po 30-tce

lulka

Nie zdaję się na los, na to co mi zgotuje.
Ale mam wieczne poczucie walki. Z tym losem znaczy się.
Od zawsze. Czasami zwyciężam, ale często ponoszę porażki.
Stawiam mu wyzwania bo chcę dokładnie tak jak ja chcę.
Teraz wygrywam, ale to są lata walki.
Może powinnam wybrać inny tytuł dla tego topika, ale dla mnie to jest swoista gra w kości.
To moje życie...
A jak Wy widzicie swoje?
Jaki macie na nie wpływ?

Seeni

Generalnie nie walczę tylko godzę się. Znaczy to jest generalnie tak: jak ohydny los rzuca mi kłody pod nogi takie do pokonania to analizuję całość i o ilę gra jest warta (wedle analizy) świeczki, podejmuję wyzwanie. Jeżeli nie jest, pal sześć, nic z tą kłodą nie robię idę obok albo inaczej. Jeżeli ohydny los rzuca mi takie kłody, z którymi nic nie da się zrobić, takie zdarzenia na które nie mam żadnego wpływu- zwyczajnie, oczywiście po jakimś czasie- zaczynam je tolerować. Nigdy nie walczę z czymś z czym nie mogę wygrać (choroba, śmierć, powódż itd)Nawet nie próbuję się z czymś takim brać za barki, raczej czekam aż wyboli.
Zasadniczo nie mam duszy wojownika, chociaż zdarza mi się czasami podejmować walkę z wiatrakami, ale bardziej dla przypomnienia, że jak trzeba to umiem. Ale bez wiekszej satysfakcji i zaangażowania.
Raczej odstawię talerz, w który ktos mi napluł niż powalczę o zupę bez plujek.
Powiedzmy, że mierzę siły na zamiary. Hazardu nie lubię, ale z perspektywy czasu uważam, że najczęściej przypadają mi karty, co najmniej, przyzwoite.

flykiller · Gość

Nie walczę, tylko się borykam.
O siebie walczyć nie potrafię, bo to za trudne i zbyt kompleksowe.
Za to ze światem potykam się od zawsze, od zawsze na złość dziadkowi odmrażam sobie uszy, pakuję się w jakieś nieprzyjemne sytuacje dla zasady i programowo jestem na "nie", tracąc na to mnóstwo energii, którą by można wykorzystać na trudne i kompleksowe powalczenie o siebie.
Zasadniczo, beznadziejny przypadek Angel

Neonek

No. Uwielbiam film Jumanji.

W Jumanji nie dało się oszukiwać. Oszustowi wyrastał ogon i małpi ryj.

Inaczej jak w życiu.

A sporo ludzi z małpimi ryjami było by w okolicy.

Mati

Jeśli z czymś walczę to tylko ze sobą..
Poza tym uważam, że jeśli cokolwiek i ktokolwiek ma wpływ na moje życie i moje samopoczucie w nim to tylko ja.
Czasami wkurzam się na aspekty zewnętrzne i obwiniam innych tylko z wygody, ale nie przekonuje mnie to. Jeśli robię to w towarzystwie to tylko dlatego, że chcę zwrócić na siebie uwagę.. Jednak jeśli są rzeczy, które 'spadają' na mnie to staram się -przy bardzo ciężkiej i wyczerpującej pracy- przekuć je in plus.. Nie lubię jeśli coś dzieje się nie po mojej myśli i często daję temu wyraz choć po sekundzie wiem, że ten wyraz jest bezcelowy.. Generalnie jestem skazana na psychiatrę albo na szaloną miłość.. Wtedy jestem szczęśliwa bez względu na to, co się dzieje.. Wtedy wszystko wchlaniam i wybaczam i ze wszystkim się godze ..

nudziarz

Podpadne .. ale trudno...

Życie to miliardy zdarzeń, w ogromnej częsci od nas niezależnych, wpływających na nas i na siebie nawzajem.
Płyniemy , tak naprawde, z nurtem i możemy tylko modlic się by mieć na nie jakis wpływ.
A ta złośliwa bestia ( zycie) co rusz podpuszcza nas, sugerując ,że możemy nim kierować, tylko po to, by za chwilę pokazać nam ile to naprawdę mamy do powiedzenia.

Stare przysłowie: " Jesli chcesz Pana Boga rozśmieszyć do łez.. to sobie coś zaplanuj"

Mati

No właśnie.. I oto banalnie objawiły się dwa skrajne podejścia. Mamy wpływ na nasze życie lub wcale go nie mamy.. Więc o co chodzi? Nudziarzu.. Nie podpadasz, ale sprobuj rozwinąć argumentację mówiącą, że nie mamy tego wpływu.. I nie mówię tu o prostym rozkładzie jazdy MZK

nudziarz

A mamy ??
Jeden kroczek o dwadziesia cm w lewo... bo sekundę wczesniej własnie tam spadła kopnięta przez kogoś skorka od banana... i plany na dwa miesiące mamy z głowy...

Ktoś jadąc autem zaplił fajke, wjechal w punkt X o trzy sekundy później, jadac za nim spóżniłas się na zielone i na następnym skrzyżowaniu TIR wjechał Ci w d***. Nie mógł Ci eic wjechac w d** na kolejnym skrzyżowaniu roztargniony, acz przesympatyczny Marek, masz więc innego męza.

Oczywiście , to zakrawa na "efekt motyla" i w jakims zakresie przeciez nasze plany i nasza upartośc w ich realizacji się sprawdza.. ale tak naprawdę...

Czy bardzo glęboko zastanawiając się nad swoim życiem jestes gotowa stwierdzić, iż Twoja sytuacja w chwili obecnej to zasługa Twoich swiadomych wyborów , a nie w większości przypadku ?

Mati

Moja sąsiadka jechała rowerem i się wyrżnęła.. Nic nie pamięta z tego zdarzenia. Nasz wspólny kolega terapeuta zapytał Ją : aż tak bardzo chciałaś zwrócić na siebie uwagę?
Moja sąsiadka po analizie kilku rzeczy doszła do wniosku, że choć nieświadomie i niechcący faktycznie potrzebowała uwagi i zainteresowania. Ten chłopak uważa, że nic co nas spotyka nie dzieje się bez naszego udziału i naszej ingerencji i ja przyznaje Mu rację, choć brzmi to jak z kosmosu. Ponoć sila myśli jest większą niż myślimy bo podświadomie ściąga na nas zdarzenia.. Jeśli myślimy źle to przytrafiają nam sie dramaty..pominawszy , że nawet w dobrych sytuacjach zobaczymy pół puste .. Z jakiegoś powodu wyszedłem z domu dwie i pół minuty przed rzuceniem przez menela skórę od banana .. A jeśli to zbieg okoliczności, to też z jakiegoś powodu... Wiem brzmi to śmiesznie.. Ale ja nie wierze w przypadki. W Efekt motyla jak najbardziej..

nudziarz

Cos w tym niewatpliwie jest... i pewnie matematycy mieliby więcej do powiedzenia, bowiem swiat - pomimo miliardów przypadkowych zdarzeń zdaje się byc przewidywalny.

Troszkę to tak jak w mikro i makro skali.. atomy zderzają się przypadkowo, jednak świat makro jest stabilny.

Czyżbyśmy - kazde z nas z naszym życiem, które jest dla nas tak wazne - tak naprawdę byli tylko tymi atomami ?

A swiat sobie i tak, wlasnym torem zapiernicza ......

Sławomir

Letnia noc była w stogach. Pod gwiazdami. Oglądałem je długo. Najdłużej. Mógłbym nie oglądać. Wystarczyło przewrócić się na brzuch. Wystarczał jeden ruch ciała, by przewróciło się niebo, półkula świata. W takich chwilach jednak nie pragnąłem kataklizmów. Mogłem patrzeć na gwiazdy bez końca. Były morzem. Mogłem na morze, w morze, bez końca. Ulatywałem do niego wysoko. Najwyżej. Nic nie było prócz tego ulatywania. Ulatywałem i to było jakby omdlewanie w górę, coraz wyżej. Jaka to była lekkość, o gwiazdy! Pióro, które skrzydło lub ogon ptaka zgubiło i teraz ma wszystkie wybiegi. Niedziela po niedzieli zapomniana i teraz sama się świętuje. Jakie to było świętowanie, o gwiazdy! Najwyższe. Ulatywałem też najwyżej i jeszcze...
Kiedy błysk spadającej gwiazdy, gdzieś nad lewą nogą, błysk jak klinga, bo to była szpada przecinająca niebo nie tylko, przecinająca wybieg, niedzielę i zapomnienie jak cios między oczy, po którym się nie odchodzi, lecz przychodzi do siebie. I spadałem. Nisko, coraz niżej, w stóg. Musiałem bardzo nisko upaść, bo zamykałem oczy i wtedy spadałem dalej, jeszcze najniżej.

E.S.

letnisztorm

Tytuł bardzo fajny i adekwatny, wyobraziłam sobie te małpy skaczące wkoło mnie w pracy i stado dzikich zwierząt przebiegających przez moje życie ale generalnie film jawi mi się jako opowieść o ludziach, którzy popełniają błędy a mimo tych wszystkich kataklizmów w jakiś sposób je naprawiają, zupełnie nie magiczny.

Mamy wpływ na to jak odbieramy to co nas spotyka, czy szklanka jest do połowy pełna czy do połowy pusta i to wbrew pozorom bardzo dużo.

flykiller · Gość

Pochodzenie O-Ren Ishii

"Walka" to takie duże słowo. Nie, ja nie walczę - z resztą, sama walka powinna być ostatecznością. W końcu jak już dwie armie stają na przeciwko siebie to nie ma opcji na happy end. "Gra" jest bardziej adekwatnym określeniem (od razu kojarzy się Jigsaw Blue_Light_Colorz_PDT_02

). Także gram sobie i nawet idzie mi to. To nie żadna wiedza tajemna - wystarczy przestawić myślenie z "co ja chcę" na "co chcą inni" a że większość jest całkowicie zaabsorbowana swoim tu i teraz a myślenie na kilka ruchów wprzód to wręcz czysta abstrakcja, to tym lepiej. Tym łatwiej mi się funkcjonuje. Takich "wojowników" idących jak czołg też się spotyka ale i oni są do rozstawienia - byle nie na kursie kolizyjnym. Angel

Poza tym, jestem przekonany że na WIĘKSZOŚĆ rzeczy i zjawisk mamy jakiś wpływ - mniejszy lub większy ale jest. Także trzeba pilnować statystyki - im większy % wychodzi na nas tym lepiej. A że czasami może walnąć meteoryt ? Kij z tym, może nie walnie 050

Pasztet

lulka

Mam przyjaciółkę kompletnie inną niż ja. Całe życie czeka co jej los przyniesie.
No jak ta sierotka bezrozumna. I właśnie całkiem niedawno zdałam sobie sprawę, że w zasadzie nie jest ani znacząco mniej, ani więcej szczęśliwa czy nieszczęśliwa niż ja.
Czyli przepisu na szczęście nie ma bo każdy odnajduje je w czymś innym.
Który więc film czy książka, a może piosenka najlepiej opisałaby Wasze życie? Może być z przymróżeniem oka bo przecież mimo marzeń nie przenoszę się w czasie i nie walczę z lwami.
-

letnisztorm

10 w skali Beauforta albo Riders on the storm.

flykiller · Gość

(I can't get no) satisfaction

Seeni

Generalnie dosyć chętnie utożsamiam się z postacią niejakiego Bobka z powieści dla młodzieży Małgorzaty Musierowicz " Szósta Klepka"
Bobcia, który spowodował pożar w mieszkaniu odtwarzając Neronowe podpalenie Rzymu, hodował białe myszki i nie wahał się kłaść ich na stole z rodową zastawą. Wszystkie przeciwności losu, niewłaściwie dokonane oceny jego (szlachetnej wszakże) osobowości, każdy niemalże kataklizm Bobcoi przyjmował ze stoickim spokojem, godnością osobistą i przekonaniem, że świat, generalnie, piękny jest.

Mati

Mogłabym w wielu piosenkach znaleźć coś o swoim życiu, kwestia interpretacji, humoru, pory dnia, owulacji, piguł..

Pod ręką mam piosenkę dla mnie..
https://www.youtube.com/watch?v=WcLRD9g2Yrg

ale i czasami to jest w dym
https://www.youtube.com/watch?v=UkIoksThu6Y

lub to o czym ostatnimi czasy sporo myślę..
https://www.youtube.com/watch?v=oG6pEolAKm8