po 30-tce

yapp

to najbardziej cyniczny komentarz, jaki znalazłem pod informacją o śmierci nastolatka, który kojarzony jest z jakąś czwartoplanową postacią z Harrego Pottera, a któty zginał dlatego, że stanął w obronie młodszego brata podczas jakiejś burdy pod klubem.

takie historie mają to do siebie, że scenariusz pisze się sam z siebie i nie wiadomo, jak wypadnie zakończenie. chociaż właściwie wiadomo, zwycięży kanalia, która jeszcze zdąży podczas warunkowego rozsiać trochę swoich genów w tu i ówdzie sprzyjająco rozchylone waginy. aczkolwiek, coś mi mówi, że zbyt jednostronnie widzę tę historię, bo przecież gdyby tak się sprawy miały w pełnej swej konsekwencji, to świat niechybnie skarłowaciałby do dziedziny najprymitywniejszych instynktów. gdzieś zatem popełniam błąd...

Aproxymat

Błąd, który wyjaśniają ochoczo neodarwiniści: nie istnieje jedna taktyka ewolucyjna przyjmowana przez organizmy żywe, lecz wiele różnych, w obrębie jednego gatunku. Co powoduje odpowiednią różnorodność genetyczną. Takie bleskotki - owady, które są mocno uwikłane w związki z figowcami. Niektóre samce pędzą żywot na krwawych walkach o względy samic we wnętrzu figowcowego kwiatu (niesłusznie traktowanego jako owoc). Inne nie ryzykują gwałtownej śmierci i fruwają sobie obok licząc, że jakaś samica też będzie miała ochotę akurat przebywać poza figowcem. Obie taktyki - brutalna i łagodna - przynoszą efekty - w rezultacie obie utrzymują się równolegle i gatunek bleskotek nie wymarł ze szczętem.

lulka

No i w zasadzie w tym momencie cały mój światopoglad bierze w łeb.
Myślałam, że nie rosną nam nowe kanalie (bądź utrzymują się na jakimś tam w miarę stałym poziomie) bo mamy na nie wpływ.
Co prawda umysł "jako biała kartka" w momencie urodzin do mnie nie przemawia, ale jednak rodzimy się z zalążkami dobrych i złych cech. Jeśli są sprzyjające warunki (dane przez innych - normalny dom, przekaz wartości, dobry przykład itd.) to dajemy szansę tym lepszym cechom się rozwijać.
No ale co w takim razie z tymi bleskotkami (czy jak im tam?). Proporcje zła i dobra zostają zachowane choć przykład nie idzie z góry?
d'oh!

Może jednak steruje tym wszystkim jakiś wielki, centralny mózg na tyle by podstawowe równanie matematyczne nie uległo deformacji?
Inna sprawa, że być może za kilkaset tysięcy lat te bleskotki będę sobie zadawać pytania podobne do naszych?

Chyba muszę zmienić lekturę. Think

Aproxymat

Myślę, że bleskotki specjalnie się nad tym nie zastanawiają. Istnieją bleskotkowe geny, tworzące bleskotkę agresywną, która w mrokach figowca będzie mordować inne bleskotki, byle tylko dopaść bleskotkową samicę i przekazać geny bleskotkowego zabójcy. Inna linia genetyczna wytwarza bleskotki łagodne, romantycznie unoszące się wokół figowca, nie wdające się w żadne bójki.
Oczywiście nie jest to takie bezpośrednio jasne. Geny kodują tylko białka i nic innego nie robią, nie ma białka "agresji" i białka "łagodności", po prostu w pewnych określonych warunkach bleskotka zbudowana z odpowiednich białek będzie prawdopodobnie przyjmować taktykę agresywną. Nie wiadomo jak bleskotki nabywają umiejętności takich zachowań.