po 30-tce

emma.

Lepsza zła decyzja niż żadna,
czy lepiej żadna decyzja, niż zła decyzja?

I w jaki sposób możemy przekonać się,
ze dane działanie jest/było błędnym,
jeśli wcześniej nie podejmiemy ryzyka?

Tak mnie naszło,
bo już zdzierżyć nie mogę tej stagnacji,
tej bierności,
tego braku odwagi na wysunięcie się z szeregu naczelnego wodza mego.

demeter

lepsza jakakolwiek decyzja od braku decyzji...
ja również mam dość... czekania na opinię, ktora nie nadchodzi...
powinni rozdawać dyplomy za umiejętność nie podejmowania decyzji...
ja nie wiem, gdzie tego uczą, to zaczyna być formą sztuki magicznej...

emma.

I tak się zastanawiam,
czy decydenci nie widza, ze są obserwowani?
Już sama nazwa zajmowanego przez nich stanowiska mówi o wydawaniu dyrektyw,
o zarządzaniu.
A tu co?
Zamiast przekonać się, że wybrana droga nie była właściwa i szybko zmienić kierunek,
niektórzy wolą wciąż stać na rozdrożu....

masz racje demi,
medal za immobilizm

demeter

em... najgorsze jest to, że jak w końcu ktoś inny podejmie decyzję...
to ci wstrzemięźliwi... w zależności od tego czy została uznana za dobrą czy złą reprezentują dwa stanowiska:

dobra: "no przecież ja zawsze tak uważałem i popierałem to stanowisko"
zła:"ja stanowczo przestrzegałem przed tym rozwiązaniem, ale nikt mnie nie słuchał"

powiem tak... podstawówka była dawno, ale w takich momentach ma ogromną ochotę komuś dać w ryja...

zochaa

Podobno, kto nie ryzykuje, ten nie ma...
nie można wiecznie "wisieć" w próżni,
czekać, aż inni za nas...
zdecydowanie- lepsza jakakolwiek decyzja, niż bierne przyglądanie się
aż inni...a potem...jak napisała Demi...albo jestem za...albo- przeciw...

bo ja

taki stan czy też zjawisko ma nawet swoją nazwę:
abulia - gr. aboulia - niestanowczośc - niemożność podejmowania decyzji i realizowania zamierzeń

a poza tym nie podejmowanie decyzji jest też czasem decyzją... Częściej ponosi się chyba konsekwencje za złe decyzje, niż za ich brak. Ale bo ja wiem?....

Najgorsze są chyba decyzje podjęte za późno - niby podjęte, ale "okazja" już nam przeszła koło nosa...

yapp

emma.

wiesz,
osobiscie, czyli w sensie moich osobistych decyzji,
moge sobie pozwolic na to, czy owo,
moja sprawa i ewentualnie pozniej, moj problem.
Jednak w relacjach podwladny - przelozony
nie moze byc braku tejze.

ws

- w ogóle to hołduję zasadzie, że lepsza zła decyzja niż żadna
- na dodatek nie znoszę nie wiedzieć co mam zrobić, dręczy mnie to bardziej niż ew konsekwencje złej
- na drugi dodatek mam zasadę, że nigdy niczego nie żałuję, bo zawsze coś jest po coś, goryczka odpowiedzialności to też nauka
- jako tzw decydent, czy to w pracy, czy w domu przedkładam dobro czyjeś nad własne, czyli dobro zespołu lub rodziny, wprawdzie to b. szlachetnie brzmi, ale prawdę mówiąc najlepiej na tym wychodzę, gniot sumienia jest gorszy niż ból istnienia Confused

- nie rozliczam innych z ich decyzji, czy matactw, szkoda mi na to czasu i energii, skupiam się na problemie, nie szukaniu winnych, a ,,naprawianie świata,, zaczynam od siebie ... i tak co rano Confused

... od lat ... Confused

beton ...

flo

Yo` Mama

nie każdy jest człowiekiem wielkiej odwagi i wiary w siebie -
mnie też by sie trochę przydało

ale myśle, że kazda decyzja ma swój czas
i jak ją juz podejmuję - zakładam, że nie bedę potem żałował,
i nie żałuję, choćby "skały srały"

a kiedy sie boję jej podjać -
(teraz tak mam)
zdobywam wiedzę, która mi pomoże już PO podjęciu decyzji
zmniejszam swój strach

a nauczyć się mozna wszystkiego

marconi1000

Brak decyzji jest głównie wtedy, kiedy pojawia się strach przed odpowiedzialnością za popełnienie błędu. Każda w zasadzie decyzja powinna być wydawana w świadomości jeśli nie wszystkich, to większości skutków, jakie może wywołać, dlatego decydent musi posiadać zdolność tzw perspektywicznego myślenia.

zochaa

"Życie każdego człowieka jest sumą decyzji, które podejmuje."
ot i tyle...

yapp

flo

znana ktośka · Gość

Przez kilka miesięcy był czas na żarty i fajna zabawa i chociaż jest miło zbliża się czas nie na żarty. Z jednej strony żal zniszczyć to, co jest, z drugiej rozum podpowiada, ze to najlepsze wyjście..............i tak rozważa się większość decyzji - wszystkie za i przeciw. W tych trudniejszych sytuacjach czasami boli i więcej jest wspomnianego wyżej niepokoju.

koralia

Yo` Mama

...czyli są decyzje codzienne i niecodzienne..
Są decyzje, których podjęcie decyduje o 'jakości' całego naszego życia; stawia na szali cały nasz dorobek i poczucie bezpieczeństwa; oznacza wkroczenie na nieznany grunt.. podczas gdy dotychczasowy grunt też już się zaczyna palić pod nogami -
w takiej sytuacji trudno się dziwić, że się boimy i wątpimy w pozytywny efekt
brak decyzji moze oznaczać życie z rozdartym sercem - stąd chyba się biorą te marzenia, o których pisałaś, Koraliku:
"Gdzieś kiedyś przeczytałam, że porzucone marzenia pozostają w sercach i chociaż zapomniane wciąż budzą tęsknotę i żal."
więc czego nam trzeba -
odwagi?
wiary?
wiedzy?
ostatnio czytam "Alchemię Alchemika":
"[...] to, czego nauczyliśmy się i co wydaje nam się wystarczającą wiedzą o świecie, o as samych i o życiu. Wszystko to Coelho ujął w metaforę stada owiec, które należy sprzedać, jeśli chemy udać się na poszukiwanie skarbu. Sprzedanie owiec, a więc zakwestionowanie wystarczalności i trafności tego, co wiemy i potrafimy[...] Tak jak pytanie daje początek poszukiwaniu odpowiedzi, tak zwątpienie i pokora są niezbędnym warunkiem podjęcia wyprawy po sakrb prawdy. Wtedy porzucamy powszechne wyobrażenia na temat sukcesu i szczęścia, i rozpoczynamy niebezpieczną, fascynującą wędrówkę"
i jeszcze raz:
"-Boimy się trudu wędrówki po skarb i dkoknywania radykalnych zmian w swom życiu, ponieważ codzienność przynosi wystarczająco dużo problemów. Nie chcemy stwarzać sobie nowych albo marnować sił na realizację pragnień, które nas przerastają. Czy to nie jest dostateczne wytłumaczenie ucieczki przed Własną Legendą?
-To prawda. Boimy się i dlatego wolimy znane piekło od nieznanego nieba. Ale czyż nie bardziej należałoby się bać niespełnionego życia? [...]Gdybyśmy poświęcali tyle energii na samorealizację, ile jej wkładamy w narzekania, szukanie winnych, manipulacje i uzasadnianie naszego konformizmu, to świat wyglądałby zupełnie inaczej. Podążanie śladem Własnej Legendy z pewnością wymaga mniej wysiłku niż dopasowanie się do ciasnegu ubranka popularnych wzorców. Ale odkrywamy to dopiero, gdy jesteśmy w drodze. Ci, którzy nie ruszą w drogę, nigdy nie będą tego wiedzieć."
a może po prostu za dużo kombinujemy? =P~

bo ja

o tak, tak! nie kombinować!! codziennie sobie powtarzam. I dokonując wyborów starać się ujrzeć swoje prawdziwe motywy - czasem to trudne, ale można się tego uczyć i próbować wprowadzać w praktyce.

Yo` Mama

hmm..
mądra z Ciebie Boja

no.. uczę się, wprowadzam, próbuję - czasem nawet mi się udaje ujrzeć
(aż strach, co wtedy widzę ..

)
a w sumie i tak wychodzi na to, że przekombinowałem, hehe..

no - nie ma co,
trzeba po prostu robić swoje
nawet jeśli to oznacza coś zupełnie innego, niż dotąd