po 30-tce

lulka

Ja swoje wnętrze chętnie oddam.
Jak Nudziarz i jego żona. Swoich dzieci pewnie nie. Dysponowanie swoją wątrobą na agrafce jest stosunkowo proste - gorzej z dyspozycją tych, których kocham. A chyba taki był cel tego topika? Jak inni naszym wnętrzem dysponować by chcieli? Lub my wnętrzem nam bliskich?
Poza tym kto z Was wie jak żyje człowiek po przeszczepie? Kto z Was widział takiego człowieka lub go zna?
Kto z Was wie ile lat można żyć z przeszczepem?
To życie z przeszczepem jest dla mnie tak samo ważne, być może nawet ważniejsze bo trudne...
Widziałam, znam, dzieci po przeszczepie wątroby. Horror.
Być może jestem niehumanitarna, wredna, ale wkurwia mnie fakt, że uderzają w nasze sumienia, a nikt nie mówi o tym jak to naprawdę jest.
Nauka dla mnie jest podstawą. I w nic innego skłonna wierzyć nie jestem. I wiem, że zanim coś stanie się doskonałe lub prawie - to daleka droga. Pełna męki, cierpienia, ale równiez wiary i nadziei.
Tylko dlaczego to nie jest prawda objawioną tak jak choćby seksafera w Samoobronie?
Dlaczego wiedząc, że zniesiemy różne poniżenia ze strony "wybranych" nie zniesiemy prawdy o życiu po?
Nie chciałabym żyć z przeszczepem. Ja.
Pewnie chciałabym by ktoś mi bliski z nim żył.
Dla mnie.
Ktoś kiedyś powiedział, że prawdziwa miłość to taka, która pozwala odejść.
Ja chyba prawdziwie kochać nie potrafię. Choć wiem i widziałam.

livia

mojra

...noszę przy sobie wypełnione oświadczenie woli...
...nosi je mój mąż..
...jakiś czas temu oświadczenia wypełniły moje córki...
...z własnej woli...
...nawet bez specjalnych rozmów na ten temat...
...jakieś to takie dla nas normalne...
...może dlatego, że mieliśmy bezpośredni kontakt z tym tematem...
...moja Przyjaciółka miała przeszczep serca...
...darowano Jej dodatkowe lata życia... mogła być z dziećmi, kiedy Jej bardzo potrzebowały... mogła dać im siebie przez te podarowane lata...
...żyła po przeszczepie pełnią życia... na trochę wolniejszych obrotach... ale czerpała z życia garściami... wtedy chyba najbardziej docenia się wartość życia... i Ona to doceniała...

...warto... naprawdę warto... choćby po to, by podarować te kilka lat...

Sabina

Kewa

Mii

Jeżeli chodzi o moje organy to określiłam się już dawno jasno i wyraźnie na tak.Moi bliscy wiedzą, że wyrażam zgodę na przekazanie moich podrobów komuś komu mogą uratować życie...zdrowie i mam nadzieję, że wypełnią moją wolę.
Jeśli zaś sprawa tyczy moich bliskich...właśnie zorientowałam się po przeczytaniu Waszych postów, że nie wiem Think

Dlatego też nie wiem jak bym zareagowała...
Muszę koniecznie przeprowadzić w rodzinie rozeznanie, gdyż w razie czego miałabym okropnie trudny dylemat.

animavilis · Gość

nudziarz · Gość

Przyznaję, ze szanujac Wasze rozterki, jednoczenie ich nie rozumiem.
Po co ( czy w jakim celu) to co pozostało z mojego syna/ojca/zony ( Bo oni odeszli ) ma być kompletne ?.- jesli jutro czy pojutrze i tak zakopiemy to aby juz nigdy Go nie widzieć ?
I dlaczego takich oporów nie mamy (A moze po prostu nikt nas o to nie pyta) jeżeli po niejasnym zgonie prokurator zdecyduje o sekcji, ktora jest o niebo bardziej inwazyjna ?.

Jeszcze raz twierdze... jesli jakikolwiek organ - mój czy kogos z moich bliskich może pomoc komus innemu - niech po prostu nie marnuje się gnijac w grobie.
Sorry jesli te slowa brzmialy troszkę brutalnie.

animavilis · Gość

Nie wiem, o co chodzi innym, ale mnie niepokoi kwestia tzw. śmierci mózgowej i możliwości lekarskiej pomyłki, zwłaszcza w kontekście artykułu cytowanego w pierwszym poście zamieszczonego linku.

edit: Samo ciało, jako ciało jest dla mnie kompletnie nieistotne, w przeciwieństwie do pewności, czy to aby na pewno już tylko ciało.
Pozostaje jeszcze kwestia uszanowania woli zmarłych. Na jakiej podstawie domniemujemy, że nie mieliby nic przeciw?

nudziarz · Gość

Pasztet · Gość

Problem chyba dotyczy zaufania do lekarzy. W uczciwosc lekarzy nie wierze i kropka. A nawet jesli czesc jest uczciwa, to dochodzi do tego niedouczenie i nieudolnosc. Coz z tego, ze w dobrej wierze stwierdza u kogos smierc mozgowa, skoro moga sie, z powyzszego powodu, mylic?

PS. Natomiast inna sprawa jest procedura. Prawo mowi, ze nalezy sie zglosic swoj sprzeciw w centralnym rejestrze. Jesli ktos tego nie zrobil, to nie widze powodu, zeby dyskutowac z rodzina (za wyjatkiem rodzin osob niepelnoletnich). Po smierci jest pewnie wszystko jedno, ale jesli zazycze sobie, zeby mnie spalic i rozrzucic po polu, to jest tylko moja zasrana decyzja i nie widze powodu, zeby mialy mnie zrec robaki, bo rodzina uzna, ze tak bedzie fajniej.
PS2. W stanach decyzja co do zgody lub niezgody na pobranie narzadow jest chyba wpisywana na prawo jazdy razem z grupa krwi. To by upraszczalo sprawe i skrocilo niepotrzebne debaty.

Sabina

Aproxymat

No właśnie, możliwość pomyłki i brak zaufania do lekarzy (to trochę podobnie jak w przypadku kary śmierci i możliwością zabicia niewinnej osoby zgodnie z prawem i procedurami), powoduje że pojawiają się wątpliwości nie tyle co do samej idei, co do nadużyć jakie oferuje.

Sabina

Pasztet · Gość

Ja sie staram nie korzystac. W pieciu przypadkach, na piec, idac do lekarza z goraczka i obolalym gardlem, konowal zapisuje antybiotyk. Dokladnie taki, jaki ma na bloczku notatnikowym (slad wizyty przedstawiciela handlowego). Zaden nie zaordynuje wykonania posiewu, zeby sie zorientowac z jakim drobnoustrojem ma do czynienia. Zalosne konowaly i tyle. Zero szacunku.

PS. Stad jesli armia konowalow nie ma moralnych problemow z "dawaniem zwolnienia" tym, ktorzy maja wlasnie remont, wakacje, czy ogolna niechec do roboty, to jaka mozna miec pewnosc, ze nie przyjma gratyfikacji od wdziecznej rodziny czekajacej na organ dla dziecka/malzonka/rodzica, za "przychylne spojrzenie" na kwestie smierci mozgowej

Aproxymat

animavilis · Gość

stara_reklama · Gość

Kewa