po 30-tce

nudziarz

Oczywiście , że nie zawsze !
Czasem rózwód jest dla dzieci błogosławieństwem i szansa na normalne zycie.
Jesli jednak dom był w miarę normalny, a sprawy rodziców toczyły się w sferze niedostepnej dzieciom, konieczność nagłego wyboru - ojciec czy matka, odejście jednego z nich może być przezyciem traumatycznym.

EMES

traumatycznym przeżyciem były wyniki badań psychologicznych z ośrodka rodzinnego

rosegreta · Gość

Ilosc rozwodów podobno spowodowana tez była rozłąką. Tzn małżeństwa na odleglośc rzadko sie sprawdzają, a wraz z otwarciem granic i możliwościami kariery lub znalezienia pracy zagranicą ludzie zaczeli wyjeżdżać z kraju pozostawiając rodziny.
Poza tym łatwośc obecnie uzyskania rozwodu oraz zmiana myslenia społeczeństwa, ze rozwód to nic strasznego.
Czasem zbyt pochopnie ludzie podejmują decyzje o zawieraniu związku.
Poza tym młodzi ludzie obecnie zamiast podejmować jakieś próby scalenia związku, terapii małżeńskiej wolą wziąć rozwód.
Koleżanki córka, której 1,5 roku temu koleżanka robiła huczne weselicho już jest po rozwodzie. Dlaczego ? -nie zgranie charakterów podobno. Wystarczy jakiś problem, większy problem i koniec.
Z jednej strony owszem po co się męczyć, ale z drugiej... hymm czy tak trudno czasem podjąć pracę nad odbudowaniem czegoś co łączyło ludzi...
Wszak pewnie coś łączyło... Czy związek powinien się kończyć wraz z końcem zauroczenia ...

Osobiście nie żałuję, że zaryzykowałam i daliśmy sobie szanse. Czasem warto naprawdę. A im większe pokonane problemy tym bardziej chyba związek sie z scala...
Choć to każdego indywidualna sprawa. Wiadomo, że dwie osoby muszą chcieć.
Poza tym dzieci... Moja kosmetyczka do tej pory przezywa rozwód rodziców. Miała wtedy 14 lat. Zawaliła szkołę, popadła w depresję. Nie zawsze dzieci az tak przezywają, ale czasem trudno im się pogodzić i nie zrozumieć decyzje dorosłych.

lulka

Masz rację Emes - jeśli o to rodzeństwo chodzi.
I to trwa, i trwa, i trwa. Prawdziwy związek dusz.
Mój braciszek, który był wówczas mlodszy powiedział mi po rozwodzie rodziców w ciemnej bramie (nie wiem czemu tam - może wstydził się po jasnemu),
że zawsze będę jego jedyną, najukochańszą siostrzyczką.
Nigdy tego nie zapomnę. Tego małego chłopczyka, który szukał we mnie jakiejś ostoi choć sama wówczas miałam 11 lat.
Teraz jest starym koniem, ale ja wciąż mam w oczach tego chłopczyka z bujną czuprynką.
Moja bratowa (jego żona) mówi, że my się porozumiewamy telepatycznie.
I chociaż to śmiesznie brzmi to tak faktycznie jest.

FRIDA · Gość

rosegreta · Gość

Tina

moim zdaniem: nie powinno sie budowac swojego szczescia na cudzym nieszczesciu, zwlaszcza jesli zamieszane sa w to dzieci.

EMES

A ja uważam że nie warto.

rosegreta · Gość

lulka

nudziarz

Kobieta z klasą

Myslę jednak, że o ile dzieci są dla nas naprawdę ważne, może i ważniejsze od naszego indywidualnego chwilowego szcęścia, naprawdę warto po raz piaty i pęćdziesiąty przeanalizować, czy decyzja o rozwodzie wynika z głębokich przesłanek, czy moze jednak jest skutkiem ambicji, honorów, jakiegoś zacietrzewienia , czy sluchania wyłącznie samego siebie.[/quote]

święte słowa Nudizarzu!

Przechodzicie na bardzo poważny temat. A ja chciałam tylko o tych pochopnych, bez zastanowienia, takich jak wspomniała Rosegreta.
Ale poważnie- to w życiu nie oszukiwałabym ani siebie, ani dzieciaków - jeśli w związku miałabym się dusić- zakończyłabym go. Jakoś nie wyobrażam sobie odgrywać jakieś roli. Jak wymagać od dzieci szczerości skoro sama jestem nieszczera?
Tak jak nie rozumiem kobiet, które łapią albo próbują przytrzymać faceta na dziecko.

rosegreta · Gość

Napiszę teraz cos osobistego, choc obiecałam, ze nie będę pisać o sobie.

Moi rodzice są małżeństwem 47 lat. I wcale nie mogę napisać szczęśliwym.
Zawsze się kłócili, były zdrady (choć one nie sa akurat problemem ), wypominki. Nigdy nie dopuszczałam myśli o rozwodzie, raczej myśl- czy mam jakieś rodzeństwo o którym nie wiem.

.
Pamiętam jak mama wyjechała za granicę. Wiedziałam, ze związki na odległość często się rozpadają, ale nie dopuszczałam takiej myśli.
Choc nie powiem, żebym za mamą aż tak tęskniła. Cieszę się, ze sa razem nadal pomimo tego, ze się dalej kłócą i nie szkoda im na to energii. Wiem też, że mimo tego są szczęśliwi i nie żałują, ze próbowali. Tak czuję.

Poza tym koleżanka mi opowiadała o swoich znajomych, którzy trzy razy się rozwodzili i znów się zeszli. Tym razem jednak postanowili zyc na kocia łapę.

Niby każda miłosc jest pierwsza, ale czy na pewno...

lulka

W sumie wszyscy mamy podobne zdanie w temacie.
Choć zrobiło się poważnie.
Zresztą życie to taka ciągła walka. Niby trzymasz je za rogi, a ono i tak wywija koziołki.
Zdarzają się rzeczy złe, których nie chcemy - naprawiamy je i łatamy szczęściem. Celem jest osiągnięcie jako takiej harmonii, a to strasznie trudne jest. Szczególnie gdy nie jest się samym - to szczęście, ale równiez wyrzeczenia i wyzwania.
Jakoś tak.

Bobranoc

Kobieta z klasą

Moi też są 47 lat po ślubie. U moich problemem był główne alkohol-takie pijackie balangi ojca. Czy zdrady- no ojca miałam delegacyjnego, myślę, że skoki miał - był przystojny, miał gadkę i kasę - to i pewnie panny miał. Mamie przeszkadzał tylko alkohol, o zdradzie nie wspomniała nigdy-może nie było?
Ale qurcze, są razem, kłócą się teraz o byle co- ale gdy jedno wyjedzie na kilka dni to drugie już tęskni. Gdy chorują- widzę jak jeden o drugiego dba.
Ja jednak dziękuję, że miałam ( mam) ich obojga razem.

Kobieta z klasą

Bobranoc Lulko -Ty mądra kobieta jesteś!

nudziarz

Kewa

rosegreta · Gość

ale czy nie jest tak Kewo, że w ten sposób tłumaczysz siebie ?
Nie uważam, ze zrobiłaś źle, wręcz przeciwnie, bo jesteś szczęśliwa, ale pewnie wszystko zależy od indywidualnej sytuacji...
I tak jak wspomniała Lulka... (nie będę cytowac posta wyżej )

ech życie, żeby ono bylo proste i proste wybory

Tyle tylko, że raz podjętej decyzji dla dobra nas samych nie możemy żałować, więc wszystkie jakiekolwiek podjęte przez nas sa trafne.

dobranoc