej ) …
a przede wszystkim obiecuje człowiekowi uczestnictwo w boskiej chwale , wszechmocy i wszechwiedzy …
człowiek poniekąd sam stanąć się ma w perspektywie wieczności … cząstką boga samego …
to jest pokora … ???

makuś

matka

ciekawe rozważanie

bo ja

nie wiem jak jest z pokorą i religią ale sama pokora bez kontekstu religijnego to dla mnie:
zgoda
uznanie swojej słabości
nie porównywanie sie z innymi
nie branie odpowiedzialności za nic więcej niż ja sam

....i podobno prawdziwa pokora jest wtedy, kiedy nawet nie myślimy już o tym jacy jesteśmy pokorni.

i jeszcze coś...

Prostota i Miłość Pokorna

Wyzwól mnie, Panie,
od lenistwa, które się miota
przebrane w działalność;
od tchórzostwa, które czyni to,
czego się od niego nie wymaga,
bo chce uniknąć ofiary.

Daj mi pokorę,
w której jedynie jest odpocznienie,
i wybaw mnie od pychy,
która jest najcięższym ciężarem.

Przeniknij całe moje serce
i całą mą duszę
prostotą Twojej miłości.

Thomas Merton

matka

bo ja

...mogę brać odpowiedzialność tylko (i AŻ) za samą siebie - tzn. dla mnie, że godze się brać odpowiedzialność za siebie i zmieniam siebie, a nie "świat". W sobie, a nie w "świecie" upatruję źródła moich problemów. Pycha, która jest wedłóg mnie przeciwieństwem pokory często daje znać o sobie, gdy wydaje mi się, że mogę więcej, niż mogę na prawdę. A zapominam równocześnie o tym, co jest podstawowym moim obowiązkiem - troszczyć się o prawdę w sobie. Zajmowanie się innymi ludźmi może być (ja myślę że często jest) przejawem braku pokory, choć może sprawiać takie pozory. To ta odwaga i działalnosc, o której pisze T.Merton - taka która jest tylko przykrywką.

...a powiedzenie o cielęciu budzi we mnie mdłości bo kojarzy mi sie z konformizmem i tzw. grzecznością. Poza tym - czy to dobrze ssać dwie matki?...mozna się przejeść...można z żadną nie nawiązać prawdziwej bliskości... Co z tego, ze cielak będzie najedzony jeżeli będzie wygłupiony

A pamiętacie tą powiastke o osiołku, który miał w żłobie i owies i siano, i nie mógł się zdecydować co zjeść i umarł z głodu...

matka

chyba nie wystarczy być niepysznym , żeby być pokornym
pokorny to nie tak mało

"dupa wołowa" też wydaje się być pokorna ( ja tak mam)

Nie wiem, co znaczy wg Ciebie "zajmowanie się innymi ludźmi". Ciągle tylko się domyślam.
Nie wiem, co napisał T. Merton.
Ja jednak inaczej widzę pychę. Bo nie jest w mojej ocenie pyszny lub niepokorny, któremu wydaje się, że może więcej niż napawdę może. Ludzkość byłaby pełna pyszałków, gdyby to była pycha. Przecież nic byśmy nie zrobili przez setki lat pewni swej miernoty. Przeceiż aż tak nie można nie wierzyć we własne siły, możliwości, a jeśli już nie chcemy być tacy pyszni to chociażby w pomoc np. Stwórcy, który każdego dnia pomoże nam dojść do celu. Ale też dojdziemy do absurdu, bo tylko pyszny może zwracać się do Pana z prośbami. Pokorny prosić nie będzie.
Jest jednak wąska granica miedzy pychą a odwagą czy odpowiedzialnością, wiarą i nadzieją.

Yo` Mama

może, Makuś, na tę pokorę należy patrzeć nie z punktu widzenia człowieka
a Boga, który w końcu "stał sie człowiekiem" -
czyli siebie "uniżył", zeby się zrównać z człowiekiem, kórego przecież stworzył na swój obraz i podobieństwo..
(sorry, jeśli piszę za mało "uniwersalnie", bo obracam się tylko w kęgu jednej wiary)

Boja

-dziękuję za piękny wiersz.. jak dla mnie-idealnie trafia w to, co ważne w tym temacie

Dla mnie pokora to m.in. pogodzenie się z własnymi słabościami (nie - zgoda na nie ale uznanie, że są
i że mam jeszcze wiele do zrobienia, żeby je przezwycieżyć).
A jeśli mi się czasem wydaje, że już je zwyciężyłem.. i że dzięki temu jestem lepszy od kogokolwiek innego - to wtedy jest pycha.
Jej przeciwieństwo.

A może prawdziwa pokora wyraża się właśnie w tym "uniżeniu", którego dokkonał Bóg? I to jest dla nas wzór..?

Yasha · Gość

Co by nie mówić - pokora jest błogosławiona przez Boga, pycha - nie

Zupełnie odwrotnie jak u ludzi

bo ja

Yasha · Gość

Co z nim, z Hiobem?
Że był najpokorniejszym człowiekiem na ziemi, no i...?

Little Butterfly

.. w religii krześcijańskiej palmą najpokorniejszego wywija raczej Mojżesz .. Angel

.. ale wracając do meritum .. tak jak nie ma rózy bez ognia i jing bez jang ..

.. tak pokorę uzupełnia nadzieja lub beznadzieja ..

.. progeniturą związku pokory i nadziei jest zazwyczaj miłość Blue_Light_Colorz_PDT_02

a owocem związku pokory i beznadziei bywa depresja Blue_Light_Colorz_PDT_32

..

.. oczywiście .. mogę się mylić .. Blue_Light_Colorz_PDT_35

Yasha · Gość

Little Butterfly

Yasha · Gość

Little Butterfly

Yasha · Gość

Little Butterfly

Yasha · Gość

Little Butterfly

Yasha · Gość