po 30-tce

Aproxymat

Seeni, Cytryno - no tak ale to taka twórczość "do szuflady" albo co najwyżej dla niewielkiego grona rodzinno-towarzyskiego. Obecnie zaś mamy możliwość tworzenia dla praktycznie całego świata mającego dostęp do netu. Tylko czy rzeczywiście idzie to w parze z chęcią czytania tych, co wpadli na ten sam pomysł publikowania swoich dzieł?

Aproxymat

A swoją drogą, pociągałaby Was dzisiaj kariera pisarska? Poświęcanie ileś tam godzin dziennie na pisanie, szlifowanie i cyzelowanie zdań, tkanie fabuł, lepienie osobowości bohaterów? I wszystko po to, by ktoś, zupełnie obcy, może nawet całkiem liczne grono ludzi, przeczytało to kiedyś?

hachiko · Gość

...
Pisanie bywa nałogiem, chęcią wypowiedzenia się, chęcią zwrócenia uwagi na subiektywne odczucia, realizacją marzeń i przygód przelanych na papier, formą spędzania czasu, a czy ktoś ma talent i umiejętność zaintrygowania czytelnika to już insza inszość

Seeni

lulka

Aproxymat

E tam, jest mnóstwo pisarzy-wyrobników, robiących to dla kasy (choć nie mam pojecia czy to się rzeczywiście bardzo opłaca). Przynajmniej w realiach zachodnich, w Polsce, podejrzewam, jednak jest więcej "ideowców".

Poldek

Aproxymat

A to akurat jest chyba efekt uboczny. Napisało się pierwszą część - chwyciło, no to trzeba kontynuować skoro jest zapotrzebowanie.

Cytryna

Kobieta z klasą

Cytryno w 100% zgadzam się z Tobą. Gorzej jak pisanie ma służyć jakieś podłej zemście, czyt: przykład Rusin i Lisa. Szkoda, bo miałam cichą nadzieję, że chociaż ona jedna w tym trójkącie ma klasę

animavilis · Gość

Aproxymat

No właśnie zastanawiam się, kiedy pisarz "idealista" zmienia się w rzemieślnika zdolnego do pisania wielotomowych sag, przy z góry podpisanym na takie sagi kontrakcie. A może są tacy, którzy od razu nastawiają się na pisanie w ten sposób? Jako świetną metodę zarabiania pieniędzy?

Cytryna

Na pewno są tacy. Zauważyłam ostatnio pewną grupę ludzi, której się wydaje, że pisarze zarabiają krocie. Do tego nie biorą pod uwagę, że ktoś mógłby nie chcieć wydać ich szmirowatych powieści na całym świecie! Niestety każdy kraj ma własnych grafomanów pod dostatkiem.

Kobieta z klasą

A ja wręcz przeciwnie. Zauważyłam mnóstwo wydawnictw. Każde z nich jakoś się utrzymuje. Czasem mnie dziw bierze patrząc na to co wydają, że opłaca im się. Ale opłacać się chyba musi skoro nadal na rynku istnieją

Aproxymat

Pracowałem czas jakiś w jednym wydawnictwie, cóż to raczej ciężki kawałek chleba, choć może czasy się zmieniły. Natomiast miałem dzięki temu styk z autorami, którzy płacili za wydanie książki. Zwykle miniaturowe nakłady, takie dla rodziny i znajomych, bo na normalnym księgarskim rynku nie miałyby te dzieła żadnych szans. Niestety, 100% tych książek z nakładów własnych, to była całkowita i niekiedy przerażająca grafomania.

Choć oczywiście rozumiem, że ktoś się upiera, by wydać swoją autobiografię, bez żadnej korekty (a trafiały się teksty z takimi błędami, że niemal zasypiałem nad słownikiem, bo już sam nie wierzyłem, że można coś takiego wypisywać

), bo we własnych oczach staje się przez to pisarzem, może się bliskim pochwalić. Może oni nawet to przeczytają i powiedzą dalej, że mają wujka pisarza albo ciocię poetkę. Była w tych ludziach jakaś zaskakująca ilość narcyzmu, zupełny brak samokrytyki, wręcz wrogość wobec sugestii, że coś można poprawić... Ech... Nie wiem czy i dzisiaj takie wydania się ukazują, pewnie tak, przeciętny czytelnik, chyba na szczęście, nie ma do nich dostępu.

Aproxymat

Miałem odpisać na post Grety a ten zniknął.

rosegreta · Gość

Aproxymat

Właśnie miałem napisać, że net istotnie zmienił relacje między piszącymi a czytającymi. Normalnie z pisarzem spotkać się nie tak łatwo. A komentować na bieżąco jego twórczość, tak żeby miał o tym pojęcie, to chyba tylko najbliższa rodzina pisarza może. A tak być może monolog, jakim zwykle jest pisarstwo, zmienił się w formę dialogu. O ile rzeczywiście ludzie czytają to co inni piszą.