po 30-tce

hachiko · Gość

Moja Bakteria jest nadzwyczaj dociekliwa. Ja w jego wieku taka nie byłam

majka

ja cię senni świetnie rozumiem
ze względu właśnie na tą drugą
może dlatego nie potrafię się pozbierać i staram się ugrać nie wiadomo co

Arth

jestem przed i nie posiadam emocji Blue_Light_Colorz_PDT_02

oto_ja

Żyję już na tym świecie trochę i nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek coś takiego wypowiedziała. Raczej rzucam tekst typu - ale my się różnimy.

majka

Arth

15

nie gadaliśmy już czasem dzisiaj? Think

Seeni

illunga

Nie wyrywa mi się. Raczej czasem przemyka przez myśl, ale głównie jako refleksja własna, że w sumie to mają wcale nie tak słodko. Staram się nie porównywać, bo czasy nie te, ludzie nie tacy, problemy inne i chyba mentalność też już nie z tej bajki.
Moje doświadczenie kontra ich szczenięcy entuzjazm. I szkoda im go odbierać i trochę strach, że tacy nadal naiwni i bezrefleksyjni.
Cały czas powtarzam sobie, że życia za nich nie przeżyję, że każdy ma swoją porcję tego co dobre i tego co mniej, do odebrania. Moja rola - pomóc, kiedy nie umieją sobie poradzić z tym mniej. I tyle. I aż tyle.

rosegreta · Gość

W sumie nigdy nie powiedziałam tak do słownie, kiedy byłam w twoim wieku........
Raczej opowiadam jak było kiedyś, czasem odpowiadam na pytania.
Wiele rzeczy dziecko nie rozumie, a niektóre jej się podobają.
Np sytuacja, moje dziecko inaczej się nie umawia jak telefonicznie albo przez komunikatory.
Powiedzieliśmy jej, że kiedyś po prostu szło się do drugiej osoby, albo się ją zastało, albo nie. A ona zdziwiona, no jak to, tyle iść, marnować czas, a koleżanki nie zastanie.

Opowiadam jej, ze wiele czasu spędzaliśmy na podwórku wymyslając zabawy i gry. To jej się spodobało. Bo obecnie jak czasem nie ma komputera lub PlayStation to niektóre dzieci nie umieją się porozumieć.
Ale w sumie, czy tak bardzo się róznimy, żyjemy tylko w innych troszkę czasach. Dla niej to co opowiadam ja czy dziadkowie to historia.
Ona pewnie będzie opowiadać podobne swoim dzieciom.
W sumie jak rodzice czy dziadkowie opowiadali mi historie ze swojego dzieciństwa, tez słuchałam tego jak bajek.
Nigdy jednak nie mówiono mi- kiedy byłam w twoim wieku- jako pouczenia, czy przestrogi, ani wyrzutów.

bea.ta

aaa majka

))) cześć
Wypowiadam te słowa dość często. I fakt jest mi wtedy głupio. Może nie głupio co bardziej niezręcznie. Niezręcznie i potrzebuje chwili by ocenić ile mogę powiedzieć. Bo przecież to dziecko. Dziecko, ale nie będę mu ściemniała , że w jej wieku święta byłam. A może jak mawiają, i za co piętnują mnie, starsi w rodzinie powinnam się wybielać i mówić nieprawdę . Dla dobra dziecka. ...A co dla niego dobre, oceniają inni , każdy przez swoje własne wypaczenia. Niestety albo to moja cecha charakteru, albo jeszcze nie jestem dość wiekowa by dostać amnezji i nie pamiętać ( do czego mają wyjątkową tendencje starsze osoby ) o tym co robiłam złego czy też dziecinnie głupiego jak byłam w wieku dziecka swego. I odpowiadam jej na to pytanie :
A jak byłaś w moim wieku to co robiłaś, jak się zachowywałaś w takiej i takiej sytuacji, a byłaś taka kochliwa jak ja itd. 
Bo właśnie w takich sytuacjach gdy pada pytanie od córy : A Ty w moim wieku to ……?
To ja wtedy odpowiadam. Oczywiście, że nie mówię jej wszystkiego, bo w II klasie Szkoły Podstawowej to jeszcze nie byłam taka straszna. Ale już się boję na przyszłość. Może jej minie …