po 30-tce

Garfield

Bobro nie lubi nas NAJBARDZIEJ

nudziarz · Gość

Prawdopodobnie sie mylę.... ale w moim odczuciu rozbudowane znajomosci prywatne zabijaja fora. ( od razu sprecyzuje, iz nie chodzi tu o jakieś bardziej lub mniej przypadkowe epizodyczne spotkanie, a o zawiazane przyjaźnie czy bliskie i funkcjonujace znajomosci).

Po prostu uważam, ze im bardziej jestesmy anonomowi, tym otwarciej, szczerzej i ciekawiej piszemy. Fakt iz ktoś zna nas od podszewki powoduje, ze zaczynamy posać "pod niego" nie chcąc sie wygłupić, czy wstydzić, czy psuć swego wizerunku.

P.S. Chetnych na spotkanie zapraszam do Krynicy

ribka_pilka

bobro

Poldek

ptz

bo ja

czy mam potrzebę to nawet nie wiem, ale że mam nadzieję na spotkanie to wiem

Mam nawet kilka pomysłów:
1. po 14 lutego będę na kilka dni w Szczecinie i mam nadzieję spotkać Apro i ewentualnie innych szczecińskich forowiczów
2. może kiedyś jeszcze odwiedzę uroczą leśniczówkę w Przesiece i spotkam tam Kewę
3. na poznańskich ulicach, a może nawet w poznańskim realu, pewnie też udałoby się kilka osób spotakać
4. podczas wakcaji jadąc rowerkiem polskimi drogami
5. na przystanku Woodstock
6. w pociągu (najlepiej osobowym ale może i innej klasy) na trasie gdzieś w Polskę
7. itp. itd.

illunga

Raz na jakiś czas nachodzi mnie ochota, żeby tak osobiście i prosto w oczy. Ale mija. Spotkałam się z osobami z netu, choć zanim to nastąpiło, zastanawiałam się chyba 2 lata. Bałam się rozczarowania. Kogoś mną i mojego tym kimś. I tak z perspektywy czasu myslę, że to tak jak i w świecie rzeczywistym - spotyka się kogoś i już wiadomo, że wszystko gra od pierwszego uścisku ręki, albo wręcz przeciwnie- nie dogadam się z tą osobą nawet przy butelce wina

Nie lubię natomiast w necie tego o czym wspomniał nudziarz-przenoszenia prywaty w wirtual. Kiedy czytam takie tokowanie kilku osób na jakimś neutralnym zdawałoby się gruncie, czuję się jak, z jednej strony intruz, a z drugiej jak tło, publisia. A tak czuć się nie lubię (nie wiem czy ktokolwiek lubi).

Kewa

Garfield

Byłem na drugim buduarowym zlocie i... było REWELACYJNIE, PRZEZABAWNIE I BAJECZNIE

illunga

Gary, było tak, bo bardzo chcieliśmy się spotkać. I wtedy było miejsce na to o czym pisze Kewa- na te mało spotkanka, gdzieś w kącie, pod drzewem, na schodkach...Te przysiądnięcia, które nagle zamieniały się w długaśnie dyskusje o ważnych rzeczach.

Garfield

ws

Aproxymat

Ja się nie ukrywam nigdzie i jak ktoś chce mnie zobaczyć, to nie widzę żadnych przeszkód i się z góry cieszę na spotkanie.

(ale sam się staram nikomu nie narzucać).

Garfield

Takatam

Czasami mnie nachodzi chęć spotkania. Niestety - nie współgra to z chęciami pozostałych forowiczy. Im się chce wtedy kiedy mnie się nie chce.
I odwrotnie.
Niestety.

Mii

Spotkałam kilka "netowych" osób w realu i mam same przyjemne wspomnienia
Myślę, że jeśli Boja wyrazi chęć...dołączę do komitetu powitalnego grodu gryfa

Takatam

Mii -weźcie mnie ze sobą, ok?
Ja też chcę (teraz)

Jayin

spotkania IRL z osobami z netu są ok. po prostu - ludzie, jak ludzie. tak samo jak ludzie poznani IRL, przy bliższym poznaniu albo tracą, albo zyskują. a potem albo się znajomość utrzymuje dalej, ewoluuje, albo znajomość przygasa i zamiera samoczynnie.

na szczęście niewiele rozczarowań "spotkaniowych" mnie trafiło przez te kilkanaście lat "internetowania" i do dziś utrzymuję fajne znajomości IRL z ludźmi, poznanymi kiedyś na IRCu, czy forum. chociaż i rozczarowania bywały - konfrontacja postaci internetowej z realną bywa czasem niekorzystna dla owej postaci. głównie wtedy, kiedy ktoś tworzy sztuczną lub ubarwioną tożsamość na sieci i próbuje - z premedytacją - być kimś innym, niż jest IRL.

nie mam nic przeciwko spotkaniom forumowych, ale żeby mieć jakieś dzikie parcie na to - to nie powiem, żebym miała

spotkanie się odbędzie? - ok. nie odbędzie? - nic się nie stanie tragicznego.

Kasztanka · Gość