po 30-tce

Aproxymat

Niee, no wystarczyłoby poczytać co sądziły o nim jego własne dzieci. To jeśli chodzi o prywatne sprawy.

Ron

No zasadniczo nie wystarczy. Trudno traktować opinie dzieci jako w pełni miarodajne. Jak Kaczmarski obiektywnie dzieci skrzywdził? Maltretował, nie kochał, godził? znaczy się potwór, a wiersze piękne pisał? czy może już w wieku 16 lat rozpił go ojciec, bo pijaństwo to element wspaniałej kultury rosyjskiej?

Kewa

Tak naprawdę Ronie to niedługo będę wiedziała więcej na temat ohydności Kaczmarskiego, bo córka moja zakupiła jego biografię. Kończy czytać i powiedziała mi tylko tyle, że był złym człowiekiem, który dopiero w chorobie przejrzał na oczy

Mii

[link widoczny dla zalogowanych]

Ron

king

Aproxymat

No i tu właśnie osobowość twórcy odklejona jest mocno od treści jego twórczości.

Kewa

Tak mi się skojarzyło: chyba córka kiedyś miała taki tekst, o tym, że Kochanowski (Jana) otrzymał propozycję cofnięcia czasu, tak żeby jego ukochana Orszulka nie zmarła. Dylemat, co jest ważniejsze dla twórcy: jego dzieło (wzruszające treny), czy życie dziecka? Nie wiem, co wybrał.

Ron

Jej coż za surowa krytyka.

Toż to nie pogromca krokodyli tylko artysta przez duże A. Co innego Kolega King, który pizdą nie jest. Think

A jak Kolega Aproksymat wyjaśni swoje stwierdzenie? Ciekaw jestem bardzo.

Aproxymat

Ale cóż tu wyjaśniać. Gdyby twórczość Kaczmarskiego oscylowała wokół jego życia (co wszak czyni wielu twórców), to na pewno nie dotyczyłaby pieśni o dziejach Ojczyzny i tym podobnym ważnych tematów.

animavilis · Gość

zgredziora

Mam tak samo, talent wiele usprawiedliwia w moich oczach.

STALKER

Aproxymat

A do jakiej granicy jesteście w stanie dotrzeć w takim podziwie, przy usprawiedliwianiu zachowań twórcy? Tak hipotetycznie oczywiście pytam, bo wiem, że raczej rzadko główną motywacją do zapoznawania się z dziełami są występki twórców.

zgredziora

Nie wiem, moze to kwestia tego, ze mialam w zyciu tego pecha lub moze to szczescie, ze poznalam cala mase ludzi zlych i podlych, ktorzy nie tylko krzywdzili innych, ale ktorych nazwijmy to ofiara padalam i ja sama. I wybaczylam im w koncu, zeby mnie samej zlosc nie zjadala... Nie majac tak naprawde przeslanki w postaci chocby i talentu, bo czesto byli to ludzie zwyczajnie przecietni.
Do czego zmierzam, podlosc, taka czy inna, jak i zbrodnia taka czy inna i tak ostatecznie/ lub w ostatecznym rozrachunku sciagnie na delikwenta kare. I nie mowie tu o sadzie statecznym, czy smazeniu sie w piekle, po prostu w calym swoim nazwijmy to agnostycyzmie, obserwujac swiat nie potrafie nie wierzyc w kosmiczna mardosc i jakas karme, ktore sprawiaja, ze ile dasz tyle dostaniesz... I w tym wszystkim dodatkowo mocno sobie wzielam do serca nauke 'nie oceniajcie byscie nie byli oceniani..' Wiec zwyczajnie w zyciu wole podziwiac czyjas tworczosc i czyjs talent niz grzebac sie w brudach jego zycia.

Ron

Aproxymat

Ronie, nie uogólniaj na podstawie jednego przypadku.

Ja na przykład jestem piękny jako twórca, niestety moja twórczość jest ohydna.

Wszystkie swoje dawne wiersze i poematy usunąłem wieki temu z szuflady przerażony ich żałosną ohydą.

Ron

Znam ten ból.

Kiedyś zgubiłem obszerny poemat wielbiący wdzięki pierwszej narzeczonej i teraz drżę, czy nie jestem winny zbrodni, bo ktoś mógł go znaleźć i pęknąć ze śmiechu podczas lektury.

A poważnie to wydaje mi się, że talent może być pod pewnymi względami dobrodziejstwem, pod innymi przekleństwem i jeśli twórca nie jest równie idealny jak jego dzieła to w równej mierze jak podziw, czy zazdrość należy mu się współczucie i wyrozumiałość. Choć trochę. Think

I nie wierzę, że można tworzyć piękne dzieła bez piękności w sobie.

Aproxymat

No wiesz, w drugą stronę patrząc taki Neron też wielkim artystą był.

Ron