po 30-tce

Hower

W ogóle to proszę przestać siać defektyzm, zwłaszcza Kewa z Haczensem

nudziarz

Oj przestańcie !
nudziarz przezył juz jakieś 12 czy 13 ogłaszanych wszem i wobec konców świata i to w calkiem w niezłej kondycji.
Ten tez przezyje

hachiko · Gość

No bo mi się udzieliło...

hachiko · Gość

to chyba jednak wezmę ten kredyt

Poldek

o, na koniec swiata mozna sobie kupic cos takiego, nawet jak prad diabli wezma to on nadal bedzie jezdzil. tylko szkoda ze 200D

[link widoczny dla zalogowanych]

Seeni

Ja tam się nie boję. Jeden koniec świata już przeżyłam. Pamiętam jak dziś - to było 9 lipca 1999 roku. W Lipuszu. O tym końcu świata tak jakoś się mówiło dosyć dużo i data też była dokładna. I jak najbardziej potwierdzona. W tym Lipuszu byliśmy z moją koleżanką i jej mężem. Ten mąż miał matkę a ona trzcie oko. I właśnie te trzecie oko tę dokładną datę powiedziało. Jakoś tak się niefortunnie złożyło, że wyjątkowo mieliśmy wtedy oszczednosci. Przez niedopatrzenie i brak czasu na wydanie( głównie przez wyjazd do Lipusza). To był horror dosłownie, ten koniec świata. Po pierwsze zapowiedzieli go na 9 rano, a tego dnia mieliśmy zdawać domek i miałam dylemat czy się pakować czy bez sensu. Po drugie mąż mnie cały czas poganiał : jedz, jedz sałatkę to sobie jeszcze zdążysz zapalić przed końcem świata. Po trzeciej wreszcie męczyły mnie te nie wydane pieniądze.
O 9.10 zadzwoniła matka kolegi od trzeciego oka i powiedziała, że koniec świata odwołany. A potem były bardzo przyjemne dwa tygodnie w ciągu których wydaliśmy beztrosko wszystkie oszczędności obiecując sobie solennie, że już nigdy nie doprowadzimy do takiej sytuacji, zeby posiadac jakieś przykiszone środki finansowe.

Kewa

animavilis · Gość

Przeczytałam dzisiaj w wywiadzie, jak jakiś filozof diagnozuje naszą kulturę - "na zewnątrz - rozbuchany rozrost i konsumpcja, a na dnie tego wszystkiego - śmierć". Tak właśnie to czuję. Wszystkiego jest za dużo, wszystko dzieje się za szybko, a jednocześnie nic z tego nie zostaje (w nas). Śmierć też jest wszechobecna, ale wciąż tuszowana, spychana na dalsze plany.
Nie obawiam się końca świata ani katastrof, ale rośnie we mnie lęk przed chorobami, właściwie zaczyna przybierać rozmiary małej fobii. Zachorowalność na różne rodzaje nowotworów nieustannie wzrasta (mimo, także, wzrostu ich wykrywalności i skuteczności leczenia), pojawiają się nowe, coraz bardziej odporne bakterie, z którymi przestają sobie radzić dostępne antybiotyki, nasze systemy immunologiczne pracują coraz słabiej (powszechność alergii; coraz częstsze występowanie chorób autoimmunologicznych). Przeraża mnie nie świat zewnętrzny, ale rozpad i rozkład, który podstępnie może się dokonywać wewnątrz mnie, żeby ujawnić - za późno - w całej swojej ohydzie i potworności.

Kewo, link z Twojego pierwszego postu znalazł się za szafą nieprzypadkowo - ma być niedostępny dla misia, gdyby się zaplątał na forum.

Poldek

a co za roznica, kiedy sie umrze?
bez wzgledu na to co sie zrobi i jak bardzo sie bedzie tego unikac to i tak to sie stanie i tak.

A bakterie uodparniaja sie na antybiotyki dlatego, ze ludzie ich naduzywaja. Glupi katar i od razu antybiotyk.
W ten sposob natura wyeliminuje hipohondrykow Blue_Light_Colorz_PDT_02

animavilis · Gość

Poldek

Absolutnie. Ani w jednym ani w drugim wypadku nie bede wiedzial ze umarlem. To jest cos co sie przydarza i czlowiek nawet nie zdazy sie poczuc zaskoczony tym, ze juz nie zyje.

letnisztorm

Mnie to raczej stres zabije i bakterie wkoło mnie też Brick wall

Poldek

E tam, po prostu uwierz ze zabije Cie zycie.

animavilis · Gość

A nieuleczalna choroba i umieranie ze świadomością, że to jakieś średnio 30-40 lat za wcześnie? Raczej wyczerpujące psychicznie...

Aproxymat

Seeni

Właśnie do tego 2000 roku w ogóle nie miało dojść

Poldek

hachiko · Gość

Szczerze mówiąc , tak sobie tłumaczę, kiedy dopada mnie smutek

animavilis · Gość

Taak, życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową.
Jakoś nijak nie mogę złapać tej perspektywy.

Mati.

Ja sobie cierpliwie poczekam.