po 30-tce

yapp

Jak klasyczni wędrowcy poetyccy w poszukiwaniu ostatecznej prawdy dotarł bohater Stachury zezwłok zwierzęcy i poprzez pusta noc - do takiej konkuzji: "Zobaczyłem całą jaskrawość. Zobaczyłem całą jaskrawość tego, że tu nie chodzi ni o śmierć, ni o życie, ni o sens i bezsens, ni o istotę i istnienie, ni o przyczynę i skutek, ni o materię ducha, ni o dobro i zło, ni o światłość i ciemności i tak dalej, i tak dalej, ale o coś zupełnie innego. Chodzi o to wszystko razem wzięte i podane na tacy." I dalej: "Zobaczywszy całą jaskrawość, więc zobaczywszy całą jaskrawość, można dalej śmiało żyć. I nawet coraz śmiało. Co też będę czynił."

to jak? dotarł? znalazł? czy to tylko echo grało, a jemu się zdawało?

animavilis · Gość

No chyba dotarł, biorąc pod uwagę, że napisał również: "samobójstwo, jeżeli tak się stanie, popełnię przecież z miłości do życia, a nie do śmierci. To będzie akt wierności, a nie zdrady". Zobaczył całą tę jaskrawość i umarł... z miłości.
Zresztą, komu nie zdarza się czasem przebłysk za krótki, żeby go nawet ogarnąć myślą, słowem, pojęciem, w którym tylko czuje się całym sobą, przez te ułamki sekund, że się nagle wie i rozumie wszystko.

yapp

Aproxymat

Eee tam, złudzenie.

Wszystkie odpowiedzi są błędne.

yapp

wawi

a mnie tam ciekawi, czego on się naćpał..
bo odlot miał-ho! ho! ho!!

i to nie była trawka..

slepa i brzydka

zawsze chodzi tylko o to aby najesc sie, wyspac, wypic i zapalic, potem najesc sie, wyspac, wypic i zapalic, bo trzeba najesc sie, wyspac, wypic i zapalic... czytam forumowe wypowiedzi o zyciu i jego sensie i craz bardziej uwazam, ze to nudy i strata czasu...

wawi

letnisztorm

letnisztorm

slepa i brzydka

zadziora · Gość

Kewa

Mati.

yapp

"Zapewne wielu interpretatorów i jeszcze więcej legendotwórców będzie [...] pisać i mówić o filozofii Edwarda Stachury. Dla mnie jest on człowiekiem uwiedzionym przez filozofię, uwiedzionym aż do całkowitego zatracenia, ponieważ filozofowanie utożsamił nie tyle z myśleniem, ile z życiem, nie intelektualnie je sprawdzał i nie w teorii, lecz całym sobą i w praktyce. Przy tego rodzaju świadomości, sposobie odczuwania i maksymalizmie [...] prowadziło to do zatracenia się, bo pomiędzy tą wspaniałą fantazją a rzeczywistością, nie tylko zewnętrzną, także psychiczną, powstawała szczelina-otchłań nie wypełniona żadnym dystansem intelektualnym ani uczuciowym. [...] Ile trzeba by mieć wersji życia do dyspozycji, gdyby chcieć życiem własnym sprawdzać możliwe do pomyślenia intelektualnego lub możliwe do wymyślenia poetyckiego filozofie? [...] Ktoś znów zapłacił, praktycznie, nie teoretycznie, najwyższą cenę w literaturze i w życiu [...] za to pracowite i bezwzględne ostrzenie świadomości, która stała się tak ostra, że mogła już służyć tylko ostatecznemu przecięciu wszystkiego."

Bo wygląda, że już nic tu po mnie.
Bo nie czuję się oszukany, co by mi pozwoliło raczej trwać niż
umierać, trwać i szukać winnego, może w sobie?
Ale nie czuję się oszukany.
Bo kto może trwać w tym świecie
- niechaj trwa i ja mu życzę zdrowia,
a kiedy przyjdzie mu umierać - niechaj śmierć ma lekką.