po 30-tce

rosegreta · Gość

Jak ja nie lubię zakładać nowych tematów.
To taka dygresja moja.
Jakie macie sposoby na zachowanie się w konfliktowych sytuacjach?
Czy inaczej zachowujemy się w pracy z konfliktami a inaczej w domu? Czy dajemy się ponieść emocją i trzaskamy po prostu drzwiami?
Przypomniał mi się jeden przedmiot, który miałam - techniki negocjacji. zajęcia oparte były na ćwiczeniach przede wszystkim z komunikacji.
Było tam takie ćwiczenie, które zapamiętałam : świat ulega zagładzie, ludziom natychmiast potrzebna jest szczepionka z białka danego ptaka. Jajka ta posiada firma X i chce za nie 1 milion dolarów. Jesteś przedstawicielem organizacji, która chce zakupić te jajka, aby ratować ludzi.
Druga osoba dostawała kartkę o podobne treści, tylko, że była przedstawicielem organizacji ekologów, którzy chcieli ratować las, gdzieś w puszczy i na szczepionkę potrzebne jej były żółtka. Mieliśmy godzinę czasu, więc można było pójść do kawiarni i napić się kawy przy negocjacjach. Tak naprawdę te ćwiczenia nie były trudne. Jedyna trudność, ze nie widzieliśmy karteczki z zadaniem drugiej strony.
Trzeba było tak prowadzić rozmowę, żeby jak najwięcej informacji uzyskać.
A więc kolejne pytanie : jak zatem sprawić, by wilk był syty i owca cała? Czy wprowadzacie w życie zasady asertywności i potraficie zawsze jasno i spokojnie przedstawić swój punkt widzenia?
A co wtedy, jeśli rozmówca ignoruje wasze argumenty, wybucha gniewem lub obraża się? Jak radzić sobie z trudnymi, impulsywnymi ludźmi? I wreszcie: czy zawsze warto dążyć do pojednania?

Aproxymat · Wysłany: Pon 10:10, 29 Mar 2010 Temat postu:

Niezbyt sobie radzę. Zaczynam od żartów - ale to rzadko pomaga. Wybucham bardzo rzadko - też jest nieskuteczne. Najczęściej macham ręką zrezygnowany i zajmuję się czymś innym. Życie jest za krótkie, żeby marnować je na konflikty.

Mati. · Wysłany: Pon 11:37, 29 Mar 2010 Temat postu:

Ostatnio słabo sobie radzę, bo mnie wszystko wkoło wkurza
a najbardziej upierdliwcy i zakute łby.
Ale jeśli już sobie radzę to zwykle dlatego, że ładuję nos w książkę, wkładam na uszy słuchawki, wyjeżdżam, albo robię sobie wolne z pracy.
Zasadniczo omijam konflikty szerokim łukiem i nie pozwalam się sprowokować. Tylko spokój może mnie uratować.

letnisztorm · Wysłany: Pon 11:42, 29 Mar 2010 Temat postu:

animavilis · Gość

Radzę sobie bardzo słabo. Brak mi refleksu, aby zareagować we właściwym czasie, a po czasie - zaczynam nadmiernie analizować, czy warto w ogóle w tę sytuację "wchodzić". Zazwyczaj dochodzę do wniosku, że moment, w którym należało rzecz kontynuować już minął i cała reszta jest "ciągnięciem kota za ogon". Dzieje się tak, ponieważ dynamika sytuacji konfliktowej zwykle za bardzo mnie zaskakuje, a cudze zachowanie wprawia w osłupienie.
Jeśli jednak zareaguję spontanicznie, kosztuje mnie to wiele nerwów. Zaperzam się, czerwienieję, serce mi kołacze, zaczynam się jąkać i ze złości nie mogę się wysłowić. Zawsze później zastanawiam się, czy więcej więcej negatywnych emocji wkładam w taką sytuację, czy też w odpuszczanie i duszenie ich w sobie.
Z ostatniego takiego zdarzenia (była to bardzo nieprzyjemna rozmowa z pracownikiem pewnej instytucji) jestem prawie, hm... dumna, bo mimo już lekko sykliwego tonu głosu i zpurpurowienia (nad tym nie mogę zapanować), udało mi się spokojnie i rzeczowo przedstawić swoje racje (chociaż konsensusu nie było).

Przebieg sytuacji konfliktowej jest, w moim przypadku, w znacznym stopniu uzależniony od tego, gdzie się toczy. Np. zupełnie inaczej wygląda w realu, a inaczej na forum. W związku z tym, o czym wspominam wyżej, forum daje mi czas na reakcję - mogę się w miarę spokojnie zastanowić, co chcę napisać, jak to napisać i, przede wszystkim, czy w ogóle chcę napisać. Ponieważ w mniejszym stopniu ograniczają mnie ramy czasowe i, powiedzmy, przestrzenne, niestety mam tendencję do przedłużania tych, najczęściej nierokujących rozwiązania, sytuacji.

Mati. · Wysłany: Pon 11:48, 29 Mar 2010 Temat postu:

Wiesz co mówisz

Na szczęście tych typowych cech jakże pozytywnych mamy mnóstwo.

e> k-Sztormi

letnisztorm · Wysłany: Pon 11:55, 29 Mar 2010 Temat postu:

Całkiem odrwotnie mam niż Anima, moje reakcje im bardziej spontaniczne tym lepsze. W kontaktach służbowych moje reakcje są bardzo szybkie i potrafię w momencie przyjąć pozę tej która jest " w przewadze " . Relacje, że tak powiem osobiste pochłaniaja moją energie i angażują emocje, zaczynam bleblać jak katarynka i w efekcie przegrywam .

lulka · Wysłany: Pon 12:00, 29 Mar 2010 Temat postu:

Nie wiem czy negocjacje można nazwać konfliktem?
Jestem profesjonalistką i rzadko przegrywam. Natomiast sprawy nierozwiązane, wymagające czasu - to jest chyba najgorsze. Nepewność zabija mnie powoli i skutecznie. Tyle o pracy.
Po pracy zrzucam maskę, a właściwie sama opada.
Nie mam konfliktów bo je kończę zanim się na poważnie rozkręcą.
Mam swoje zaklęcie wypowiadane w myśli "Wal się". Wraz z tym zaklęciem odpływa moja nienawiść bądź niezrozumienie. Zamykam nim sprawę raz na zawsze.
Nie mam konfliktów z tymi których kocham.
No czasami z mamą, ale kochamy się bardzo więc te konflikty są gdzieś obok miłości.
Ona jest bardziej cierpliwa i znosi moje "nieeeeeeee!!!!!" ja łatwiej zapominam.
Moje dzieci nie znoszą mojego "nieee!!!!" więc się nie wdają ze mną w konflikty czując z góry przegraną. Albo ja jestem taka wspaniała i wyrozumiała - nie wiem.
To chyba idzie w parze.

rosegreta · Gość

Nie napisałam jak ja sobie radzę.
A właściwie nie radzę.

O ile w pracy, czasem mnie podziwiają za spokój, to tak naprawdę wiele mnie to kosztuje, może nie zawsze.
Wiem jakie zachowanie jest poprawne, więc staram się tak zachowywać. Nie wdawać się w dyskusje - tak uczą na szkoleniach - tak, oczywiście rozumiem pana, ale proszę posłuchać, czy gdyby pan... itp. Oczywiście proszę napisać to z czym się pani nie zgadza, odniesiemy się do tego. Ależ owszem zawsze ma pani taką możliwość itp. Ton głosu ma byc zrównoważony, ale nie uległy itp pierdoły Tongue out (1)

Oczywiście o ile ja już zaczynam podnosić głos, ciężar rozmowy przechodzi na osobę obok z biurka lub kierownika. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Tych osób nie obsługujemy

Żart.
Z szefem , koleżankami też sobie radzę. Tym bardziej, ze ja się nie potrafię dąsać długo. Szybko wybaczam. Ale tez szybko wybucham.
W przeciwieństwie do Animy, kompletnie nie radze sobie na forum. Bynajmniej tak mi się wydaję.
Mam coś takiego, ze niepotrzebnie chcę wszystko wyjaśnić, zrozumieć, chcę pojednania tak ja w zyciu. Większość jednak, tak mi się wydaje, ma to w dupie.
Może dlatego, ze nie stosuje zasady, zanim wyślesz posta policz do 10.

rosegreta · Gość

Lulka wspomniała o dzieciach. No właśnie zazwyczaj to jest rozmówca, który się dąsa, obraża, do którego często nasze argumenty nie przemawiają. No właśnie jak rozmawiać z kimś bliskim? Krzyczeć - nieee. Właśnie tez miałam problem będąc dzieckiem. Po prostu rodzice czasem kończyli rozmowę - idź do swojego pokoju. No tak najłatwiej.

animavilis · Gość

illunga · Wysłany: Pon 13:24, 29 Mar 2010 Temat postu:

Ano...radzę sobie. Z wiekiem i doświadczeniem jakoś lepiej. Ale jest jedno "ale" - muszę na zimno. Kiedy zaczynam się wściekać, to po ptokach. Przestaję być rzeczowa i konkretna, a zaczynam być morderczo....szczera. A to jest złe, bo mało dyplomatyczne. Bez dyplomacji i trzeźwej oceny przeciwnika niestety nie uda się.
Choć z drugiej strony to też różnie bywa. Mojej nowej szefowej, przy ostatniej próbie spychologii, nasyczałam przez zęby, że to mobing. No i podziałało, o dziwo, bo to beton. d'oh!

Z dziećmi próbuję raczej nie dać się wyprowadzić z równowagi. Ale...

Czasem teoria teorią, a w praktyce, to sami wiecie - piana na pysku po wymianie trzech zdań

Przy czym ja się z tym źle czuję. Nie lubię się spierać, nie lubię awantur, nie lubię być zmuszana do opowiedzenia się po stronie tej czy innej osoby, teorii, stwierdzenia. Ale jeszcze bardziej nie lubię kiedy z ataku na poglądy przechodzi się do personalnego, na osobę je głoszącą.

Kewa · Wysłany: Pon 14:51, 29 Mar 2010 Temat postu:

Radzę sobie, a właściwie nie radzę podobnie jak Anima

zbyt wysoki głos, drżące ręce i podbródek... Podobnie jak Anima i Ill staram się opanować sztukę pokonywania konfliktów i również mi idzie coraz lepiej. Nauczyłam się żądać czasu: "ja to muszę przemyśleć", "wrócimy jeszcze do tej sprawy"... to w pracy, bo w domu

Hmm... Zawsze mam ochotę spakować walizki

Soleo · Wysłany: Pon 15:21, 29 Mar 2010 Temat postu:

Dobry...

Radzę sobie - służbowo - na statek... Siła spokoju wypracowana ostatnio w myśl zasady "prześpij się zanim wybuchniesz" - pozostaje tylko pytanie "z kim??"...

...a serio-serio - zdecydowanie lepiej wychodzi mi to w pracy - po tym jak raz czy drugi musiałem się ugryźć mocno w język a potem przeprosić staram się nie reagować na gorąco chyba że jest to absolutnie konieczne. Dodatkowo - zawsze (no może "prawie zawsze") staram się wysłuchać i w tylu miejscach ile to możliwe bez naruszenia granicy asertywności przyznać drugiej stronie rację - to chyba troszkę łagodzi obyczaje bo daje poczucie chociaż cząstkowej "wygranej" drugiej stronie. Staram sięprzekonać drugą stronę z pozycji zrozumienia a nie z pozycji siły. To co mnie jednak przynajemniej wewnętrznie doprowadza do białej gorączki to bezmyślność - jakoś nie mogę zdzierżyć...

Niestety cierpią moje relacje prywatne bo jakoś tak łatwiej mi stracić panowanie nad sobą wobec tych z którymi jestm blisko - może przekonanie, że nasze relacje są na takim poziomie zażyłości, że po prostu można sobie pozwolić na więcej?? Blue_Light_Colorz_PDT_09

Za to zawsze i bezwzględnie szczerze, otwarcie i do bólu - na krótką metę czasami boli ale na długą do tej pory zawsze skutkowało... Anxious

P.
Sol...

Seeni

[quote="gReta"]
A więc kolejne pytanie : jak zatem sprawić, by wilk był syty i owca cała? quote]
Z tymi jajami to ja w ogóle nie widzę problemu- skoro jednym potrzeba białka a innym zółtka.

nudziarz · Wysłany: Pon 16:21, 29 Mar 2010 Temat postu:

Rzadko tracę opanowanie, więc w sytuacjach konfliktowych jakoś sobie radzę.
Jeżeli druga strona jest w miarę otwarta i skłonna znaleźć jakieś, obie strony satysfakcjonując, wyjście próbuję dojść do rzeczywistego źródła konfliktu, o ile je się wyartykułuje... to już pół biedy... można się jakoś dogadać
Jesli natomast druga strona tupie nóżką i okrzykując "ja mam rację" jet głucha na jakiekolwiek logiczne argumenty, lub co gorsza, cały konflikt jest wydumany i tak naprawdę ma służyć czyjemuś tam rozładowaniu emocji , czyli mówiąc wprost ktoś ma ochotę podrzeć mordeczkę, odwracam się i wychodzę.
I tak nic nie wskóram, a tylko stracę czas, energię i nerwy

Seeni · Wysłany: Pon 16:51, 29 Mar 2010 Temat postu:

Staram się nie wchodzić w konflikty. Jak nie muszę stawiać czoła sytuacji konfliktowej- najczęściej zmywam się.
Co do zasady konfliktuję się z każdą władzą. Robię to z przyjemnością, nie zważając na konsekwence, dla samego napsucia krwi. Ale tylko wtedy, gdy nastąpi mi się na odcisk.
Osoby na których mi nie zależy, które znam mało lub minimalnie, a które wkurzają mnie z jakiś przyczyn- omijam z daleka, traktując jako byty nieistniejące. " Nie chce mi się z Toba gadać" wychodzi mi całkiem nieźle.
Z bliskimi negocjuję. Czasami wystarczy sprowadzić konflikt do płaszczyzny interesów- zasadniczo moje interesy i interesy moich bliskich są zbieżne. Jeżeli są zbieżne - to można się dogadać, tym bardziej, że wielokroć nieporozumienia biorą się z nieumiejętnego wysławiania się ( myślimy to samo, mówimy inaczej). Jak nie da się ustalić kompromisu- ustępuję. W pewnym wieku bowiem zapotrzebowanie na święty spokój jest potrzebą pierwszoplanową.
Zasadniczo, w ogóle mam, w sobie coś z mediatora czy negocjatora- lubię godzic zwaśnione strony. Na gruncie domowym robię to zawsze i z dobrym skutkiem.

rosegreta · Gość

jedendwa · Wysłany: Pon 17:22, 29 Mar 2010 Temat postu:

Ja wpadam w furię.
Krzyczę wymachuję rękami ,trzaskam czym się da.
Ci którzy mnie znaja czekają spokojnie az się wyszaleję.
Ktoś kto mnie nie zna mruga ze zdziwienia i przestaje mówić robic cokolwiek.
Sprawdzona metoda . Działa zawsze.

Seeni · Wysłany: Pon 18:35, 29 Mar 2010 Temat postu:

W kwestii jaj :Ja bym się nie wymieniała kartkami, tylko pytała, czy ona tego jajka potrzebuje w całości. Jakby na mojej pisało, że białko jest mi potrzebne a zadanie z kominikacji to wiadomo, że twórca zabawy zakłada, że można się dogadać. Znaczy się jej potrzebne skorupki albo co insze z tego jaja.
Zasadniczo te jaja to można też do konfliktu odnieść- zasadniczo warto najpierw spytać- czego Ci potrzeba????????