po 30-tce

Formalny

Siedzę sobie w pięknych okolicznościach górskiej przyrody, po ciekawym, aktywnym dniu oraz pogodzie popisującej się wszystkimi możliwościami, jakie są jej dane... Wieczorne piwo smakuje wybornie jak wisienka na torcie, a za oknem szemrze górski strumyk. Z oddali słychać poszczekiwanie i inne odgłosy wiejskiej zwierzyny...
No, to była chwila poezji - teraz proza...

Pewien czas temu zagrałem żałobne utwory na okoliczność pogrzebu tego forum. Nie były one przedwczesne - forum żyje w zasadzie tylko dzięki forumowym nekrofilom, z których najaktywniejszy jest corsair. Pojawia się tu także - jak widzę Annok, demonstrująca jak zawsze nienaturalną emocjonalność. Myślę, że pojawia się raczej w ramach weekendowej przepustki z placówki NFZ, więc przy okazji - życzenia powrotu do zdrowia - przyzwoitość nakazuje tego życzyć.
Pojawiają się także i inne oryginały choć nie wiem, czy, ta kategoria obejmuje np. anmaria lub KiloOk, bo być może ich to zbyt nobilituje...
Piszą także i ludzie, którym sens wypowiedzi nie jest obcy. Przed chwilą czytałem np. wspaniale wyważone i sensowne jak rzadko wypwiedzi Seeni, próbującej bez większego powodzenia zasiać na umysłowym ugorze, ziarno wiedzy w zakresie porządku prawnego obowiązującego w państwach cywilizowanych - w tym także do niedawna w Polsce. Seeni wymieniam ze szczególną atencją, jako że łączy nas nierozerwalnie wspólne, ogromne uczucie wzajemnej niechęci...
Jest jeszcze aktywny Leon, wrzucający ciekawostki ze świata polskiej polityki, będącej raczej stajnią Augiasza na krótko przed przepuszczeniem przez nią wód rzek Alfejos i Penejos...
Leon ma jeszcze jedną właściwość. Jego spokój w interpretacji wydarzeń adresowany do dwóch forumowiczów, kojarzącysię z pracą Syzyfa, wywołuje jeszcze jedno skojarzenie. Otóż są dwa ekstremalne przykłady pójścia na łatwiznę: sikanie z wiatrem, a także to co robi Leon, tłumaczenie ze spokojem koniowi oczywistości, przez co widać jeszcze wraźnie jaki jest ten koń...

Fascynujące jest jeszcze na tym forum jak znakomicie kocha dyskusję sam ze sobą corsair. Jest w stanie zapełnić całe utwrzone przez siebie tematy, przypominając w t en sposób stary dowcip o Jasiu, który wymyślił trzeci rodzj miłości: "ja z mną".
Podsumowując: forum nie żyje, a jeszcze się trochę rusza..
Robale, czy co

sir Francis Drake

Formalny

Jasiu... Idź już spać... Znowu nie zrozumiałeś tekstu...Biedaku.... Może przemianę materii masz chociaż dobrą? Think

Dobrych snów życzy Ci starszy Pan... No i zdrowia...

( może chociaż krzesło masz wygodne... Think

)

sir Francis Drake

sir Francis Drake

...

edycja, bo o czym innym w ogole jest dyskusja ...

lulka

Najbardziej pesymistyczny optymista - Formalny.
Gdybyś nie oceniał byłby weselej i mniej pesymistycznie.

Zwiewność snów powoduje, że pamięć łatwo otrząsa się z nich…
Jawa nie musi bać się zapomnienia. Twarda z niej sztuka.
Siedzi nam na karku, ciąży na sercu, wali się pod nogi.

Nie ma od niej ucieczki, bo w każdej nam towarzyszy.
I nie ma takiej stacji
na trasie naszej podróży,
gdzie by na nas nie czekała.

Daj ludziom żyć i śnić.
Pa:-)

Formalny

lulka

No i tutaj rodzi się podstawowe pytanie...
Czy jesteśmy tacy jak sami się widzimy, czy też tacy jak widzą nas inni?
Z naciskiem na "Inni" bo każdy "inny" też widzi nas inaczej?
I wszystkie te spojrzenia są subiektywne. Jak się dobrze zastanowić to obiektywizm nie istnieje.
Cwaniak

Owszem, jest wolność słowa, a krytyka wręcz wymagana bo głaskanie po główce jest nudne...Ale skoro "obiektywizm" nie istnieje...
No właśnie - nie istnieje - bo w wolności słowa zatraciliśmy kompletnie zdolność
oceny i wykrzykujemy wszystko bez większych oporów i bez zastanowienia.
Wygłaszając wszem i w obiec swoje "Ja". Tyle tylko, że poza mocnym akcentem zauważonego poety, pisarza czy wybitnego polityka jesteśmy nikim.
I siła nasza nie w heicie, a w zrozumieniu.
No.

letnisztorm

To taka trochę kwadratura koła, bo jeżeli tylko inni widzą nas prawdziwymi, to potrzebna wielka pokora żeby to akceptować. A wygląda na to że ci którzy najchętniej głoszą prawdy o innych mają tysiąc powodów żeby nie akceptować tego co inni w nich widzą.

Moja filozofia życiowa, idzie w tym kierunku żeby w przypadku oceniania innych minimalizować swoje subiektywne zapędy w tym zakresie a z drugiej strony to co inni o mnie z dużym przymrożeniem oka.

Formalny

Należę do ludzi, którzy na pytania - zadane przez siebie lub przez kogoś innego, odpowiadają. Niekoniecznie zawsze wszystkim, częściej sensowne jest danie odpowiedzi sobie.

Rzadko się zdarza, żeby "inni" widzieli nas prawdziwymi, a już na pewno forum nie jest miejscem, gdzie to jest możliwe. Można dostrzec tylko dominujące cechy w wypowiedziach użytkowników forum, ale z całą pewnością nie jest to prawdziwy obraz człowieka, lecz w większości sytuacji celowo tworzone obrazy, jak w powieściach J. B. Priestley'a (Londyn i Poza miastem). Niestety są one zazwyczaj tak infantylnie nieudolne, że nie można ich zaliczyć do "imagnistyki"...

Czytając uważnie, wbrew intencjom autorów tych obrazów łatwo dostrzec w nich to co prawdziwe. Można więc odróżnić dysgrafię, od prymitywnego języka i zwykłego niechlujstwa w formie i zawartości wypowiedzi. Łatwo odróżnić chamstwo i pospolitą głupotę, od wypowiedzi szczerej i przemyślanej. Można zidentyfikować użytkowników, dla których forum jest namiastką uzyskiwania satysfakcji, których brak im w codziennym życiu.

Łatwo to wszystko dostrzec, gdy z uwagą patrzy się na merytoryczną zawartość wypowiedzi, a nie najpierw na autorstwo wypowiedzi. W tym dostrzeganiu, zawarta jest wyraźna różnica pomiędzy uczciwością, a hipokryzją lu zwykłą złą wolą...

Krytykowanie kogoś za opartą na argumentach krytykę tego co ten ktoś dostrzega i uważa za destrukcję i brak jakiejkolwiek wartości, jest także krytyką, w dodatku - moim zdaniem(!), "niższego" rzędu. Nie zmienia tego nawet umieszczenie jej w bardziej lub mniej wykwintnych figurach retorycznych, a wątpliwe jeśli chodzi o intencję (ale ta wątpliwość, to tylko efekt mojego optymizmu...

...

Prawdziwymi, mogą widzieć nas tylko ci, którzy znają nas dobrze, ale na pewno nie ci, którzy znają nas wyłącznie z projekcji naszych wypowiedzi rozumianych całkowicie błędnie, wskutek subiektywnego nastawienia do drugiej osoby, lub co częstsze, by nie odstawać od "stada". W tym właśnie leży sedno, że człowiek ciekawy innego człowieka, nawiązuje dialog. Niestety - taka postawa na współczesnym forum - zwłaszcza na szczątkach tego, jest w praktyce od dawna nieobecna.
Mało optymistyczne jest to, że w formę monologu uciekły bardzo nieliczne osoby darzone dawniej szacunkiem za umiejętność prowadzenia dialogu. Zabawnie jednak brzmi, gdy ktoś krytykując kogoś innego za brak oporów przed zaczynaniem zdania od "JA", z ekshibicjonistyczną wręcz skwapliwością, sam to swoje JA eksponuje...

Na tym ostatnim stwierdzeniu kończę te rozważania, pesymistycznie (a raczej realistycznie) sądząc, że nie staną się one, tak jak wszelkie poprzednie, elementem skłaniającym do sensownej dyskusji.

Annok

Co za wiecznie jęczący człowiek. Gorszy od mojego żyrandola z wiatrakiem.

Pray

letnisztorm

Co do tego uważnego obserwowani to qń jaki jest każden widzi a nie każdy czuje potrzeb uświadamiania jak on wyglada innym.

sir Francis Drake

letnisztorm

Mnie to jest sto procent pozytywnie i Tramp mi do tego nie potrzebny.

Formalny

Formalny

Formalny

letnisztorm

No faktycznie mój błąd. Odebrałam post założycielski jako jakis manifest czy opinię. Myślami jestem daleki od forum wiec odpuszczę sobie kolejną fascynującą dyskusję oi jego użytkownikach. Pozdrawiam i spadam.

lulka