po 30-tce

animavilis · Gość

Aż takich dantejskich scen nie pamiętam, ale chodziłam kilka razy na pocztę, żeby zamówić zamiejscową. Na poczcie były trzy rozpadające się kabinki z niedomykającymi się drzwiami i musiałam te drzwi stale przytrzymywać, gdyż moje z lekka obsesyjne usposobienie cierpiało, gdy obce osoby przysłuchiwały się rozmowie.

Nie pamiętam, dlaczego nie telefonowałam z domu, ale przypuszczam, że mogło mieć to związek z faktem, iż aparat stał w "dużym" pokoju, która to lokalizacja nie sprzyjała prywatności.

Pamiętam za to, jak odkryłam, iż potrafię przyłączyć kabelek tak, aby wykorzystać drugi, stary aparat w swoim pokoju, jak uszczęśliwiona zakomunikowałam, że to naprawdę bardzo proste i niekłopotliwe, i jak spotkałam się z kategoryczną odmową okablowania mieszkania na rzecz osobistego aparatu w osobistym pokoju. Zrobiła się o to straszna bitwa, ale tej wojny nie wygrałam. Musiałam czekać na nabycie telefonu z przenośną słuchawką. Ach, co to był za hit!

Stefan

Strasznie zramolałe te opisy. Angel

Pamiętam jak odkryliśmy w akademiku, że mimo, iż aparat telefoniczny znajdujący się na korytarzu, nie posiada tarczy do wybierania numerów, można z niego swobodnie dzwonić. Widełkami, poprzez stukanie, można było wybrać numer (tzw. wybieranie impulsowe). O dziwo patent działał kilka lat i nie wiem kto za to płacił, ale pewnie nikt, skoro nikt się tym nie zainteresował.

slepa i brzydka

Ja z czasów nieprywatnych rozmów z prywatnymi numerami (w końcu nie miały się te numery gdzie wyświetlać), pamiętam telefony koleżanek do starszej siostry; jak raz nie chciało jej się z kimś rozmawiać i szepce mi, że jej nie ma, że sra, co ja oczywiście naiwnie powtórzyłam, nie zdając sobie sprawy, że był to tylko taki żart szeptany.
A raz jeden chłopak, czas podstawówki, zadzwonił do mnie i mi wymyślał przez 10 minut. Miałam wtedy z 13 lat i Bóg mi świadkiem, nie wiem komu i czym się naraziłam. Najpierw szło mu jak z płatka; poleciały jakieś kurwy, pizdy i cipy niemyte. Ponieważ dopytywałam w chwilach milczenia czy już skończył, musiał się coraz to bardziej wysilać. Skończyło się na potworze z bagien, co jednocześnie mnie rozweseliło, ale i znudziło, zatem podziękowałam grzecznie za rozrywkę i się rozłączyłam.

Zgryźliwy Tetryk

animavilis · Gość

melpomena

U mnie córka sędziny (nastolatka) chodziła z taką cegłą. I (o zgrozo

) cegła miała antenkę.

slepa i brzydka

animavilis · Gość

rosegreta

Mnie kiedyś też jakiś klient wyzywał "odwaznie" przez telefon.
Tyle, że ja odłożyłam słuchawkę, a właściwie nie ja tylko kolega wyjął mi ją z ręki, widząc moją minę i położył na biurku... Gość mógł sie wygadać ile wlezie...
Zaś gdy byłam dziecięciem to z kuzynem, bo oni mieli telefon, dzwoniliśmy do róznych ludzi, z głupimi pytaniami, typu - zastałem Jolkę...
Mój pierwszy telefon komórkowy to ogromna "motorolka", z wysuwaną anteną. Czad.

Musieliśmy mieć telefon, urodziło nam się dziecko, a ja sama pod lasem...

Wilków się nie boję, ale różnie to bywa...

animavilis · Gość

Zgryźliwy Tetryk

Nawiazując do mojego wcześniejszego posta o "szczebioczących" paniusiach.
Od kiedy zona wykupiła sobie w T-MOBILE abonament "no limit do wszystkich" (także na numery stacjonarne) potrafi nieraz godzinę gadać z psiapsiółkami. To jednak fajna opcja! I to wszystko za czterdzieści parę złociszy miesięcznie.
P.S. Jest tam także 10 giga internetu, ale mając net przy komputerze (z kablówki (a więc "no limiit" od zawsze) nie ma potrzeby z tego korzystać.

karpieniec złocisty

Posiadam telefon o najdłuższej na świecie nazwie: samsung galaxy es sześć edż plus. Używam go tylko do krótkich rozmów i sprawdzania czy nikt w ciągu ostatniej godziny nie oszkalował mojej firmy w necie. Kupiłem go, bo lubię ładne przedmioty i lubię gdy inni patrzą na nie z zazdrością. Gadżeciarz ze mnie trochę.

rosegreta

Seeni

sir Francis Drake

Seeni

Generalnie telefon mnie blokuje. Nie potrafię prowadzić rozmów na odległość bez kontaktu wzrokowego. Tzn potrafię, ale raczej na piśmie. Pisanie jest trwale zwiazane z brakiem takiego kontaktu, z góry wiadomo, że piszesz, ale nie widzisz. Jak gadasz- powinnaś widzieć. Nie widzę- nie potrafię rozmawiać. Coś tam dukam zdawkowo, ale mimo ogólnej skłonności do gadulstwa telefonicznie jestem gburem i mrukiem. W przeciwieństwie do mojej siostry, która potrafi rozprawiać przez telefon godzinami, tak, że można spokojnie odłozyć słuchawkę na jakies 20 minut a po podniesieniu mruczeć niezobowiązujące uhmmm..... Siostrę w związku z jej umiejętnosciami telefonicznymi nazywamy pieszczotliwie Piździawką.

animavilis · Gość

Zgryźliwy Tetryk

slepa i brzydka

Ty jesteś anima zwykły, pieprzony samolub. Nawet sobie sprawy nie zdajesz, że działasz na społeczną niekorzyść. Restauracje funkcjonują, bo ludzie zamawiają, co widzieli u innych na talerzu. Książki kupują, bo albo prozaicznie przeczytali/usłyszeli recenzję albo właśnie widzieli osobiście, jak komuś oczy promieniały, bo czytał właśnie to czy owo. A Ty wszystko tylko dla siebie? Coś Ty, się w lesie wychowała? Tongue out (1)

animavilis · Gość