po 30-tce

Pasztet · Gość

Czytam te wszystkie doniesienia o zamiarach RomkaG wprowadzenia wychowania patriotycznego i ni cholery nie wiem co ma byc grane. Z jednej strony rozumiem intencje, bo poczucie wspolnoty (narodowej, a moze panstwowej - to dwie zupelnie inne bajki) mamy ostatnio tylko podczas sportowych popisow naszych reprezentantow, ktorzy zreszta w niewielu dyscyplinach daja nam powody do uniesien. Z drugiej jednak strony patriotyzm rozumiany po romkowemu, wzbudza we mnie dreszcz strachu, bo ani ze mnie katolik, ani substancji narodowej liczebnie nie wzbogacam, a jak juz zaczne wzbogacac, to pewnie z korzyscia dla innych krajow, bo z Polski sie wynioslem. I tak sobie czytam po necie, ze te swinie Klose i Podolski nie dosc, ze przeciw nam pilke kopia, to jeszcze hymn niemiecki maja czelnosc spiewac. Jesli takie ma byc pojmowanie patriotyzmu, konfrontacyjne, twarde, bezkompromisowe i nieuwzgledniajace kosmopolityzmu wspolczesnego swiata, to mysle, ze definitywnie odstreczy od Polski ludzi, ktorzy sa Polakami w czesci, zyja za granica albo chcieliby myslec, ze jest miejsce, ktore bedzie dla nich mile - nawet jesli beda wpadac tu z rzadka. To troche tak jak z babciami: bywaja takie, ktore zawsze powitaja nas usmiechem i herbatka z ciasteczkami, a inne od progu wypomna, ze tak dlugo nas nie bylo i ze to nie pierwszy raz; i w ogole co z nas wyrosnie. Brrrr

Aproxymat

Podolski hymnu nie śpiewa, z tego co wiem, poza tym chętnie rozmawia po polsku i dość jasno stawia sprawę - gdyby się działacze piłkarscy z Polski wcześniej nim zainteresowali i dostawałby powołania do polskiej kadry - grałby dla Polski. Nic takiego się nie wydarzyło, a z drugiej strony powołali go Niemcy - chciał zaś po prostu grać w piłkę na poziomie reprezentacyjnym - wybrał Niemcy.

Zresztą to dość uboczny problem. Patriotyzmu jako takiego nie da się nauczyć tak jak matematyki, przynajmniej moim zdaniem, ponieważ to nie jest dziedzina wiedzy, lecz raczej pewien obszar emocji. I zabiegi, by wprowadzać wychowanie patriotyczne w obliczu coraz gorszych wyników dzieciaków, choćby w matematyce właśnie czy, bo ja wiem, biologii, są po prostu nie na miejscu. Nie podoba mi się też pomysł pana Romana G. na rozdzielanie historii Polski od historii powszechnej, bo jedna jest częścią drugiej i nie istnieje bez niej, takie manewry można wykonywać na studiach historycznych, ale nie w gimnazjach...

lulka

beermacht · Gość

Roman i jego ekipa mają endecke pojęcie patriotozmu.
Dla nich patriotyzm jest jednoznaczny z nacjonalizmem. Co się dziwić, pranie mózgów w "Młodzieży Wszechpolskiej" zrobiło swoje.

Co do Klose i Podolskiego - to Ślazacy, tutaj często narodowość to kwestia deklaracji, osobistych odczuć. Ślazak rownie dobrze może być Polakiem i Niemcem.

Aproxymat

Trochę WOS, trochę język polski, trochę historia, wszystko to razem się na siebie nakłada i tworzy tę "szkolną" część patriotyzmu, ale najwięcej i tak się wynosi z domu, jak zresztą większość poglądów, które składają się potem na nas.

Jeszcze o tym rozdziale historii- mój brat, było nie było, historyk, złapał się za głowę jak to usłyszał i gorzko zaśmiał. Stwierdził, że efekt będzie odwrotny od zakładanego przez Giertycha - dzieciaki będą wiedzieć jeszcze mniej niż dotąd i nie będą potrafiły racjonalnie oceniać roli Polski w świecie. Już teraz jest trochę z bardzo historia Polski "odklejana" od powszechnej, przez co ludzie mają wrażenie, że przez całe swoje istnienie Polska była i jest krajem jakoś oderwanym od reszty świata, a przecież nigdy tak nie było. Jak się chce pogłębiać to wrażenie skupiając się na odrębności polskiej historii - to się tę historię ostatecznie zafałszuje, a przecież nie o to chodzi, by patriotyzm wyrastał z fałszywego obrazu Polski.

Pasztet · Gość

Tak przy okazji: dla mnie głównym spoiwem "narodowo-patriotycznym" jest język. Dlatego wydaje mi się, że wychowanie patriotyczne powinno skupiać się głównie na ćwiczeniu umiejętności posługiwania się nim; ćwiczeniu gramatyki i ortografii, poszerzaniu zasobu słów, pisaniu i mówieniu, mówieniu i pisaniu, a wszystko to w czytelniczym sosie, który jednak nie byłby oparty na strupieszałym modelu "lektur do przerobienia", a raczej na anglosaskim podejsciu wymuszającym indywidualne, twórcze i aktywne podejście do przeczytanych książek, uniemożliwiające korzystanie z bryków.

melpomena

W tej całej polskiej rzeczywistości znalazłam dla siebie jeden plus.
Nie mam dzieci, które musiałyby się uczyć giertychowskiego patriotyzmu i wujkowskiej antykoncepcji.

Yo` Mama

przepraszam, że nie całkiem na temat, "zainspirował" mnie fragment wypowiedzi Apro

lulka

slepa i brzydka

ja to az sie boje dowiadywac, co moze miescic w sobie ten przedmiot. nieumiejetnie prowadzony bedzie prowadzil do ksenofobii, bo samej szkoly juz bardziej nie lubic sie nie da.

z drugiej strony mysle sobie, ze sam jezyk polski i historia w obecnej formie, nie sa wystarczajace, aby poczuc sie "prawdziwym" Polakiem. [bo zakladam, ze wlasnie o takie poczucie chodzi.

]

a nie sa wystarczajace, bo za malo w nich ideologii, czy moze lepiej powiedziec "PR"... co oznacza, ze przedmioty sa, ale figuruja obok grupki pozostalych i to ich bycie zupelnie wystarcza. nie ma nic o wyjatkowosci Polski, o jej znaczeniu dla swiata itp

[sama nie potrafie powaznie potraktowac tego akapitu

]

ponadto, taki przedmiot to usilne przeciwstawianie sie trendom globalnej wioski. lepiej jest posiadac polska tozsamosc, czy byc obywatelem swiata? bo wedlug mnie, to jedno z drugim, wcale sie nie wykluczaja...

Pasztet · Gość

wg wikipedii:

"Patriotyzm (łac. patria = ojczyzna) – postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia dla niej ofiar. Charakteryzuje się też przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobistymi, a często także gotowością do poświęcenia własnego zdrowia lub życia. Często twierdzi się, że od skrajnego nacjonalizmu i szowinizmu odróżnia go otwartość na inne narody i tolerancja wobec nich. Co więcej patriotyzm zazwyczaj opiera się na pojęciu obywatela, podczas gdy nacjonalizm związany jest zazwyczaj z dominującą w danym państwie grupą etniczną. Jednocześnie osoby i organizacje głoszące poglądy nacjonalistyczne i szowinistyczne uważają się często za "prawdziwie patriotyczne". W rzeczywistości granica między budzącym pozytwne skojarzenia patriotyzmem, a ocenianym negatywnie nacjonalizmem bywa trudna do ustalenia.

Patriota na codzień dba o pomyślność i dobre imię swojego kraju. Dba o symbole narodowe takie jak flaga, godło i hymn swojej ojczyzny. Nie pozwala na obrazę swego kraju. Nie wstydzi się bycia obywatelem swojej ojczyzny i nie ukrywa, a nawet manifestuje przywiązanie do niej."

-------

Patrzac na powyzsza definicje, nie jestem w stanie zmusic sie do patriotyzmu, bo:
- nie zamierzam na rzecz ojczyzny ponosic ofiar (w tym danin finansowych)
- nawet przez mysl by mi nie przeszlo przedlozenie celow ojczyzny nad osobistymi (o poswiecaniu zdrowia i zycia to juz w ogole mowy nie ma)
- czesto przydarza mi sie wstydzic swojej ojczyzny, ale to pewnie wina internetu i telewizji, bo za duzo wiem co sie dzieje w kraju

A wracajac, jak pijany do plotu, do jezyka... Jak to jest, ze za wychowanie patriotyczne zabiera sie facet, ktory niemilosiernie kaleczy polska mowe. O plebejskiej artykulacji to juz nawet nie wspomne. O Szpakowskim tez nie, bo ta jego Kostaryka, zamiast Kostaryka doprowadzala mnie do kurwicy wiekszej niz gra pilkarzy.

Aproxymat

Ta definicja nie za bardzo wydaje mi się trafna. Po pierwsze od razu kładzie nacisk na martyrologię - ponoszenie ofiar, poświęcanie się itp. Po drugie sugeruje, że musi być sprzeczność między celami osobistymi a celami ojczyzny (choć wiem, że idealna zbieżność jest też utopią), gdy mogą one współistnieć bez szczególnych konfliktów (niech już będzie ten sport - jeśli chcę zdobyć mistrzostwo świata - czyli być najlepszy w jakiejś dyscyplinie i zarazem reprezentować ojczyznę, to nie ma przecież między tym sprzeczności). Poza tym wstyd za ojczyznę, przejmowanie się złymi opiniami na jej temat itd., wbrew pozorom też jest pewnym przejawem patriotyzmu, bo przecież nie jest to obojętność na losy kraju.

znana ktośka · Gość

Szkoda tylko, że coś kosztem czegoś.....nowy minister, nowe pomysły. Tylko czy dobre.

sen

nie chodzi o to, że popieram Giertycha... Ba, nawet go nie lubię. Blue_Light_Colorz_PDT_02

Ale niech mi ktoś wytłumaczy, tak zupełnie obiektywnie skad się bierze taka nagonka na niego. Przecież to nie jest pierwszy w tym kraju kiepski minister oświaty? Nie on jeden podejmuje kretynśkie decyuzje. Ktoś przed nim wprowadził popierniczoną reforme oświaty, która teraz sprawia, że nauczyciele zamiast uczyć, zadrukowują tony bzdurnej makulatury zdobywając kolejne stopnie awansu zawodowego, które, jeśli ktoś pracuje lub pracował w szkole, wie, że o niczym nie świadczą... Wcześniej ktoś stworzył nowe typy szkół, które 5 lat później już zlikwidowano... W między czasie jakiś kretyn uznał, że trzeba zlikwidować szkoły zawodowe, bo wszyscy powinni mieć maturę i teraz nie tylko, że nie ma zwykłech specjalistow od wykonywania prostych zawodów, tylko musimy sprowadzać Ukraińcow czy Biełorusinów, to cała masa mało zdolnej młodzieży nie bardzo wie, co z sobą robić

I jeszcze nowa matura... taka ni z gruszki niz pietruszki... Takich głupot kolejnych ministrów z wizją możnaby mnożyć w nieskończoność....

Ale wtedy, gdy to było wprowadzane, nikomu nie przyszo do głowy, aby organizować protesty ucznów!! Dlaczego teraz?? Dlaczego krytykę i społeczne protesty wzbudza każda decyzja tego ministra... nawet ta, która wydawałaby się całkiem słuszna, jak choćby nakaz wprowadzenie na szkolne konputery filtrów rodzinnych, aby uczniowie nie mogli z nich wchodzić na strony, które mogłyby im szkodzić...

Rozumiem, że krytyka jest typowo polskim podejściem do życia i polityki. Ale ludzie, może odrobina zdrowego rozsadku w tym!!

A wychowanie patriotyczne? Myślę, że to wcale nie jest taki naglubszy pomysł. Tylko zamiast protestować, może wypadałoby pomóc facetowi stworzyć nowoczesny program zajeć, który nie odstreczałby młodych ludzi od nauki, nie wzbudzał protestow i nauczył, że Polska to kraj rodzinny, który powinno się szanować, kochać, doceniać i pracować dla jego dobra... bez względu na miejsce, w którym się znajdujemy i ekipę rządzącą, ktora nam sie mniej lub bardziej niepodoba.

Wracam do łóżka... jak się ochłodzi, może wrócę Blue_Light_Colorz_PDT_02

lulka

znana ktośka · Gość

Aproxymat

Nie da się ukryć, że ministrowie edukacji jak dotąd nie odnieśli szczególnych sukcesów. Problem z Giertychem polega jednak chyba na czymś innym. Na podejściu, że wychowanie da się zmienić za pomocą odpowiednich ustaw i surowego ich egzekwowania, bez brania pod uwagę, że tak naprawdę na takie wychowanie składa się setki innych czynników. Giertych zakłada, że jak się zabierze lekcje wuefu a wprowadzi wych. patr., to osiągnie... no właśnie co? Dzieciaki staną się bardziej patriotyczne? A czy Młodzież Wszechpolska jest patriotyczna? Czy robienie z kraju skansenu jest patriotyczne?

Faktem jest, że przy okazji tej historii, różni politycy usiłują upiec swoje pieczenie, wykorzystując uczniowskie niezadowolenie i fakt, że sterowanie emocjami dzieciaków nie jest skomplikowane (wystarczy znać mechanizmy przekory i buntu).

Drahna

Aproxymat

Dbałość o język jest pewnym wyrazem patriotyzmu. Co prawda język ulega zmianom, jest dynamiczny. Ja to widzę trochę tak, że znajomość historii, tradycji itp. umiejscawia człowieka "pionowo", na osi czasu. Natomiast język, kod kulturowy itp. "poziomo" - w relacjach z innymi ludźmi. Jeśli dba się o oba te czynniki, zna się swoje miejsce w, powiedzmy, społeczeństwie, w sensie dużo szerszym niż "urodziłem się tutaj, więc jestem Polakiem".

Aproxymat

Tak jeszcze się dziś doczytałem, że kolejnym pomysłem Giertycha wynikłym zresztą z inicjatywy tzw. ekspertów (związanych, jak nietrudno zgadnąć, ze środowiskiem radiomaryjnym) jest zmiana kanonu lektur szkolnych. Dotychczasowe mają podlegać "weryfikacji", a jak twierdzi sam Pan Roman, powinno być w zestawie więcej dzieł klasycznych.
Wydaje się jednak, że dzieła klasyczne już są od dawna w kanonie lektur, chyba że Pan Roman zna coś klasyczniejszego od Szekspira, Homera czy Sofoklesa, że patrząc na polską część lektur, o Kochanowskim czy Mickiewiczu nie wspomnę. Wygląda na to, że klasycy zostaną zaklasyfikowani jako zbyt mało klasyczni. Naprawdę nie wiem czyje dzieła pojawią się zamiast nich. Zresztą młodzież i tak podchodzi do takich lektur bez entuzjazmu...