po 30-tce

letnisztorm

Teoria opanowania trwogi czyli po co nam wysoka samoocena i światopogląd.

Oswajanie śmierci i obrona przed egzystencjalnym lękiem nie są bynajmniej współczesnymi wynalazkami. Zgodnie z Teorią Opanowywania Trwogi autorstwa Jeffa Greenberga, Sheldona Solomona i Toma Pyszczynskiego, opanowanie lęku przed śmiercią jest głównym źródłem ludzkiej motywacji i stoi za takimi typowo ludzkimi wytworami jak rytuały pogrzebowe, a nawet sama kultura i światopogląd. Wszystkie one mają na celu ułatwienie utrzymania równowagi psychicznej w obliczu śmiertelnego lęku. Głównymi źródłami ochrony przed bolesnością konstatacji o nieuchronności kresu są: pozytywna samoocena i światopogląd, który nadaje porządek i trwałość otaczającej nas rzeczywistości i zawiera w sobie obietnicę nieśmiertelności. Ta nieśmiertelność może być rozumiana dosłownie – jako życie wieczne czy reinkarnacja, lub symbolicznie – jako pozostawienie trwałego śladu (dzieło artystyczne, odkrycie naukowe), pamięć innych ludzi po śmierci albo też jako przedłużenie własnego życia poprzez posiadanie potomstwa. Aby zaś tę nieśmiertelność osiągnąć, trzeba uznawać zawarte w określonym światopoglądzie – religijnym lub materialistycznym – wartości i stosować się do jego norm i zasad. Z ich zaś przestrzegania, ze spełniania określonych standardów płynie dla nas nagroda w postaci pozytywnej samooceny, która informuje nas, że jesteśmy na dobrej drodze do osiągnięcia owej dosłownej czy symbolicznej nieśmiertelności. I to właśnie pomaga nam ochronić się przed lękiem.

Światopogląd i samoocena nie istnieją jednak realnie, lecz w naszych głowach. Z tego też względu potrzebujemy stałego potwierdzenia ze strony innych, że nasze poglądy są słuszne, a samoocena – słusznie wysoka. Jedne z pierwszych badań przeprowadzone przez twórców Teorii Opanowywania Trwogi pokazały, że pozytywna informacja na własny temat usłyszana od innych skutecznie zapobiega odczuwaniu lęku powstałego po obejrzeniu filmu z motywem umierania. Osoby, którym takiej miłej rzeczy o nich samych nie powiedziano, po obejrzeniu nagrania zawierającego motyw śmierci odczuwały dość silny niepokój.

[link widoczny dla zalogowanych]

flykiller · Gość

Coś dla oka.
Polak, Kacper Kowalski, zajął drugie miejsce w konkursie World Press Photo na najlepsze zdjęcia 2014 r. w kategorii projektów długoterminowych. To seria intrygujących fotografii robionych z paralotni, głównie krajobrazów.

[link widoczny dla zalogowanych]

Pierwsze miejsce w kategorii "Współczesne problemy" - zdjęcie pary sanktpetersburskich gejów. Pomijając wymowę, która zapewne przyczyniła się do tej nagrody (trudna sytuacja osób LGBT w Rosji), rzeczywiście, piękne zdjęcie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Fotografia z kategorii "Natura"

[link widoczny dla zalogowanych]

i "Natura" niewesoła

[link widoczny dla zalogowanych]

Łajba pełna rozbitków, nie pamiętam już z jakiej kategorii, też robi wrażenie

[link widoczny dla zalogowanych]

Trochę mrocznej golizny

[link widoczny dla zalogowanych]

i wiele innych, fantastycznych zdjęć. Można wsiąknąć.

[link widoczny dla zalogowanych]

Neonek

Intrygujących. Może wyłącznie. I to bardzo niewiele tych intrygujących...

W zasadzie tylko jedno...

Think

flykiller · Gość

Które i dlaczego?

lulka

Oglądałam kilka dni temu. Najbardziej podoba mi się "Istambuł protest" bo jest takie zadziwiająco krystaliczne, a serce mnie zabolało przy tresurze małpy. W jej oczach widać strach i niezrozumienie.
Straszne.

flykiller · Gość

Uhm, i ta kolorystyka. Wygląda jak kadr z jakiegoś filmu.
Zdjęcie z małpą jest przeraźliwie smutne, a jej strach taki... uczłowieczony. Jakby przeciwnie, strach chorego na ebolę, ciągniętego przez służby sanitarne, wydaje się zwierzęcy, pozbawiony świadomości (może taki jest, może opuszcza go przytomność), cała scena odhumanizowana.
W ogóle, niektóre z tych zdjęć są niesamowite. Zaczęłam grzebać w archiwach i natknęłam się na fotografię przygotowań do masowej kremacji ofiar trzęsienia ziemi, bodajże, w Nepalu. Długi szlak nagich ciał, ułożonych na czymś w rodzaju rusztów twarzą do ziemi, w pełnym słońcu, jedno na drugim, z wypiętymi pośladkami, rozrzuconymi nogami, okaleczonych, brudnych... w kulturze chrześcijańskiej, z jej funeralną pieczołowitością, po prostu, coś niewyobrażalnego.

Neonek

jak różnie postrzegamy...

Dzięki Bogu.

Neonek

Nie odpowiedziałem ... Dlaczego?
Nie podobają mi się zdjęcia.
Maja określony cel. Maja zagrać na prostych uczuciach. Co widać - skutecznie.

Nie łechczą wyobraźni, nie zmuszają do dorobienia sobie scenariusza...

nudziarz

To fotografia prasowa, nie artystyczna.
Taki ma cel

Zatrzymać rzeczywistość zawierając prosty przekaz, czy równie prosta estetykę.
Teoretycznie ma być uchwyconym mgnieniem, bez jakiejkolwiek ingerencji robiącego zdjęcie w jego kształt.

flykiller · Gość

Neonek

Jeżeli to fotografia prasowa to ja jestem Święty Turecki.
Zdjątka artystycznie i technicznie są w zasadzie bez zarzutu.

Technika i obróbka na poziomie.

Niestety przekaz żaden. Za wyjątkiem zdjęć które łechcą instynkty wrażliwym.
Cel osiągnięty. Ochy i achy.

Fotoreporterka żadna. Martwa natura w dobrej oprawie.

Sumując, Hiszpańskie truskawki z marketu. Ładne ,,bezsmakowce,,.

I wyobraźnia nie ma tu nic do szukania kochana Fly.

flykiller · Gość

Mam nieodparte wrażenie, że źródłem Twojego nieusatysfakcjonowania jest fakt, iż na tych zdjęciach nie walają się głowy chrześcijan prześladowanych za wiarę, a zamiast nich, nagrody zdobywają fotki smętnych pedałów. Innymi słowy, że te zdjęcia nie serwują takiego przekazu, jakiego Ty byś oczekiwał. Ale nie będę się o to spierać. Jak zauważyłeś na początku, różnie postrzegamy. Mamy różną wrażliwość, wyobraźnię, odmienne poczucie estetyki, itd. I bardzo dobrze.

Neonek

Wybacz Fly że nie rajcuje mnie martwa matura. Nie działa na mnie to co rajcuje Ciebie. No nie odlatuję. Sorrki...

Już napisałem wcześniej:

Wysłany: Wto 15:29, 17 Lut 2015 Temat postu: Odpowiedz z cytatem Zmień/Usuń ten post

jak różnie postrzegamy...

Dzięki Bogu.

flykiller · Gość

Ależ, w najmniejszym stopniu nie czuję się urażona.

nudziarz

flykiller · Gość

Wydaje mi się, że niewłaściwie to interpretujecie. Fakt, że konkurs nosi nazwę World Press Photo znaczy tyle, że dotyczy fotografii, która jest zamieszczana w prasie (więc w tym sensie "prasowej"), ale niekoniecznie "reporterskiej", mającej zatrzymać w kadrze jakiś niezwykle ważki moment. Świadczą o tym chociażby kategorie, w jakich przyznawane są nagrody. Skoro są tam, między innymi, takie kategorie jak: Portrety, Natura czy Sztuka, a także całe cykle projektów zdjęciowych, to jak najbardziej mogą to być przemyślane i świadome kompozycje artystyczne - tyle, że stworzone na potrzeby prasy.

Sławomir

flykiller · Gość