po 30-tce

animavilis · Gość

Starość zaczyna się, jakiekolwiek byśmy dżinsy na siebie włożyli i jaką młodą żonę byśmy zaślubili, po sześćdziesiątce i nie niesie sama w sobie żadnych lub prawie żadnych wartości. Irytuje mnie gadanie, że młodość ma swoje zalety, a starość swoje. Tak mówią ci, którzy jeszcze jej nie zakosztowali, lub tacy, którzy uważają, że każde ludzkie doświadczenie, nawet ostatnie stadium raka, nas uszlachetnia i wzbogaca. To nonsens biorący się czasami z najlepszych intencji.
Jedyną zaletą starości jest to, że wiele usprawiedliwia. Mówiąc najdosadniej - nawet robienie pod siebie.

(...)

Nie, nie widzę żądnego sensu, piękna ani żadnej prawdy w chorobie, przemijaniu, biedzie, jaka się do nich dołącza. Nie potrafię w niej dostrzec niczego poza nieodległym i przewidywalnym końcem, który zawsze jest katastrofą.

(...)

(...)mam prawo nie akceptować tego świata. Nie godzić się na wojny, przemoc, obłędne ideologie, bezduszne religie, chaos, na cierpienie, choroby, przemijanie, śmierć i cały absurd istnienia. Bez względu na to, kom lub czym jest Stwórca, mamy prawo powiedzieć, że nie podoba nam się życie, które nam zaprojektował. I podobnie jak Albert Camus przyznaję sobie prawo sądzenia tego Absolutu, nawet jeżeli za nim kryje się tylko milcząca kosmiczna pustka. Upoważniam się do wywrzaskiwania swoich pretensji nawet wobec nicości.

(...)

Szlag mnie trafia na te nasze wszystkie niby mądre, olimpijskie zgody; cóż, takie jest życie, co nam los niesie to niesie, przemijanie jest nieuchronne, śmierci nie zawrócisz, taka jest wola Boga, nie wojujmy z opatrznością. Nie wojujmy? A to niby czemu?

Kocham pana, panie Rylski.

Kewa

Również czytałam ten artykuł. Co do starości, a może wieku podeszłego mam odmienne zdanie od pana Rylskiego. Znam kilka zadowolonych staruszek (moja kochana mama), która dopiero teraz jest wolna, jest sprawna, jest szczęśliwa. Tak trzymaj, mamo!

Kilka cytatów z pana Rylskiego jest ok, utożsamiam się

Anegdota: pan Rylski pracował w moi rodzimym małomiasteczkowym domu kultury, mój mąż jako młody chłopak uczył tam gry na gitarze i kiedyś dostał do wyrzucenia notatki pana Rylskiego. Wziął je do domu i wszystkie przeczytał. Już wtedy wiedział, że rośnie nam pisarz Angel

lulka

Nie znam pana Rylskiego - nie czytałam go.
Ile ma lat? Bo jeśli jest po sześćdziesiątce to doprawdy dziwię się czemu jeszcze sobie w łeb nie strzelił?

Pytałam mojej mamy - o tę starość. Nie wiem czy już jest staruszką jeśli ma 66 lat? ( tak nawiasem mówiąc to jakaś totalna bzdura).
Powiedziała mi, że życie po sześćdziesiątce jest ok. Nic nie musi, nigdzie się nie spieszy. Nie nudzi się bo ma swoje pasje.
Owszem, dostrzega w lusterku utratę urody, ale twierdzi, że to nie jest sensem życia. Choć trudno jej było się z tą urodą pożegnać. Nie na tyle trudno jednak by juz kilkadziesiąt lat wcześniej sie o to martwić. A martwiła się.

Tak, boimy się starości.
Często czytam tutaj, ze najbardziej niedołężności. Tyle tylko, że po sześćdziesiatce nie jest się niedołężnym (no przynajmniej znakomita wiekszość nie jest).
Czy warto więc tak sobie tą starością głowę zawracać i tracić cenny czas na zamatrwianie się tym co będzie za kilkadziesiąt lat?

Kewa

Eustachy Rylski rocznik 1944
Najgorzej, że starość przypisał głównie kobitom. Napisał coś takiego: to straszne, gdy u pięknej kobiety pojawia się pierwsza zmarszczka. Jednocześnie stwierdził, że to głupi i małostkowy pogląd, ale jest silniejszy od woli. Dupek, nie?

letnisztorm

Nie no to typowe, kobiety się starzeją mężczyźni dojrzewają.

lulka

anmario · Gość

Potwierdzam, ale mam na myśli tylko i wyłącznie siebie, inni dojrzewający około pięćdziesiątki faceci niech mówią za siebie

A tak na marginesie - co to znaczy dojrzeć?

letnisztorm

myśleć samodzielnie i odpowiedzialnie, kobiety niejako się z tym rodzą

anmario · Gość

to ja jestem kobietą

letnisztorm

anmario · Gość

dobrze to ujęłaś, liczba mnoga jak najbardziej na miejscu

animavilis · Gość

anmario · Gość

Proszę, nie prowokuj. Sporo wytrzymałem, ale są granice tej wytrzymałości, naprawdę.

Szymon Krusz

Seeni

Jak to straszne? To normalne- kazy kolejny dzień nieuchronnie zbliża nas do starosci. Biologicznie, nasze komórki zaczynaja się satrzec po 16-stym roku zycia

anmario · Gość

Mati.

Mii

To, że nie chcemy nie ma znaczenia, tak nas "zaprogramowano" i nic tego nie jest w stanie zmienić, więc po co się dołować?
Starzeję się z minuty na minutę, czasami przystanę dłużej przed lustrem i nawet to zauważam, ale to trwa tylko krótką chwilę, potem żyję dalej.

anmario · Gość