po 30-tce

illunga

Zobaczyłam ostatnio film dokumentalny o szkole dla dziewcząt, którą prowadzą siostry (bodajże) Niepokalanki w Szymanowie.
To bardzo znana szkoła prywatna. Wręcz snobistyczna w pewnych kręgach. Zawsze myślałam, że to dobrze kiedy dziecko ukończy taką szkołę, która daje mu o wiele więcej niż przeciętne liceum. Może lepszy start, może lepsze podstawy....
A teraz jestem przerażona. Pomijam to, że jest to szkoła katolicka, że niejako programowo kształtuje tak a nie inaczej. Przeraziło mnie co innego. Samotność. Narrację stanowiły rozmowy o szkole, o życiu, o sobie samych, uczennic i zakonnic tam pracujących. I obraz, który z tego się wyłaniał nie był piękny. Dryl prawie, że wojskowy, brak prywatności to pierwsze co rzuciło mi się w oczy. Nie wiem czy nastolatek włożony w tryby czegoś takiego nie zmieni się w fanatycznego wyznawcę, lub przeciwnie-w zaciekłego wroga. Może brakuje mi doświadczenia ( moje dzieci są małe), ale nie chcę, żeby chodziły do takiej szkoły. Nawet gdyby mnie było na to stać.
Autorką filmu jest Magdalena Piekorz. Film powstał w 1997 roku.

Co sądzicie o szkołach prywatnych. O takich szkołach z internatami. Na Pomorzu jest pięknie odrestaurowany pałac, a w nim ekskluzywna szkoła z internatem, do której przyjmowane są nawet 7- latki!
Czy to dla dobra dziecka czy bardziej dla dobra rodzica, który pozbywa się problemu z domu i niech szkoła sobie radzi?

Aproxymat

Trudno mi coś powiedzieć bo kończyłem zwykłe publiczne szkoły i z prywatnymi żadnego styku nie miałem i nie mam. Próbuję jednak przypomnieć sobie samego siebie ze szkolnych czasów i wyobrazić jak zostaję wtłoczony w jakiś rygor szkoły prywatnej i doprawdy, nie wiem czy dałbym sobie radę przetrwać tak bezstresowo jak mi się udało w "normalnej" szkole.

animavilis · Gość

Każda segregacja, obojętnie, czy dotyczy szkół dla dzieci, zamkniętych osiedli dla uprzywilejowanych lub jakiejkolwiek innej formy, odgradza od rzeczywistości i upośledza. Wydaje mi się, że dzieciom po takiej szkole będzie się, po prostu, trudniej odnaleźć w życiu, bo przecież pewnego dnia zderzą się z inną codziennością, niż ta, którą znały przez 4 czy 5 lat [co, oczywiście, nie oznacza, że sobie nie poradzą]. Takie szkoły, być może, lepiej przygotowują merytorycznie [choć to raczej kwestia chęci], ale chyba słabo uczą funkcjonowania w społeczeństwie.

stara_reklama · Gość

Pasztet · Gość

illunga

Dziewczynki z Szymanowa mówiły o tym o czym pisze Anima- brak kontaktu ze światem. Pewien rodzaj życia pod kloszem. Część z nich obawiała się tego, co będzie kiedy opuszczą szkołę.
Nie powinno się na to skazywać zbyt małych dzieci. Co innego, kiedy dziecko samo decyduje, że chciałoby być w takiej szkole, a co innego kiedy rodzic wysyła dziecię do szkoły np. w Szwajcarii, bo to tak świenie brzmi, kiedy się powie, że moje dziecko jest w szkole za granicą.
Mam przyjaciółkę, której córka chodzi do prywatnej, katolickiej podstawówki. Nie z internatem. Ma o wiele bogatszy program zajęć, ma szkołę w stylu amerykańskim i .... jest totalnie zbuntowana. Przeciwko rodzicom w szczególności.
Tak też bywa.

Aproxymat

Dla tych młodszych takie oderwanie od rodziny to może szok i w związku z tym tego rodzaju szkoły dla nich, to spora przesada. Te starsze zapewne z poczucia buntu mogłyby bardziej chętnie na to patrzeć - ale jak pogodzić bunt przeciw rodzicom z buntem przeciw szkole?
Może nawet to nie tyle problem prywatności szkół, bo przecież mogą (i istnieją) prywatne, które nie są szczególnie odizolowane od reszty świata a po prostu za pieniądze utrzymuje się odpowiedni w nich poziom nauczania (np. mniej liczne klasy, lepszy sprzęt naukowy itd.).

nudziarz · Gość

Znam prywatne Liceum pod Krakowem prowadzone przez Pijarów. Oczywiscie z internatem, przy czym nie dlatego on funkcjonuje że taki pomysl na prowadzenie szkoły mieli braciszkowie, a dlatego ze ciagna tam najzdolniejsi uczniowie z calej Polski. Nie dośc tego.. to czesne jest zalezne od sytuacji materialnej dzieci.. wiec na nauke stać naprawde nawet najbiedniejszych. Poziom jest bardzo wysoki.. dla niektorych - nieosiagalny.
W sumie.. w tym wieku mlodzieży napisać mozna "cos za coś". To świadomy wybór dzieci, ktore decydujac sie na rozstanie z domem.. moga mieć jednak pewność że wszelkie uczelnie w kraju.. a dzieki kontaktom ojców .. takze w Europie stoja przed nimi otworem

animavilis · Gość

stara_reklama · Gość

nudziarz · Gość

w kwestii segregacji

.
Oficjalnie w państwowych szkołach ( mówie tu o podstawówkach i gimnazjach ) obowiazuje nie pisany zakaz segregacji, w tym sensie iz nie powinno się tworzyć klas "lepszych" i "gorszych" pod wzgledem potencjału intelektualnego uczniów.

Pada masa argumentów.. po czesci nawet rozsadnych i słusznych np:
- tworzy się w ten sposób getta, a przypisanie ucznia do słabszej klasy praktycznie jednoznacznie zamyka mu drogę do rozwoju.
- uczniowie tzw "sredni" sa skrajnie niekomfortowej sytuacji, bowiem sztuczne przypisanie ich do jednej badź drugiej klasy wazy na całym ich przyszłym życiu.

Sa jednak i argumenty przemawiajace za takim rozwiązaniem.
Przede wszystkim taki podział z jednej strony nie hamuje rozwoju uczniów zdolnych, umozliwiając tym samym realizację znacznie poszerzonego programu
Jest takze korzystny dla tych mniej zdolnych, ponieważ nauczyciel realizując program minimum ma mozliwość zatrzymania się na niektórych zagadnieniach w rezultacie czego owi uczniowie jednak coś wiedzą.
W sytuacji gdy w klasie jest gros uczniów zdolnych.. ten słabszy po prostu z koniecznosci odstawiany jest na boczny tor... sam także na tle klasy czuje się wyobcowany.

Szkoły prywatne moga tworzyc takie podziały... a czy skorzystaja z tego dla dobra uczniów, czy też działaja na zasadzie: Ty płacisz... my zapewniamy Twojemu dziecku przechowanię na pare godzin... to juz ich decyzja.
I rodziców posyłajacych swoje dzieci do takich a nie innych szkół.

Pasztet · Gość

animavilis · Gość

Jeśli nawet powrót nigdy nie nastąpi, czy stawianie barier na własne życzenie [lub niemożność ich przekroczenia z powodu czynników od nas niezależnych] - nie jest ograniczeniem? Czy nawet świadome, akceptowalne lub pożądane ograniczenie - nie upośledza(?)

slepa i brzydka

wydaje mi sie, ze zawsze chodzilo o porownanie:
nauka, madrosc, wyksztalcenie = prestiz, wyksztalecenie, bogactwo
prywatna szkola z internatem miala utozsamiac i laczyc te cechy... poniewaz naturalnie ida one ze soba w parach.
utozsamienie pozostalo... tylko hasla sie troche zdewaluoli...lulo..waly [ufff].

Pasztet · Gość

Ciagle nie bardzo rozumiem o jakiego rodzaju uposledzenie chodzi? Jakiego rodzaju uposledzenie sie nabywa, unikajac oszczania przez pijakow klatek schodowych, czy sprawiajac, ze dziecko nie musi sie strsowac tym, ze ktos podpieprzy mu sniadanie albo komorke z tornistra?

nudziarz · Gość

widzisz Pasztet> to kolejny nonsens ( zaczynam zdecydowanie za często uzywac tego słowa)

tak przyzwyczailiśmy się do tego co nas otacza, że zaczęlismy uznawać to za normę.... uwazamy więc iż dzieci od najmłodszych lat nalezy przystosowywać do życia w dżungli.
Bo inaczej zginą w tej popapranej rzeczywistosci.
A sami siedzimy za murami... i jestesmy szczesliwi że jeszce w tym kraku nikt nie strzela dla zabawy na ulicach

Pasztet · Gość

Byle nie przesadzac z tym przystosowywaniem. Bo na dobra sprawe, to nalezaloby uzupelnic edukacje treningami Krav-Magi i cwiczeniami na strzelnicy z bronia palna. Takie umiejetnosci przeciez moga sie w przyszlosci przydac kazdemu.

Celowo usiluje sprowadzic ten watek na tory, ktore maja prowadzic do rozwazan nad kwestia: po co sie z czyms zmagac, skoro mozna osiagnac ten sam lub lepszy efekt bez zmagania?

animavilis · Gość

stara_reklama · Gość

Pasztet · Gość

Nie ma mowy o calkowitej eliminacji ryzyka, bo to nierealne. Ale kazdy stara sie o jego minimalizacje i to jest naturalne. W przeciwnym wypadku mozna przeciez zostawic drzwi otwarte na osciez, bo przeciez wlamywacz jak sie uprze to i tak sie wlamie. A jednak instalujemy zamki, alarmy, podlaczamy je do do firm ochroniarskich, mimo, ze calkowita eliminacja zagrozenia jest niemozliwa.

Czym jest owo doswiadczenie zyciowe? Co nam daje doswiadczanie przykrych spraw? Jest w tym cos pozytywnego? Jak rozumiem, anima, uwazasz, ze tak, skoro brak takich doswiaczen nazwyasz uposledzeniem. Co jest pozytywnego w tym, ze koledzy z klasy bezkarnie zastraszaja, czy okradaja dziecko? Albo w tym, ze wchodzac do domu zaciagasz sie zapachem ekskrementow lub odorem spiacego na scodach kloszarda? Jakie to niesie wartosci, skoro brak takich doswiadczen uposledza?