po 30-tce

Aproxymat

Ale intuicja bywa czasem bardziej pomocna. Choćby przy przerabianiu zdań z zawiłych i pełnych przecinków na bardziej zrozumiałe.

animavilis · Gość

To nie jest zagadnienie ortograficzne, raczej językowe, ale tu pasuje mi najbardziej. Przypomniało mi się, że chciałam z kimś skonsultować znaczenie słowa "masakryczny".

Do tej pory używałam go w znaczeniu: okropny, straszliwy, beznadziejny, potworny, etc. - czyli negatywnym.
Słuchałam jednak ostatnio audycji w programie trzecim RP i pani językoznawca powiedziała, że w gwarze młodzieżowej "masakryczny" to tyle co świetny, wyśmienity, odlotowy, itp.
Przecież ja jeszcze jestem młodzież!

Cóż, że trochę starsza, ale żeby już tak być nie na czasie? A Wam jakie znaczenie tego słowa jest bliższe?

Aproxymat

W ogóle nie wiem, czy słowo "masakryczny" jest poprawne. "Makabryczny" - oddaje znaczenie odpowiednio, jeśli chodzi o okropieństwa i horrory.

animavilis · Gość

Chyba nie jest, ale dopuszczalne w nowomowie małolatów.

Używam go czasem, bo w odróżnieniu od makabrycznego, ma nieco inny odcień. Nie chodzi tylko o czyste okropieństwo i horror, ale totalną porażkę, kichę, no, maskarę właśnie

Niby niuans, a jednak maskaryczny pasuje mi niekiedy zdecydowanie lepiej.

bobro

zgadzam się z tą panią, która napisała powyżej; dla mnie również masakryczny znaczy raczej kichowaty

Aproxymat

Język małolatów zmienia się tak często i tak płynnie, że próby regulowania go i połapania się w nim raczej kończyć się będą fiaskiem.

livia

a ja uwielbiam bawić się słowotwórczo, nowe, pozasłownikowe zwroty oddają często to, czego nie da się jednoznacznie oddać "po staremu" Blue_Light_Colorz_PDT_02

animavilis · Gość

Trochę się zaplątałam w tej zasadzie podwójnego zaprzeczenia.
Co to znaczy - "nieposłuszne nikomu"? Posłuszne wszystkim?
Czy [jeśli dobrze rozumiem intencję twórców*], nie powinien to być zwrot:
nieposłuszne wszystkim?
czy z kolei, nieposłuszne wszystkim, to to samo, co
posłuszne nikomu?

edit:* billboard GW - "Wysokie Obcasy - nieposłuszne nikomu".

zazula

Pozwolę sobie zabrać głos w dyskusji, choć zaczęłam czytanie topiku od ostatniej strony (interesuje mnie ta tematyka i chętnie się w nim zagłębię).
Anima wspomina króciutkie audycyjki Katarzyny Kłosińskiej w Trójce na tematy językowe, ja też ich słucham (bo lubię, nawet kupiłam sobie jej książkę "Skąd się biorą słowa") i od razu przekazuję to, co usłyszałam tam właśnie na temat zaprzeczeń. Nie przekażę tak zwięźle i wyczerpująco jak sekretarz Rady Języka Polskiego, ale może ktoś zrozumie

Otóż powiedziała ona, że język polski jest takim wyjątkowym językiem, nie tylko bardzo trudnym dla obcokrajowców, ale również posiada taką "przypadłość", że lubi się posługiwać zaprzeczeniami zaprzeczeń i wcale nie oznacza to, że gdy te zaprzeczenia wyeliminujemy (jak w matematyce - "dwa minusy dają plus"), to wyrazimy to, co chcemy. Wiem, ciężko zrozumieć co mam na mysli, tak bywa, gdy laik wypowiada się w dziedzinie, której nie zgłębił (jak to laik). Przykłady?
Właśnie owo "nieposłuszne nikomu" wcale nie znaczy to samo, co "posłyszne wszystkim" - jak się chwilę zastanowić, to dochodzi się do tego samego wniosku.
Taka jest "uroda" naszego języka i pewnie ja też bym się nad tym zastanawiała, gdyby nie to, że usłyszałam wyjaśnienie językoznawcy w tej sprawie. Jak na złość nie przychodzi mi w tej chwili inny przykład do głowy.

Co do przecinków, to pamiętam ze szkoły, że są miejsca, gdzie są one niezbędne. Ktoś powie, że ja przesadzam z ich ilością. Odpowiadam: "sorry Winnetou, tak mnie w szkole uczyli" i uważam, że dobrze uczyli.
Nie wczytałam się w wypowiedzi, oko zaczepiło się tylko na tym, gdzie wymienia się spójniki, przed którymi nie stawia się przecinków. Owszem, ale jeśli wymienia się np. "i Olę, i Kasię, i Zbysia i inne osoby", to te przecinki są niezbędne.
Jeśli wypaczyłam sens wypowiedzi, to przepraszam. Obiecuję uzupełnić...

W ogóle bardzo często (może zbyt często, bo obiło mi sie o uszy, że jakieś zasady zostały zmienione, coś uproszczone) - czasem to, co napiszę w Wordzie jest mi wytykane jako błąd, choć głowę bym dała, że tak zawsze się pisało (matura z polskiego na 5, zwolniona z ustnej

) podczas pisania kieruję się intuicją i to czy mam użyć "ó" czy "u" rozstrzygam pisząc obie wersje "na brudno" czyli wzrokowo.
A na forum i komunikatorach często zdarza mi się omijać kropki, wielkie litery itp., a kiedy na końcu wypowiedzi wstawiam emotkę, zazwyczaj nie stawiam kropki. Za to zawsze staram się pisać poprawnie.
Możecie mnie teraz ukamienować.

Podoba mi sie ten topik!!! Będę zaglądać

Acha, jeszcze jedno. Od czasów szkolnych mam nieznośną tendencję do wyrażania myśli za pomocą zdań wielokrotnie złożonych i nie potrafię się z tego wyzwolić. Musicie albo to znosić, albo omijać moje posty.

zazula

Pozwolę sobie zabrać głos w dyskusji, choć zaczęłam czytanie topiku od ostatniej strony (interesuje mnie ta tematyka i chętnie się w nim zagłębię).
Anima wspomina króciutkie audycyjki Katarzyny Kłosińskiej w Trójce na tematy językowe, ja też ich słucham (bo lubię, nawet kupiłam sobie jej książkę "Skąd się biorą słowa") i od razu przekazuję to, co usłyszałam tam właśnie na temat zaprzeczeń. Nie przekażę tak zwięźle i wyczerpująco jak sekretarz Rady Języka Polskiego, ale może ktoś zrozumie

Otóż powiedziała ona, że język polski jest takim wyjątkowym językiem, nie tylko bardzo trudnym dla obcokrajowców, ale również posiada taką "przypadłość", że lubi się posługiwać zaprzeczeniami zaprzeczeń i wcale nie oznacza to, że gdy te zaprzeczenia wyeliminujemy (jak w matematyce - "dwa minusy dają plus"), to wyrazimy to, co chcemy. Wiem, ciężko zrozumieć co mam na myśli, tak bywa, gdy laik wypowiada się w dziedzinie, której nie zgłębił (jak to laik). Przykłady?
Właśnie owo "nieposłuszne nikomu" wcale nie znaczy to samo, co "posłuszne wszystkim" - jak się chwilę zastanowić, to dochodzi się do tego samego wniosku.
Taka jest "uroda" naszego języka i pewnie ja też bym się nad tym zastanawiała, gdyby nie to, że usłyszałam wyjaśnienie językoznawcy w tej sprawie. Jak na złość nie przychodzi mi w tej chwili inny przykład do głowy.

Co do przecinków, to pamiętam ze szkoły, że są miejsca, gdzie są one niezbędne. Ktoś powie, że ja przesadzam z ich ilością. Odpowiadam: "sorry Winnetou, tak mnie w szkole uczyli" i uważam, że dobrze uczyli.
Nie wczytałam się w wypowiedzi, oko zaczepiło się tylko na tym, gdzie wymienia się spójniki, przed którymi nie stawia się przecinków. Owszem, ale jeśli wymienia się np. "i Olę, i Kasię, i Zbysia i inne osoby", to te przecinki są niezbędne.
Jeśli wypaczyłam sens wypowiedzi, to przepraszam. Obiecuję uzupełnić...

W ogóle bardzo często (może zbyt często, bo obiło mi sie o uszy, że jakieś zasady zostały zmienione, coś uproszczone) - czasem to, co napiszę w Wordzie jest mi wytykane jako błąd, choć głowę bym dała, że tak zawsze się pisało (matura z polskiego na 5, zwolniona z ustnej

) podczas pisania kieruję się intuicją i to czy mam użyć "ó" czy "u" rozstrzygam pisząc obie wersje "na brudno" czyli wzrokowo.
A na forum i komunikatorach często zdarza mi się omijać kropki, wielkie litery itp., a kiedy na końcu wypowiedzi wstawiam emotkę, zazwyczaj nie stawiam kropki. Za to zawsze staram się pisać poprawnie.
Możecie mnie teraz ukamienować.

Podoba mi się ten topik!!! Będę zaglądać

Aha, jeszcze jedno. Od czasów szkolnych mam nieznośną tendencję do wyrażania myśli za pomocą zdań wielokrotnie złożonych i nie potrafię się z tego wyzwolić. A ponieważ nie uważam, żebym pisała niezrozumiale, musicie albo to znosić, albo omijać moje posty

To wyjaśnienie dlatego, że bardzo rzadko pisuję na tym forum i nie musicie mnie ani znać, ani lubić (tu: czytać bez niesmaku moje posty).
A oprócz tego jest to jeden z pierwszych moich tak obszernych i bez bleblania (powiedzmy) postów. Dlatego czuję się odrobinę nieswojo Anxious

zazula

fedrus

lulka

Aproxymat

Poprawnie jest "byłoby" i "by było". Jak się nie jest pewnym jednak pierwszej formy, można zastosować drugą. Polski język bywa dość wygodny, jeśli chodzi o omijanie swoich własnych pułapek.

Zaś co do podwójnego przeczenia... Jest to męczarnia dla ludzi, którzy chcą uczyć się logiki i rachunku zdań, język polski w ogóle nie podtrzymuje konsekwentnie podwójnego przeczenia i swobodnie można mówić "nie ma nic" - co nie oznacza, że "coś jest".

kasiek66

fedrus

kasiek66

hahahahah
staram sie zrozumiec słowo- lamus

fedrus

Tego to i ja nie rozumiem, ale wiem, że tak się mówi

animavilis · Gość