po 30-tce

evra · Gość

hahaaaa myslisz Ślepa, ze mnie ponioslo?

animavilis · Gość

Ludzkie ciało jest dla mnie fascynujące, niezależnie od tego, czy przykuwa uwagę doskonałą harmonią, czy wyjątkowym dysonansem. Tak samo przyciąga wzrok niebotyczna długość czyichś rzęs, jak blizna pooparzeniowa [widziałam ostatnio brzuch młodej dziewczyny, cały na wskroś przeorany, jak śmiały wzór na obrazie współczesnego malarza, wstęgami purpurowo-fioletowych rozstępów. Czy było to paskudne? Ohydne. Czy przez to mniej fascynujące? Nawet bardziej][swoją drogą, nic tak nie leczy kompleksów jak pobyt w miejscowości nadmorskiej

]. Człowiek, niezależnie od płci, wieku i urody jest intrygujący od czubka swojej głowy po paznokcie u stóp. Bawicie się czasem, na przystankach, w poczekalniach, w kolejkach, tropieniem detali? Oglądaniem czyjegoś ucha znajdującego się 20 cm od Waszej twarzy? brodawki, z której nieskromnie wyrastają trzy włoski? szczególnemu ułożeniu plam wątrobowych na jakiejś ręce? taki nieszkodliwy rodzaj dyskretnego podglądactwa...
Nie zmienia to w niczym faktu, że życzyłabym sobie, aby moje własne ciało było było idealne, nieskazitelne, fascynujące jedynie w zachwycający, bez wyjątku, wszystkich, sposób

I want a perfect body
I want a perfect soul(...)
but I'm a creep

franek kimono

illunga

Ludzie sa ohydni - jak powiedział kiedyś w czasach Epoki Lodowcowej, Sid Leniwiec

Obiektywnie rzecz biorąc, z punktu widzenia takiego kosmity np. jesteśmy galaretowatą masą, z czterema wypustkami ( zakończonymi mniejszymi wypustkami). Brzmi...tak sobie Blue_Light_Colorz_PDT_22

Z drugiej strony- jesteśmy w stanie zakochać się w czymkolwiek
( obiekty ożywione i te mniej ożywione), a wtedy obiekt naszej afirmacji wydaje nam się najcudniejszy na świecie.
W takim razie o ładności czegoś czy paskudności, decyduje chyba nasz stosunek emocjonalny do tegoż czegoś Think