po 30-tce

Aproxymat

Zastanawiałem się właśnie nad znalezieniem odpowiedniego polskiego znaczenia na to słowo. W angielskim oznacza sytuację, kiedy niechcący mówi się coś innego niż się miało na myśli. Owszem, jest coś takiego jak przejęzyczenie, ale to nie do końca to samo co thinko, które może dotyczyć nawet całkiem długiej frazy czy kilku zdań.
Zdarza się Wam coś takiego? Coś mówić, mówić, mówić a potem sobie uświadomić: "Rany, co ja gadam, chodziło mi o coś innego"? Bo ja tak czasem miewam i potem muszę się gęsto tłumaczyć.

klementyna

Pasztet

To się faktycznie zdarza. Czasami chcę powiedzieć 'jaką masz piękną pupę', a wychodzi coś o sytuacji barycznej nad Skandynawią

PS. Albo odwrotnie.

Kewa

Najgorzej jak mam coś przekazać, zejdę na tor boczny i potem już w samotności łapię się na tym, że niczego nie załatwiłam

Animal, to coś o zmarnowanym życiu było d'oh!

letnisztorm

Mam tak a jednak inaczej. Przeświadczona jestem o tym, że mówię z sensem, że przykłady, metafory trafione, po reakcji rozmówców wnoszę że w ich odczuciu po prostu bredzę. d'oh!

( kurka, może to ma jakiś urok jednak ) Blue_Light_Colorz_PDT_02

Kewa

letnisztorm

szb

myślisz thinko mówisz szamil buckstar.

paj

"Czy możesz przejśc do meritum? Ale przecież ja do tego cały czas zmierzam!
To może skrócisz to zmierzanie, bo gubię się w tym i już nie wiem, o co Tobie chodzi">
Tak chyba jednak mają kobiety.
Faceci mają krócej.
No i właśnie też z powodu tego "krócej", bez wstępu i rozwiniecia wychodzą im thinko.
Tak źle i tak niedobrze.

lulka

Jestem bardzo konkretna, nie owijam w bawełnę, nie krążę itd.
Natomiast zdarza mi się niestety dosyć często w ogóle nie słuchać.
Strasznie to jest krępujące bo odlatuję w swoje myśli i nic do mnie nie dociera. Jak ktoś bliski to zwyczajnie wystarczy na mnie huknąć głośno i donośnie: "o czym ty znowu myślisz, albo gdzie ty jesteś?"
Gorzej jak mam np. spotkanie służbowe i następuje konsternacja, zapada cisza i wszyscy się na mnie gapią, chrząkają, kichają itd.
Wtedy naprawdę zaczynam gadać głupoty choć pewnie wystarczyłoby najzwyklejsze "przepraszam". Nigdy jednak w takich momentach nie mogę sobie tego słowa przypomnieć.

hachiko · Gość

Mam to, odziedziczone lub, jak kto woli zgodnie ze znakiem zodiaku

Naświetlam sprawę od epoki dinozaurów , a raczej zawiłości, po drodze gubię wątek i kiedy widzę zniechęcenie lub dzikośc w oczach słuchacza zaczynam "wychodzic po angielsku". Przez jednych jestem odbierana jako winowajca, przez drugich sierota, a kiedy indziej nudna jak przerobiona czytanka.

Lulka, mam dokładnie to samo. Patrzę i nie widzę słów. Odlatuję w ten sposób dośc często.

P.S
Poprawiam. Tak się dzieje, gdy piszę i oglądam film jednocześnie. Tyle siedzenia przed tv i końcówka przepadła

Seeni

W ogóle nie zdarza mi się Thinko.
Chociaż czasami zdarza mi się, że chcę coś powiedzieć, włączają mi się dygresje a potem zapominam o czym mówiłam. Ale to raczej skleroza jest.

Seeni

Aproxymat

"Wyłączenie" się w trakcie rozmowy zdarza się chyba każdemu, trudno być non stop skoncentrowanym i uważnie wszystkich wysłuchiwać.

kasia_imig

Bo też nie trzeba uważnie. Abstrahuję tutaj oczywiście od rozmów typu służbowego, bo to inna beczka, ale w sytuacjach towarzyskich wypracowałam sobie taką metodę, że gdzieś na krawędzi uwagi mam świadomość, że słucham i myślę sobie swoje np. w co ubiorę się jutro i jaki pasuje do tego lakier do paznokci i słucham co któreś zdanie, więc ogólne pojęcie mam. To taki mechanizm obronny. Nauczyłam się go w rozmowach z mamą, która długo i rozwlekle opowiada, gubiąc się przy tym w licznych dygresjach. Przedtem też odlatywałam, ale co rusz burzyła się, że jej nie słucham i kiedy kłamałam bezczelnie, że słucham, to mówiła: "to powtórz" i wtopa. Teraz powtarzam: "mówisz, że..." i tutaj te fragmenty, które zapamiętałam. Tak, wiem, że to lekceważenie rozmówcy. A może jakaś forma asertywności? Think

Hower

Moje trzecie podejście do tematu.

Zastanawiam się. Może jest tak, że do jakiegoś stopnia nie umiemy ze sobą rozmawiać. Powiedzcie Mi czy jakąś ujmą na honorze jest powiedzieć: nie rozumiem Cię, wyjaśnij Mi to albo tamto. Człowiek generalnie ma tendencję do snucia domysłów i zamiast pytać wprost..sam sobie dopowiada i stąd wychodzą nieporozumienia..a wtedy: Bo ja myślałem, że...

Z czego to wynika? Z braku tolerancji? Z subiektywnego podejścia do tematu?

Aproxymat

Może z lęku przed śmiesznością? Przed byciem postrzeganym jako ktoś nierozgarnięty i niemądry, który zamiast wiedzieć, zadaje pytania i prosi o wyjaśnienia?

Jayin

jak wyżej.

często mam wrażenie, że w naszym społeczeństwie panuje jakaś moda na wszechwiedzę.

i tak w rozmowach towarzyskich mniej lub bardziej poważnych człowiekowi pewnie czasem wstyd się przyznać, że czegoś nie wie.

a przecież zapytać jest prosto.

(chociaż można trafić na rozmówcę, który sam mówiąc o czymś, nie za bardzo będzie umiał odpowiedzieć na takie pytanie

Aproxymat

I wtedy atmosfera robi się niezręczna.

Jayin

"Ten, tego... No, ten... No... NIE CZYTAAAAAAAAAŁEŚ?!"