po 30-tce

Seeni

Zainspirowała mnie gra w Modern Art. Oraz inne gry. Niby zabawa, ale pamiętam, że przy Agrykoli to sobie plany na dwa lata naprzód robiłam. Całe dnie spędzone na przeliczaniu kur na jajka i ziemniaków na wódę. Think

Gry pochłaniają mnie w całości. Angażuję się całą sobą. Jestem chodzącym konfliktem.Tak mi wstyd tych wszystkich emocji, które gra we mnie odsłania.

Aproxymat

Ale właśnie po to są gry. Ludzie oglądają zmagania 22 facetów ubranych w kolorowe stroje ganiających za piłką i może dlatego nie ma wojny między Niemcami a Anglią kolejnej, bo wystarcza gra. Kiedy gramy w sieci w Diablo śmiejemy się i wściekamy gdy giniemy wszyscy jednocześnie i potem nie możemy dojść do ładu kto ma jak wejść w portal i odciągnąć przeklęte widma w inne miejsce.
A gry forumowe to kolejne takie miejsce. Można się nawet pokłócić i nawet obrazić ale to gra i można potem się uspokoić łatwiej niż po prawdziwej, poważnej kłótni.

Malena

A ja Wam zazdroszczę...
Bo mocno reaguję na emocje innych, ale nie na ich przyczynę - kompletnie nie rusza mnie wy/prze/grana kogoś, ale potrafię zmoczyć koszulkę, bo ktoś obok płacze bo drużyna, której kibicuje przegrała/wygrała.
Niesamowite są dla mnie mecze/gry dzieciarni - ale i tak zwykle zamiast gry obserwuję widownię.

Seeni

No to Mal jakbyś zobaczyła mnie w akcji, głośno krzyczącą: ale głupia kupa z cukrem, rzucającą przedmiotami, płaczącą łzami krokodyla i maroczącą: dobrze temu fiutowi - a to wszystko w trakcie zakupu wirtualnych obrazów nieistniejących malarzy to zasadniczo powinnaś nade mną zapłakać.
Nie umiem się zdystansować. To dla mnie sprawa życia i śmierci.

Poldek

A ja jestem kompletnie wyprany z emocji.

Malena

Właśnie te emocje są najbardziej niesamowite! I ich obserwowanie

Na marginesie - czy F. już mnie pobił czy nadal się czai za węgłem?

Aproxymat

Granie samo w sobie jest przyjemne.

Seeni

Granie jest cudowne. Angel

Aproxymat

Glusia to nawet wyprało z emocji. A okazujecie je także w trakcie gier nieforumowych (jakiekolwiek by one nie były)?

bosska

duin · Gość

Kewa

Mati.

dlatego gram głównie w życiu

a w zasadzie: w życie

szb

no tak,
grać ale chyba z nastawieniem na wygraną
a nie być ciągle defensorem, albo defensywnym pomocnikiem

konflikty przy wygrywaniu są ... przeważnie
ale wygrywać tak żeby nie bolało innych to już chyba jest ok

slepa i brzydka

w tej chwili nie wzruszaja mnie zadne cudze emocje, wlasnym nie moge sie doszukac.

szb

"sumienie miała czyste, nieużywane"

Seeni

Grywam w gry pozaforowe, takie prawdziwe gry. Gram w monopol, w scrable, w karciochy.Zawsze oszukuję, kradnę pieniadze z banku, wymieniam karty jak nikt nie widzi, używam słów powszechnie uznanych za obelżywe, kładę się na stole, klękam, błagam: ten jeden, jeden raz odpuść mi opłaty.
Nie waham się także wywalić całej planszy albo wyrwac kart z ręki przeciwnikowi i uciec z nimi np do kibelka.
Jestem koszmarna oops

letnisztorm

Seeni nie jestem pewna czy bym to przeżyła. Brick wall

duin · Gość

Kładziesz się na stole ? Aż tak ?

Aproxymat

No nie wiem, normalnie uchodzę za osobnika dość powściągliwego w okazywaniu emocji. Jak gram w szachy to gadam do siebie. Pamiętam też kilka dramatycznych kłótni wokół różnych gier strategicznych, choć teraz bardzo rzadko w nie gram - wymagają większej ilości czasu a ludzie z mojej generacji nie mają wiele wolnego.