po 30-tce

Kobieta z klasą

są i tacy co w domu żonę mają na co dzień a i tak na imprezie pilnują jak największego skarbu

brrr uchowaj boże!

nudziarz

taaa.. a za kilka lat bokiem w drzwi wchodzą.... bo rogi inaczej wejść nie pozwalają ......

Kobieta z klasą

żebyś wiedział

animavilis · Gość

Mnie się bardzo pomysł Aproxymata podoba i mam nadzieję, że dojdzie do realizacji (poinformujesz?)
Też się kiedyś na tym zastanawiałam, bo jestem nietańcząca. Szczyt mojego pląsania przypadał na lata studenckie, kiedy zdarzało mi się dać wyciągnąć do klubu (właściwie, wtedy to były chyba dyskoteki). Niezmiennie, w tłumie podrygujących obok ciał czułam się kosmicznie, nierealnie, ale indywidualne pląsy bardziej mnie śmieszyły niż deprymowały.
Natomiast tańce w parze wspominam jako kompletną masakrę. Pamiętam film z wesela koleżanki, na której byłam druhną (nie mogłam się więc nawet dostatecznie "znieczulić" alkoholem, by nabyć nieco gibkości), na którym usztywniona, z udręczoną miną, jestem przesuwana po parkiecie przez jakichś delikwentów lub, w kiecy po kostki, podryguję niemrawo w kółeczku z miną, jakby mi wbijano kołki w stopy. Straszne, straszne to było i strasznie wyglądało

Dlatego, Aproxy, jeśli, jak napisałeś, problemem nie jest właściwie nieumiejętność tańczenia, ale "opór ciała", to chyba nie ma większego znaczenia, jaki kurs, jakiego tańca wybierzesz. Wydaje mi się, że nie jest nawet istotne to, czy w ogóle nauczysz się tańczyć, ale to, aby "otworzyć" ciało na tę formę ruchu. Umysł także, bo ta "sztywność" tkwi w głowie.
Powodzenia.

KOSTAS

Aproxymat

Animo - dokładnie tak. Żeby było śmieszniej, ładnych parę lat temu uczęszczałem na warsztaty aktorskie i taniec (także śpiew) był tam na porządku dziennym. Jakoś tego oporu nie odczuwałem. Ale jak pomyślę, że miałbym jednak tańczyć tak sam z siebie, to pojawia się jakieś wewnętrzne zwątpienie. Pewnie da się to przełamać. Kiedyś nie wystąpiłbym w życiu publicznie grając na jakimś instrumencie i do tego śpiewając - jak ktoś zna nagrania Stokrotek, to wie, że mój głos pojawia się tam rzadko, choć odpowiadam za kompozycje - dziś nie mam specjalnych z tym problemów, choć głos mam okropny a i wirtuozem żadnym nie jestem. Podejrzewam, że z tańcem doszedłbym do podobnego poziomu i na tym właśnie by mi zależało.

Nikt

Apro do dzieła, wszak:
Trening czyni MISZCZA

Aproxymat

Niewątpliwie, tylko chciałem się zorientować czy macie jakieś doświadczenia, porady - za wszystkie te szczerze dziękuję.

Nikt

Apro teraz zupełnie serio serio.
namierz w okolicy kurs Salsy.
Salsa daje takiego kopa i gibkości, ze wszystkie inne tańce (nowoczesne), to pikuś.
O, przepraszam, Pan Pikuś!

Kobieta z klasą

O tak, tak! Gibkość jest niesłychanie ważna!

letnisztorm

Nęci mnie tango argentina, sals jest nawet solo w tej szkole tańca gdzie chodzi moja córka na hip hop, muszę się skusić.

Patrząc na naukę mojej małej, ( chodzi jeszcze na taniec towarzyski ) to wydaje mi się że wiele zależy od nauczyciela, nawet nie od jego umiejętności technicznych ale zdolności przekazywania radości z tańca.

A ja lubię tańczyć w stylu przeważnie "wyginaj śmiało ciało" Dancing

Malena

Kilka lat temu na fali przygotowań do ważnych uroczystości rodzinnych zapisałam się na kurs tańca klasycznego dla dorosłych, wersja przyśpieszona. Cechą charakterystyczną kursu było grono zdecydowanie NIEnastoletnich sztywniaków przemykających chyłkiem między gibkimi gimnazjalistami z salsą we krwi i akrobatyką taneczną w kościach. Po 2 tygodniach mieliśmy odwagę przemieszczać się środkiem korytarza

Polecam takie kursy - żadnego wstydu, trochę zabawy i całkiem fajne znajomości. Ale warto też dowiedzieć się o indywidualne lekcje - można spokojniej i w bardziej intymnej atmosferze dopracować szczegóły typu "rama"

Diabelsky · Gość

osobicie obserwując przez ładnych kilkanaście lat tańczacych z perspektywy ,,kapelmistrza bardzo wziętej orkiestry,,, muszę stwierdzić ze bez poczucia rytmu nie ma potrzeby wtaczac sie na parkiet . Angel

No chyba że w jakimś religijnym transie, lub w rytm komunistycznych marszów drepczac śmiało za Dętą Orkiestrą... Blue_Light_Colorz_PDT_02

Pochodzenie O-Ren Ishii

gratuluję zapału, do tańca mam stosunek podobny jak do malarii, szczepionki przeciwko nie ma, śmiertelne nie jest...

sytuacji o podwyższonym ryzyku malarycznym unikam jak mogę (wesela, sylwestry, kluby, firmowe potańcówki) ale w wielu przypadkach nie da się wykręcić... moja "ulubiona" okoliczność to kiedy siedzimy przy stole, powiedzmy 4 Panie i 4 Panów, zaczyna grać jakiś skoczny szajs i Panowie się zrywają, pierwszy, drugi, trzeci.... zostaję ja...i ona-komarzyca malaryczna... atmosfera robi się napięta... drapię się w nos..
"To co ? Zatańczymy ? Super piosenka !!!!"
no i idziemy radośnie pląsać a ja myślę sobie "ok, pierwsza zwrotka z głowy... i refren minął to już co najwyżej minuta i 40-50 sekund... JAK TO ? POWTARZAJĄ REFREN DWA RAZY ???? no dobra... druga zwrotka w końcu... o kuźwa, solówka na gitarze... w końcu trzecia zwrotka..ufff"
idę zapalić...