po 30-tce

Kasztanka · Gość

Czytam sobie teraz taka ksiazeczke autorstwa kobiety, ktora bardzo lubie (E. Woydyllo - My rodzice doroslych dzieci). Jest podniesionych pare tematow - w tym poczucie winy rodzicow wobec dzieci. O skutkach tych i innych zle pojetych procesow to juz trzeba samemu poczytac. Tongue out (1)

Przez mysl mi przeszlo jednak pytanie - jak to jest w koncu z tym zadoscuczynieniem w kontaktach spolecznych? Czy za kazdym razem dajemy sobie szanse na naprawe tego, co spierrr... (troche albo i wcale duzo) czy po angielsku wycofujemy sie z lepkim usmiechem na usteczkach? A moze z glosnym krzykiem to nie ja, to on! wpadamy w najblizsze krzaki i schodzimy ludziom z oczu?
Nooooo...?

I jezeli robimy jak robimy - to dlaczego?

animavilis · Gość

Może jestem zarozumiała, może nieczuła albo głupia, może też nie rozumiem tematu, ale w całym swoim życiu nie zrobiłam niczego takiego, żebym musiała komuś zadośćuczynić.
Wystarczało zwykłe przepraszam.

slepa i brzydka

Kiedy ja cos spierrrr mowie zazwyczaj tak: "ok, pomylilam sie, dalam plame. to co mi proponujesz zebym teraz zrobila".
zawsze od razu zabieram sie za odwracanie skutkow albo naprawe sytuacji. nie ma sensu rozwodzic sie nad bledami, tylko natychmiast podejmowac dzialanie, aby ostatecznie skonczylo sie tak, jakby pomylki nie bylo.
nie mam na szczescie zadnych problemow z przyznawaniem sie do bledow. to jest zawsze dobrym startem w czekajacych mnie negocjacjach.

Kasztanka · Gość

anima,
mnie sie wydaje, ze to "zwykle" przepraszam, tez jest taka forma. Wbrew pozorom czytam, co piszesz. Tongue out (1)

A ze byc moze nie mialas okazji narobic komus zle lub tylko tego nie zauwazylas i nie masz o tym zielonego pojecia, to chyba inna para gumakow? Think

Kasztanka · Gość

A swoja droga patrzac na codziennosc, gdzie jest jak jest, to az sie prosi spytac - skad Wyscie sie dziewczyny wziely?

Oczywiscie, ze nie spodziewam sie zadnych szkalujacych wlasna osobe wypowiedzi. Ale moze chociaz... o kolezankach, kolegach, rodzinie, sasiadach...? Anxious

animavilis · Gość

Gdybym zrobiła komuś świństwo, wiedziałabym o tym.
Inna rzecz, że i mnie nikt specjalnej świni nigdy nie podłożył.
Czasem sama się zastanawiam, gdzie ja się uchowałam

Kasztanka · Gość

Kasztanka · Gość

slepa i brzydka

nie wykonanie zadania, ktore sama sobie zadalam i go nie wykonalam (jeszcze) a popelnienie bledu wobec kogos to rozne rzeczy, wiec sie Kasztanka od ten teguj!

Kasztanka · Gość

nudziarz · Gość

animavilis · Gość

nudziarz · Gość

Ciebie tak

.
Ale sa ludzie którzy wsadzą Ci nóż w plecy i jeszcze go wyjmując juz krzyczą "och przepraszam.. jakostak wyszło głupio. Wybaczysz mi ? "

Sabina

bo ja

zadośćuczynianie może być pułapką - mozemy zadośćuczyniać by poprawić sobie nastrój, ale nie o to w zadośćuczynianiu chodzi.

zadośćuczyniam "naprawiając" siebie

nie lubię, nie umiem przepraszać

ale mogę się przyznać do błędów

nóg nie podstawiam - jestem bliższa tego by kogoś skopać

illunga

Mówienie "przepraszam" też zależy od tego, komu się to mówi. Są osoby, dla których "przepraszam" wystarczy i będzie ok. Ale są osobnicy, którzy "przepraszam" potraktują jako przyznanie się do win wszelakich. I wykorzystają to przeciwko nam, wymagając później ustępstw przy każdym kolejnym sporze.
Umiem przyznać się do zawalenia czegoś. Mam "byczy" charakter i zapalam się w sekundzie. Idzie mi dym uszami i wściekam się strasznie. I wtedy mogę komuś "dołożyć". Ale równie szybko mi przechodzi. I jest mi głupio.
Mówię przepraszam, ale nie pozwolę,żeby ktoś rozciągał to "przepraszam" na resztę elementów życia.

slepa i brzydka

pamietam, jak kiedys sprawy sie tak pokomplikowaly, ze kazda z wybranych opcji byla niedobra i wybieralam mniejsze zlo. po calej sprawie, z sercem pelnym checi zadoscuczynienia za wyrzadzone szkody, jednak spassowalam. ta druga strona przedstawila straty jako konsekwencje emocjonalne i razy na duszy, a mnie to wszystko wygladalo na zbyt przejskrawiona historie. trza bylo ratowac skore, bo z zadosciuczynianiem jest troche tak, ze dajemy komus bacik w lapke i mowimy: katuj mnie, az uznasz, ze winy sa juz zadoscuczynione. zazwyczaj laduje sie wtedy na OIOMie.

nudziarz · Gość

slepa i brzydka

jacy my nie musielismy?
zreszta nie bylo wyjscia. czasem i idealom zdarza sie miec tylko dwa wyjscia - oba jednakowo zle.

deja

Staram się nie zadośćczynić za błedy i krzywdy, które ode mnie albo przeze mnie sie stały. Może to nie najlepiej o mnie świadczy ale oparte jest na kilkudziesiecioletniej obserwacji.
Ciężko jest samemu znaleść właściwy poziom adekwatności takiego zadośćuczynienia i jeśli nawet je uczynię, to nie będzie tak, jakby się nic nie stało. Ograniczam się do "przepraszam" i wyciągniecia wniosków na przyszłość.