po 30-tce

slepa i brzydka

byc moze dla wielu wazne jest kto opiniuje, kiedy dla mnie wazniejsze jest dlaczego, ale o tym za chwile.

opinie pojawiaja sie w naszych umyslach na podstawie wrazen, czysto subiektywnych konstrukcji myslowych, wywolanych czesto niedokonca zrozumialym (zrozumianym) zachowaniem. przy czym w samym zachowaniu moze nie byc nic nic dziwnego, ale jego interpretacja stanie sie zupelnie nowym tworem i zacznie zyc wlasnym zyciem. zasadniczo opiniujemy, bo jest to naturalna konsekwencja wnioskowania. wysuwamy wnioski z roznych zdarzen i zachowan, i tak tworzymy sobie opinie na temat czegos lub kogos. przy czym opinia ta, jako nauka plynaca z wlasnego doswiadczenia, ma w zasadzie sluzyc na nasz prywatny uzytek, tj; bedziemy sie np. trzymac od czego z daleka lub wrecz przeciwnie - bedziemy z czegos z checia korzystac. poniewaz trudno w zyciu sprobowac wszystkiego, przywyklismy do tego, ze opiniami sie dzielimy z tymi, ktorzy o to prosza lub tymi, ktorzy wg nas, bardzo tego potrzebuja.

i tutaj dochodzimy do sedna, dlaczego faktycznie ludzie dziela sie swoimi (a przejmuja cudzymi) opiniami, skoro te sa ubranym w slowa subiektywnym wrazeniem?

jest pozadane, jesli opiniuja nas ludzie, ktorych cenimy za rozsadek i przychylnosc, poniewaz wierzymy, ze opinia plynie z dobroci serca i ma nam w czyms pomoc lub cos ulatwic. przy czym zyczymy sobie, aby opinia zostala wyrazona w sposob konstruktywny i prywatny, co uchroni nasze uczucia i dobre imie, a w rezultacie pomoze nam zmienic cos w naszym zachowaniu dla dobra ogolu. tak to wyglada w idealnym swiecie, w ktorym dobrze czujemy sie w stosunku do cudzych opinii wyrazanych o nas. nic wiec dziwnego, ze slyszac o nas opinie zla lub nieprawdziwa, zwlaszcza dochodzaca do nas od osob trzecich, odczuwamy zal i niesprawiedliwosc.

a wystarczy zdac sobie sprawe z tego, co jest rada wynikajaca z troski, a co jest plotka plynaca ze zlosliwosci. wiadomo, ze plotka szybcie zrujnuje kariere niz dobra rada w niej dopomoze, jednak czy mozemy miec wplyw na to, ze niektorzy ludzie po prostu odczuwaja wielka potrzebe dzielenia sie swoim zdaniem, wiedzac, ze moze ono kogos zniszczyc? i co wazniejsze, czy mozemy miec wplyw na to, ze niektorzy ludzie po prostu odczuwaja wielka potrzebe dzielenia sie swoim zdaniem, dlatego, ze moze ono kogos zniszczyc? poniewaz tak w skrocie wyglada proces tworzenia sie opinii, mozna (i nalezy) rozumiec, ze w gruncie rzeczy opinie, wiecej mowia o opiniujacym, niz opiniowanym. zamiast rozdzierac szaty, trzeba zyc dalej, starajac sie jeszcze bardziej.

moja osobista propozycja dla wszystkich, ktorzy z opiniami stykaja sie non-stop: zawsze zastanowic sie wpierw dlaczego ktos zaopiniowal kogos innego wlasnie w taki, a nie inny sposob. [innymi slowy, na czyj faktycznie uzytek opinia powstala i ujrzala swiatlo dzienne.] majac na uwadze szkodliwosc wielu opinii i niedoskonalosc (zeby nie powiedziec podlosc) ludzkiego charakteru, wiele z opinii skreslimy, bo opiniujacy nie ma dobrych intencji, a przez to i jego opinia stanie sie nierzetelna. tym bardziej polecam zastanowienie sie nad tym, co i dlaczego mowimy, bo bedzie przykro, kiedy z czasem inni przestana nas brac na powaznie...

FRIDA · Gość

Juli*

Interesują mnie tylko opinie ludzi, z którymi mam do czynienia na co dzień - realnie. Bez względu na to czy sa pozytywne czy negatywne i kim dla mnie jest dana osoba. Płec, wiek, wyznanie i inne nie mają dla mnie znaczenia. Liczy się człowiek, który je wypowiada twarzą w twarz, że tak ujmę. Na dodatek w odpowiedniej formie. Tylko taka do mnie dociera jako ważna. Pozostałe bagatelizuję i ignoruję. Nie biorę ich w ogóle pod uwagę. W końcu jaką wartośc mają słowa wypowiedziane przez osobę, która nie prezentuje sobą niczego dobrego ? Dla mnie - żadnej.

Pochodzenie O-Ren Ishii

Juli*