po 30-tce

Indian Summer

Nie ma takich słów, które by mogły pomóc.... Bądź dzielna Olu,nie jesteś sama!

bobro

lena

Olu, po prostu, trzymaj się. Przytulam mocno

flykiller · Gość

Bardzo współczuję.

Aproxymat

Przepraszam, przeczytałem dopiero teraz. Przyjmij proszę wyrazy współczucia, choć żadne wyrazy nie zastąpią nikogo.

agniecha

Olu...... bardzo współczuję ....

Seeni

Trzymaj się Mała.
Nic co napiszę nie zabrzmi prawdziwie

Mati.

Bardzo to wszystko smutne..
Mam nadzieję, że czas [link widoczny dla zalogowanych] i będzie Ci lżej.

olak

Wiecie, że chyba najtrudniej mówić "Mój mąż umarł". Znajomym dalszym, sąsiadom, jakimś ludziom w pracy. Ktoś mówi: "Pani Olu, źle pani wygląda..." "Ola, jak urlop? Wypoczęłaś?" Mąż umarł w ostatnim dniu urlopu, cztery dni po tym jak wróciłam ze szpitala...
O ile z każdym dniem staram się godzić z tym co się stało, nikogo ani Nikogo nie winię o tyle myśl o przyszłości mnie napawa lękiem. Zawsze wystrzegałam się myśli, że będę żyła życiem Syna, że w moim świecie będzie tylko On. Teraz jestem wręcz tym przerażona. Mam wrażenie, że skończyło mi się życie, że opieka nad Nieletnim i ogarnianie codzienności sprawi, że życie przebiegam między pracą a przedszkolem/szkołą, sklepem spożywczym...
Nie chciałabym stać się pozbawioną życia, zapatrzoną w syna mamuśką...
Ale nie mam siły wykrzesać z siebie nawet szczypty nadziei, że będzie inaczej. Mam wrażenie, że to już postanowione i zrobił to ktoś za mnie i nie mam na to wpływu.

Kewa

Olu, to był wypadek? Też ucierpiałaś? Nie chcę być nachalna i oczywiście nie musisz odpowiadać, ale może zechcesz?

olak

Nie, mój pobyt w szpitalu nie miał z tym nic wspólnego.
Mąż zmarł nagle. Tyle mówię, więcej nie chcę.

Kewa

Oczywiście, dziękuję.
Jesteś Olu tak młodą osoba, że nie wyobrażam sobie sytuacji, że syn stanie się całym Twoim światem. To nie byłoby zdrowe ani dla Ciebie, ani dla Niego. Daj sobie czas i nie zamykaj się przed światem. Powodzenia.

Mati.

flykiller · Gość

Kiedy nieszczęście spotyka kogoś, kogo dobrze nie znamy, często powstrzymujemy się od komentarzy, aby jakimś banałem albo niezręcznym słowem nie urazić i tak już cierpiącego.
Trochę się asekuruję, bo przychodzi mi do głowy tylko jeden banał, ale wierzę, że on ma głęboki sens: wszystko wymaga czasu. Nie wiesz tego, ani nikt z nas nie wie, jak będzie wyglądała Twoja przyszłość. Na świeżo, że środka wydarzeń, to musi wyglądać źle, dlatego ten czas jest taki nieodzowny.
Z Twoich postów wyłania się obraz osoby pogodnej, otwartej, sympatycznej. Z Twoich zdjęć - ładnej i młodo wyglądającej. Dlatego podejrzewam, że będzie dobrze. Za jakiś czas. I tego Ci bardzo życzę

lulka

olak

Dziś mam fatalny dzień i kiepsko mi idzie trzymanie formy. Najtrudniej chyba jest przyznać się do tego i poprosić o pomoc. Ma się wtedy wrażenie, że zawraca się komuś głowę. A przecież to jest mój problem i nikt nie będzie mnie niańczył. I jeszcze gdy okazuje się, że nie tylko ja mam zły dzień to jest mi wtedy głupio, bo przecież życie toczy się dalej a moje życie to jedno z wielu...
Tylko, że to takie przytłaczające, że teraz jeszcze bardziej tęsknię za tym czego nigdy tak na prawdę nie miałam i mam wrażenie, że dziś uleczyłby mnie zwyczajny uścisk dłoni i tylko czyjaś obecność...

Indian Summer

Olu masz prawo czuć się podle i nie trzymać formy...przecież świat zawalił Ci się na głowę!!! Najgorsze, że mogę tylko banalnie powiedzieć Ci,żebyś dała sobie czas....nic innego nie pomoże... Chciałbym jakoś Cię pocieszyć...tulam

Kewa

Uścisk dłoni nie przejdzie, ale jesteśmy z Tobą, Olu. Jesteśmy.

rosegreta · Gość

Olka, kurcze, to nic, czasem tak jest, masz prawo do tego. Nie zawsze musimy być silni, czasem zwyczajnie możemy popłakać, a nawet komus popłakać, wyżalić się. Nie mniej przez to wyrzutów, to pogłębia ból, a masz prawo do bolu. Jest czas... on leczy ... Daj sobie czas - już o tym wspominałam.
Potem wstajemy, ocieramy łzy i zyjemy, bo mamy dla kogo. Masz dla kogo.
A z czasem odkryjesz, ze masz prawo do szczęscia jeszcze. Ale to wszystko z czasem, zobaczysz. Uwierz.

Jayin

Olak - strasznie mi przykro... W takich sytuacjach nie ma słów, żeby pisać. Wszystko napisane...

Jedno co mogę dodać do poprzednich postów to to, że chociaż może ci się wydawać, że nikt się nie przejmuje twoim życiem i tragedią - to nie bój się prosić o pomoc czy o zrozumienie. Czasem pomocna dłoń wyciąga się ze strony, z której nigdy byś się tego nie spodziewała.

Życzę ci siły, bo i za siebie i za Nieletniego teraz odpowiadasz, i wiary w to, że pewnego dnia obudzisz się czując więcej siły do zmagania się z życiem, niż dziś. Bo tak będzie...