po 30-tce

animavilis · Gość

czyli osobisty stylista.
Ponieważ nie mogę odnaleźć linku [linka?, niech ktoś to wreszcie wyjaśni!] do stosownego artykułu, osobom równie w tej mierze, co ja, uwstecznionym wyjaśniam pokrótce, że jest to, modna coraz bardziej i pożądana profesja, której istota zasadza się na pomaganiu obywatelom cierpiącym na brak czasu, dobrego smaku, własnego stylu, niemodnym, nie przywiązującym wagi do wyglądu, itp. itd., a pragnącym poprawić swój design - w doborze właściwej dla nich garderoby i dodatków. Coraz chętniej korzystają z tej formy profesjonalnego doradztwa tak możni tego świata, jak i zwykli szaraczkowie. Już za 300, 400 zł personal shopper dokona krytycznego przeglądu zawartości naszej szafy i pójdzie z nami na zakupy, by uzupełnić braki.

I tak się zastanawiam - czy gdybym cierpiąc na nadmiar gotówki, którego to zagrożenia, co prawda, w najbliższym czasie nie przewiduję, postanowiła posiłkować się w kwestii mojego wyglądu p.s., rzeczywiście odniosłabym z tego korzyść...
Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że jest w tym coś z ograbiania się [na własne życzenie] z indywidualności, z własnego stylu [nawet kompletnie bezstylowego], z tej drobnej części osobowości, która przejawia się w wyglądzie.
Czy zakupy, których nie cierpię, byłby mniejszą udręką, gdybym, zamiast szarpać się samotnie w przymierzalniach, robiła to w asyście czujnego cenzora(?)
Czy znalazłabym w sobie dość zaufania dla smaku obcej osoby, która ma co prawda stosowny papierek potwierdzający jej kwalifikacje, ale, czy istotnie ma gust(?)- tego się przecież człowiek nie uczy...
[nie wiem, czy zauważyliście przemykających niekiedy w różnych programach TV stylistów - wygląd wielu z nich trąci, moim zdaniem, tandetą, ale być może, gdybym była bardziej trendy, wyraz tandeta zastąpiłabym słowami: moda, styl, gust, oryginalność(?)]
Czy krytyka ulubionych ubrań, nawet jeśli przez nas samych niezaakceptowana [współpraca z p.s. wyklucza przecież agresywne naginanie woli klienta w kierunku koncepcji stylisty], nie zasieje jednak zwątpienia co do własnego smaku i nie zachwieje pewnością siebie(?)

Nie, jakoś nie przekonuje mnie ta forma kreacji siebie oczyma innych

[abstrahuję w tej chwili od sytuacji, w której z takiej pomocy korzysta osoba publiczna, od której oczekuje się jakiegoś konkretnego wizerunku i która wręcz ma obowiązek o niego zadbać].

No, to by było na tyle quasi-egzystencjalnych rozterek w kwestii ciuchów

Aproxymat

Klinąłem na "nigdy", bo jakoś przeżyłem tyle bez osobistego stylisty, że jeszcze może uda mi się przeżyć więcej bez niego.

Janek znowu nadaje

prawdziwy mężczyzna winien podobno pachnieć piwem papierosami i stajnia

do tego stylista nam niepotrzebny

katolik

Eksperymentalnie bo ciekaw jestem co z tego może wyniknać.

melpomena

Hm. Gdyby odchudził moją szafę o conajmniej połowę, czemu nie.
Eksperymentalnie.

bo ja

moja córka z lubością ogląda programy, w których brytyjskie straszydła pod wpływem rad zmieniają isę w zdatne do przełkniecia istoty

- więc i ja czasem z nią się pogapię. Gdybym wygladała jak niektóre bohaterki tych programów, to może bym skorzystała nawet z ochotą Blue_Light_Colorz_PDT_02

. Początkowo myślałam podobnie jak Anima, że to odzieranie z przejawów własnej osobowości. Z czasem zmieniłam zadnie - wydaje się, ze bywa to nieraz poszukiwanie swojego prawdziwego oblicza. To rodzaj "psychoterapii" (specjalnie napisałam w cudzysłowie i jeszcze dodatkowo kursywą) - raptem sobie bohaterki (najczęściej) uświadamiają, że moga byś ponętne, wyluzowane, atrakcyjne, że nie muszą się ukrywać w bezosobowych, bezkształtnych lumpach.
Są takie ubrania w których wiem, że może nie wyglądam najlepiej ale tak je lubię, że noszę - na szczęście mam taka pracę, że mój wygląd nie jest w niej najwazniejszy i czasem nawet śmieję sie, że przydałby sie jakiś mundurek. Są takie ubrania, których mimo pień zachwytu koleżanek nad moim wyglądem nie założę, bo są po prostu "nie moje". MOże taki doradca musi być jak dobry portrecista - umie wydobyc i ukazać to cos nieuchwytnego i niezauważalnego to jest w duszy?
eksperymentalnie - czemu nie

slepa i brzydka

zaznaczylam niechetnie.

potem se poedytuje, dlaczego

beeper

Kilka lat temu przez telewizyjne studia prześliznął sie niejaki Arkadius

, ponoć projektant mody.
Ubierał się tak koszmarnie że gdyby na rynku były tylko ciuchy jego projektu to nawet w środku zimy wolałbym chodzić nago.
Całe szczęście że gdzieś wybył. Teraz jeszcze wysłałbym do niego Ewę Minge.

jupiter · Gość

jupiter · Gość

Ja zaznaczyłem nigdy, bo to takie - komuno wróć. Mam zapłacić kupę kasy komuś, żeby mi grzebał w mojej szafie i dyktował na co mam wydawać moje pieniądze.

Sabina

No nie wiem, ale raczej nie skorzystałabym. Z reguły polegam na własnym guście, i jak do tej pory chyba się nie zawiodłam. W każdym razie, ludzie na mój widok nie pukają się w czoło, ani nie patrzą ze współczuciem.

melpomena

Jupiter, ciekawe, że do komuny nawiązałeś, ale Giertych ci jakoś umknął

jupiter · Gość

To też socjalista, choć lepszy, bo patriota.

melpomena

Mnie tam na jedno wychodzi

Ale nawiązując do Giertycha, poersonal szopersów i tzw. mundurków - kto u licha wymyśla te projekty? Jak widzę te niektóre kufajki, to przez noszenie czegoś takiego mogą nam wyrosnąć nowi Arkadiuse...

Janek znowu nadaje

animavilis · Gość

jupiter · Gość

Nie obraź się Janku, bo to nic osobistego. Ja generalnie nie szanuję ludzi, którzy kiedykolwiek głosowali na SLD, więc możesz mnie nazywać jak tylko masz ochotę.

animavilis · Gość

Sabina

A propo mundurków. Za moich czasów nosiło się gustowne fartuszki typu "krzyżaczki". Faaajneee były

Janek znowu nadaje