po 30-tce

Gość

Jak widać, liberalizm potrafi mieć bardzo nietolerancyjne oblicze. W imię tolerancji blokuje się prawo do posiadania indywidualnych odczuć, dowodząc cudzej nietolerancji za pomocą wydumanych argumentów. Karmiąca - ostentacyjnie (bo trudno tego przypadku nie uznać za ostentację) - matka ma prawo naruszać czyjś komfort swoim działaniem (działaniem!), ale ktoś nie ma prawa naruszać komfortu karmiącej matki swoim zwerbalizowanym odczuciem (słowem).
Przenosząc to na osobisty grunt - nie czuję się specjalnie konserwatywna, nic mi nie wiadomo o kiju w dupie, nie interesuje mnie bon ton i słabo się w nim odnajduję, nie postuluję zamykania karmiących matek w ubikacjach, w celu napojenie niemowlaka, niczego nikomu nie próbuję zabraniać, narzucać, róbta sobie co chceta, więc, drodzy obrońcy elastycznego rodzicielstwa, pozwólcie mi posiadać swoje odczucia (w tym przypadku, uczucie niesmaku) - skoro to odczucie budzicie, ze świadomością, że możecie je budzić.

Gość

Jak widać, nie tylko oko.press uważa, że publiczne karmienie piersią jest ok. Dzisiaj w tym samym tonie napisała o tej sytuacji Polityka.
polityka.
pl/tygodnikpolityka/kraj/2098195,1,komu-przeszkadzaja-kobiece-piersi

Może ja po prostu jestem stary i nie rozumiem, że teraz tak można, a nawet trzeba? Nie jest to pytanie retoryczne. Serio, biorę to pod uwagę.
Oglądając zbliżenie karmiącej Pani Zawiszy jakie wstawiła Polityka, zacząłem się dopiero teraz przyglądać piersiom Pani Matki. Wcześniej mnie to nie interesowało. Interesował mnie sam fakt karmienia, a nie cycki. No, ale wracając do rzeczonych. Skoro nie jest obciachem karmienie w taki sposób, żeby wszyscy widzieli, to czy można równie swobodnie komentować piersi karmiącej? Jak mniemam zaraz się oburzą karmiące matki, że one pokazywać mogą co chcą, ale nie życzą sobie ŻADNYCH komentarzy na temat ich sutków, kształtu piersi i ich koloru.

Gość

Źle się wkleił link:

polityka.
pl/tygodnikpolityka/kraj/2098195,1,komu-przeszkadzaja-kobiece-piersi.read?fbclid=IwAR0RDOcSC7cYX1OvecZcSO4tiKtxhGskSrcGHA-pJb1HobiUeVQNXgb-XJw

Gość

Gość

Gość

Posiadanie dzieci jest osobistym wyborem, tak jak ich nieposiadanie i należy się liczyć z ograniczeniami płynącymi zarówno z jednej, jak i drugiej sytuacji. Z tego co wiem, nie ma praktyki zabierania niemowląt do pracy. Nie wiem, co niemowlak robi na posiedzeniu sejmowej komisji. Jak będzie chciał tam dać donośny głos, to da, i komisja przestanie pracować? posłanki nie stać, by tak zorganizować sobie życie, żeby nie mieszać pracy z wolą posiadania dzieci? Twoje dziecko to twój problem, a nie problem twojego pracodawcy czy współpracowników.

Gość

Gość

Karmienie piersią w miejscach publicznych powinno być czymś naturalnym i normalnym. Zgadzamy się, że nie jest. Problem chyba w tym, że jest to jednak widok rzadki i mało jesteśmy przyzwyczajeni, stąd pewnie jakiś rodzaj zażenowania.

Zupełnie co innego karmienie w trakcie pracy, tak samo zresztą jak jedzenie - na to są wyznaczone przerwy.

Gość

Gość

Nie wiem, czego nie rozumie szanowny kolega. Praca jest do pracowania, a nie do niańczenia dzieci. Należy dokonać wyboru, czy chce się pracować, czy zostać na urlopie macierzyńskim/wychowawczym. Czy rezygnuje się z pracy, czy oddaje dziecko do żłobka i rezygnuje z karmienia piersią. Te wybory są naturalną konsekwencją wyboru o posiadaniu dzieci. Zamiast żądania zrozumienia przez otoczenie potrzeby ciągania niemowlaka do pracy lub karmienia go przy restaurcyjnym stole, lepiej tę energię spożytkować na postulaty do decydentów o tworzeniu przyzakładowych żłobków, do ktorych matki będą mogły wyjść na karmienie lub tworzenia w przestrzeni publicznej miejsc, gdzie bez skrępowania można nakarmić dziecko. Przecież nie dla wszystkich kobiet to jest sytuacja komfortowa, gdy obcy ludzie lustrują jej biust. Uzus spoleczny tego nie zmieni. Koleżanka wyżej napisała o obrzydzeniu, jakie czuje na widok pijaczyny w autobusie, ubolewając, że nad tym przechodzi się do porządku dziennego, a nad publicznym karmieniem piersią nie. OK, ignoruje się te niewygodne aspekty życia, ale czy na pewno one są akceptowane? Są tolerowane. Można domagać się tolerowania przez otoczenie karmienia w miejscach publicznych (chociaż nie wiem po co - przecież jest to tolerowane), ale nie można się domagać od wszystkich akceptowania, pochwalania i pozytywnego odbioru, bo to właśnie zakrawa na zamordyzm, na dyktat karmicielek. Poza tym, przypominam, mówimy tu o specyficznym przypadku, czyli karmieniu na wizji, na posiedzeniu komisji sejmowej. Przecież to zakrawa na jakiś absurd.

Gość

Gość

no przecież mówiłem, dziadersy obydwu płci w kontrataku

założę się o każde pieniądze, że ze swoimi (ewentualnymi) dziećmi w życiu nie znajdziecie wspólnego języka - o pokoleniu Z też zapomnijcie

Gość

Założę się, że jesteś mniej postępowy, niż Ci się wydaje.
Poza wszystkim, lubię być czasami dziadersem i chcę być czasami dziadersem. Dobrze mi z tym i nie życzę sobie, żeby jakieś nawiedzone, pseudoliberalne towarzystwo pouczało mnie, co powinnam czuć, żeby towarzystwu było wygodniej i czuło się bardziej komfortowo.

Gość

Abstrahując już od karmienia piersią, chciałabym się odnieść do stwierdzenia że obecni młodzi ludzie nie szanują innych w kwestii związanej z zabieraniem wszędzie dzieci. Nie wiem jak wy wspominacie swoją młodość czy czasy jak my mieliśmy dzieci, ale z tego co pamiętam to dzieci były wszędzie, na ulicach, podwórkach, na plażach, barach. Było ich znacznie więcej, ludzie zamykają się w domach, na strzeżonych ośiedlach gdzie nawet nawet głośna rozmowa i stukot przeszkadza. Dbamy o swój święty spokój, do porzygania.

Może tak jest lepiej, kiedyś jechałam autobusem do Krakowa, pan zrobił awanturę o to że rozmawiamy z siostrą więc całą drogę autobus jechał w milczeniu. Smutno, a mnie się przypominały filmy gdzie ludzie w autobusach się poznawali, śmiali, rozmawiali a nawet śpiewali.

Może tak jest lepiej ale kiedy moja tesciowa miała demencję lekarka powiedziała, że żadne leki temu nie zaradzą, trzeba po prostu jak najdłużej żyć z ludźmi, wnukami, śmiać się, rozmawiać, święty spokój zabija.

Gość

Odgradzamy się od innych ogólnie (obcych) i "innych" (w sensie innych niż my). Chcąc żyć po swojemu otaczamy się ludźmi o podobnych poglądach i zainteresowaniach, przez to żyjemy trochę w banieczkach. Nasi rodzice mieli 1 kanał w tv i wszyscy oglądali te same filmy, programy. Później mogli dyskutować o tym samym.

Ja jestem z czasów, kiedy słuchało się trójki. Muzycznie było wiele gatunków, było różnorodnie. To było i fajne (właśnie ta różnorodność), i nie (na swoją ulubioną muzykę trzeba było polować z magnetofonem). Teraz (już od lat) są stacje radiowe i telewizyjne tematyczne. To też są takie bańki. Żeby posłuchać/obejrzeć czegoś wykraczającego poza, trzeba samemu szukać, trzeba się "wysilić", przełączyć na inny kanał, poszukać w internecie, nacisnąć przycisk, kliknąć. A, jak wiemy, łatwiej jest nie zrobić, niż zrobić. Więc okopujemy się i żyjemy w okopach.
Ale chyba tak jest ok? Anxious

Gość

Gość

W miastach ludzi mamy w bród, do tego wszędobylski monitoring uliczny.
Trzeba uciekać w las.

Gość

Moja bańka jest lepsza od waszej Blue_Light_Colorz_PDT_02

Gość

Gość

Pan nie pracował, był dziadersem któremu nawet szept przeszkadzał.