po 30-tce

Jayin

ciężko określić.

Są sytuacje, w których lepiej jest nie kontrolować sztucznie swoich wypowiedzi, tylko pisać "na fali emocji". Ale są sytuacje, kiedy kontrolowanie się i dystans byłyby lepsze.

Chociaż i tutaj cieżko powiedzieć, w jaki sposób ta "lepszość" się objawia. Niekiedy bywa przeciez tak, że odpowiednio zredagowana z dystanem odpowiedź przynosi nam wymierne "lepszości" doraźnie. I brak okrutnych represji ze strony czytaczy :> Ale na dłuższą metę może się okazać, że wyważone, bez emocji, zdystansowane wypowiedzi - nie dają żadnego efektu. I odwrotnie - te emocjonalne, pisane pod wplywem chwili - po tymczasowym ostracyzmie publicznym - mogą się okazać przyczyną zupełnie niespodziewanych, a pozytywnych skutków.

dżeska

animavilis · Gość

Ten temat jest mi wyjątkowo bliski

Jako klasyczny przykład egocentryka, osobnika kompletnie pozbawionego dystansu do siebie i bardzo impulsywnego, mam duży problem z prawidłowymi reakcjami.
Szczególnie często:

Kipol

Chciałbym poważnie,ale nie dam rady....moje wypowiedzi zawsze są przemyślane,dokładne,dopięte na ostatni guzik i dlatego tak mało postów mam...

Kewa

no to dodam jeszcze, że nudno byłoby bez emocji, co to jakieś kółko różańcowe?
a mnie ślepa nie zbeszta, bo ja lakonicznie

jak zwykle Angel

Kipol

Emocje,żywioł...a później płacz i zgrzytanie zębów...niektórzy,tak jak ja wolą głębię rozważań intelektualnych,poważne elaboraty na temat materii świata i lektur uniwersyteckich z paleobiologii,a także niezwykle rciekawe przemyślenia na temat różnic w anatomii płazów bezogonowych...

Kewa

a co do ogonów ...to nie byłabym już tak pewna

Kipol

bosska · Gość

u mnie występuje dwoistość natury:
w pracy jestem opanowana i wyważona, wszytsko przyjmuję na chłodno, gdyż wiem, że to tylko praca ....
natomiast prywatnie .....
uczucia i emocje buchają jak gejzer
przez te lata nauczułam się trzymać je pod kluczem, ale czasem wymykają się i..... i jak się zagotuje, to ....
i mówię to, czego później może żałuję
robię rzeczy, które na chłodno nie wiem, czy bym zrobiła
oops

a już na pewno, jak dotyczy Heart

wtedy i te pozytywne i te negatywne emocje potrafią eksplodować

zanim cokolwiek ....

podobno krew nie woda

Kipol

Jak ładnie ujęte Bosska...natomiast ja pamiętam,że krew stygnie z wiekiem...i cieszę się,że jesteś jeszcze tak młodziutka....

Burza

Witajcie. Weszłam sobie na to forum i tak sie rozgladam. Jak zwykle moje posty beda pełne uczuc i emocji , choć inne fora troszke mnie nauczyły. I teraz mam spory dystans do tego co chce napisac o sobie. Miłego wieczorka>

slepa i brzydka

jesli brak dystansu nie przeszkadza w rozsadnym formulowaniu mysli, pisanie podszyte autentycznymi emocjami uwiarygadnia przekaz. zawsze pisze pod wplywem emocji/impulsu, nie cofam, zmieniam posty jedynie w przypadku literowek czy innych bledow. popadam w skrajnosci, uwypuklam i wprowadzam patos. lubie pisac prostacko, z przymruzeniem oka lub podnioslym tonem. wszystko to sprawiaja moje emocje, ktorych nie bede chowac do kieszeniu, tylko po to, aby ktos czul sie dobrze, swojsko czy bezpiecznie.

czasem trudno ze mna dyskutowac. ba! czytac sie czasem nie da. moze i moj przekaz sprawia trudnosci, ale zawsze jest autentyczny. boli mnie bardzo, kiedy pozostaje bez odpowiedzi. brak odzewu druzgoce mnie i spycha w odchlan beznadziei.
nie spodziewam sie niczego, chociaz wiem, ze zdarzyc moze sie wszystko. posty przemijaja, wrazenie pozostaje, ale nie ma sensu zbytnio sie tym przejmowac. wszyscy czasem dzialamy tak, ze nasze czyny wydaja sie byc naszym bledem... ale to tylko subiektywne, blahe odczucie.

ps. nie mam zamiaru besztac nikogo za dlugosc postow, o ile wiadomosc miesci mi sie w calosci na ekranie, nie zawiera zbyt wielu watkow i nie przekracza stopniem zlozonosci moich umiejetnosci umyslowych. sama pisze czasem dlugie posty, bo mowic musze i gdyby mi tego zabroniono umarlabym wkrotce potem.

jak _jedwab

bosska · Gość

ws

i jedno i drugie oczywiście ...

wieczne powstrzymywanie się grozi zasznurowaniem kompletnym (ust)

a dystans może spowodować, że (cytuję pewnego kolegę

) przestaje się widzieć siebie samego

ale też na gorąco bywa, że kulą w płot, bo właśnie emocje biorą górę nad logiką, potem trochę łyso ...

no ale zawsze po fakcie można złożyć samokrytykę

działa, a jak oczyszcza

jak _jedwab

bosska · Gość

jak jedwab:
wiesz, kiedyś pracowałam przy zwolnieniach grupowyvh i dylematy nt.: czy zwolnić samotną matkę czy kobietę z matką staruszką i kilkoma latami do emerytury były normą
i rozmowy z ludźmi, które odbywały się dość często, a które do przyjemnych nie należały .....
relacje z ludźmi w pracy się tworzy, żartuje się i się razem nawet chodzi na piwo
ale to są tylko ludzie z pracy
i nie raz widziałam, co taki "ludź" z pracy potrafi
a poza tym praca dziś jest, a jutro jest inna

mi nie zależy na jakimś specjalnym utrzymywaniu znajomości z ludzmi z pracy, do kina pójdę, fakt, bo towarzyskie ze mnie stworzenie, ale żeby jakoś specjalnie
a poza tym, nie lubię tych wszystkich biurowych gierek, tego wazeliniarstwa, plotkarstwa, etc - a pomimo to, a może właśnie dlatego, wiem, że jestem lubiana, a za szary ze mnie trybik, by uważać, że to nie jest w jakimś stopniu szczere

prawdziwe relacje to mi zależy, żeby nawiązywać i pogłebiać z przyjaciółmi, z kimś bliskim - to są osoby, na których mi zależy

jak _jedwab

Jednak to zależy od charaktery pracy i stanowiska a to by tlumaczyło Twoje podejście. Nigdy nie stalam bezpośrednio przed takim dylematem aby kogoś zwolnić i wiem, że nie chciałabym , chyba za bardzo wczuwam się w odczucia drugiej osoby co czasami mnie gubi...

Jednak ja potrafię nawiązać przyjażnie w pracy gdyż liczy się czlowiek i właśnie takie posiadam. Dla mnie każde miejsce jest do tego odpowiednie ale oczywiście, że z nie każdą osobą.

animavilis · Gość

Przysłuchując się Waszej wymianie zdań, tak tylko wtrącę ni z gruszki ni z pietruszki, że pewnie nikt specjalnie nie marzy o tym, żeby zostać komornikiem, kanarem czy grabarzem, ale skoro już tak trzeba, to rzeczywiście nie warto angażować w pracę zbyt wielu emocji.