po 30-tce

FRIDA · Gość

Tęsknimy za ciałem, czy za osobą? Wielu odpowie, że przecież to jedność. Niby tak. I prawdą jest, że jednak na ogół tęsknimy za jednym i drugim. Ale przecież, wielokrotnie, tęsknota dotyczyła jedynie kształtów, spojrzenia i innych aspektów fizyczności, a osoba, osobowość, gdzieś się zatopiła w tym wszystkim, rozpłynęła i nie za bardzo ją pamiętamy, przywołując we wspomnieniach zupełnie coś innego. Za czym tęsknicie? Angel

Seeni

To się chyba nie da rozdzielić. Jeżeli tęsknimy za bliską osobą- tęsknimy całościowo. Kochamy przecież i za sposób bycia i za pieprzyk pod lewym okiem, za to, że rano zwyczajowo przynosi nam kawę i za ciepło dłoni.
Pamiętam jak kiedyś po miesięcznej nieobecności męża wyciągałam sezonowe letnie ciuchy, prałam je i prasowałam. Poryczałam się wtedy nad tą nieszczęsną deską do prasowania, bo tshirt męża, mimo długiego nienoszenia i wyprania tak strasznie nim pachniał

FRIDA · Gość

Seeni

Tzn- ja prawdopodobnie potrafiłabym rozdzielić, gdybym nie była emocjonalnie związana. Jak lekko tęsknię za kolegą z pracy, którego dawno nie widziłam to raczej ciało w ogóle nie przychodzi mi do głowy tylko wspólny papieros, w trakcie którego omawiamy wszystkie wady generalicji. Podobnie tęsknię za "wyjechaną " koleżanką. Ale, po prawdzie to w ogóle nie jest tęsknota tylko raczej nostalgiczne wspomnienie raz na jakiś czas. Za swoimi córkami, kiedy wyjeżdżają tęsknię nawet opuszkmi palców, całą sobą i za wszystkim: za tym jak się wymądrzają, jak pachną im włosy myte szamponem truskawkowym, jak się śmieją i za tym jak jedna jest rozważna a druga nieustraszona.
Emocje nie pozwalają mi rozdzielić ciała ( smaku, zapachu, wyglądu) od osoby. Jedno wiąże się z drugim. Z osobą którą kocham i za którą tęsknię kojarzy mi się wszystko- obcy ludzie, obce zapachy, czyjś gest ( bo podobny)

flykiller · Gość

(...) mechanizm - pamięci, która nie jest przecież ani zupełnie obcym mi schowkiem doskonale biernym, pustką pojemną, biurkiem duszy, z mnóstwem szpar i skrytek, ani mną. Nie jest mną, bo przedstawia samoswoją siłę, nie w tych samych miejscach akurat łapczywą, nie w tych samych wyczuloną lub obojętną, co ja - niejednego przecież nie utrwaliła z tego, co bardzo bym chciał zapamiętać, i na odwrót, wieleż to razy utrwalała to, na czym mi najmniej zależało.
(S. Lem, Wysoki zamek)

Tęsknię za wyobrażaniem tego, co zostało w mojej pamięci, wypaczone przez czas i przeze mnie. Z biegiem lat coraz mniej dokładnie pamiętam zarówno twarze, głosy, dotyk, jak i to, z jakimi osobami (osobowościami) dane mi się było zetknąć. Pozostają odczucia, wrażenia, atmosfera, klimat, pojęcia niekonkretne i niepełne, zniekształcone przez moje chęci, jak chcę tę osobę zapamiętać, jaką chcę ją wspominać - nie jaką była "naprawdę".

paj

Ta tęsknota jest dosłownie bolesna fizycznie.
Bo z jednej strony czas pozwala zapomniec, pozwala zacierac w pamięci.
A jednak tęsknię i rozpoznaję, gdy ktoś ma podobny kształt głowy.
Porównuję kroki, podobne odnajduje.
Tak..
Kroki.
Sposób poruszania.
Za tym tęsknię.
Aby zobaczyc kroki.
Jednak tylko z daleka. Jak miękko się porusza, jakby od niechcenia, niby leniwie, nieporadnie, ale to tylko taka gra ciała.
Bo z bliska nie chcę.
I wtedy w takich pragnieniach oddzielam psychikę, osobę od jej fizyczności.
Psychika, duch tej osoby..niedościgniony, nieuchwytny.
I dobrze.

FRIDA · Gość

Ze zwierzeń, wspomnień kolegi:

" Nawet jej nie lubiłem, po prostu nie znałem jej, nie wiedziałem jakie ma poglądy, zainteresowania, tęskniłem natomiast za jej ciałem, cierpiałem z tęsknoty, kiedy długo się nie pojawiała, snułem kolejne marzenia i fantazje o jej cielesności"

Angel

nudziarz

Tak naprawdę w pewnym wieku ciała znikają ze wspomnień. Jak nie byłyby wspaniałe i jak nie kusiły kiedyś.

FRIDA · Gość

nudziarz

Pisałem o wspomieniach Frido. O kobietach, które kiedyś budziły we mnie prawdziwe emocje.

.

W2

Jeżeli wyjedzie nam zona na krótko, to tęsknimy za ciałem. Jeśli na dłużej, to też za ciałem. Jeśli żona porzuci, to za osobą, bo ciało znajdziemy inne.

illunga

To chyba jednak jest rozdzielne: ciało i osoba.Tęsknota wiąże się z brakiem, z potrzebą zaspokojenia jakiegoś pragnienia. Jeśli Jaś cudnie całuje, a mamy do czynienia z partaczem w tej kwestii, to tęsknie wzdychamy za Jasiem. A jeśli Staś świetnie zna się na filmach, a my właśnie oglądamy coś fantastycznego, to mamy ochotę zadzwonić do Stasia. Co innego jeśli isnieje Miś, który jest świetny w obu tych kwestiach. Wtedy koniecznie trzeba za niego wyjść

Żartuję. Ale trochę.
Tęsknota taka prawdziwa, wiąże się z zaangażowaniem emocjonalnym. Mój chłopak z czasów studenckich na drugim roku wyjechał do Kanady. Na zawsze jak się okazało póżniej. Przez rok widziałam jego sylwetkę w osobach na ulicy, słyszałam jego słowa wypowiadane przez obcych ludzi, budziłam się mając wrażenie, że coś do mnie mówi. Totalna paranoja.
Można i tak.
A może tęsknimy nie za osobą, nie za ciałem, ale za tymi emocjami, które dany człowiek, jego gesty, słowa, spojrzenia w nas wywołuje? Think

Seeni

Wy jakoś inaczej to ciało rozumiecie. Not talking

W sensie seksualnym, poniekąd.
Dla mnie ciało to jakiś tam konglomerat: zapach ( moja babcia przykładowo pachniała drożdżówką), faktura ( pierwsze włosy dziecka) kształt, zagłębienie w obojczyku itd. Myśląc o kimś czuję jego zapach, pamiętam jak zachowywała się skóra pod dotykiem i widzę to zagłebienie.

Seeni

O właśnie- Ill trafiła w sedno. Tęsknimy za tym czymś, co wzbudzał w nas ten konkretny człowiek.
Dlatego prawdziwa tęsknota dotyczy całości.

W2

FRIDA · Gość

W2

hachiko · Gość

Hmm...tęskniłam za konkretnym człowiekiem, zwyczajnie za to,że był. Wspominałam tak długo,że w końcu się zmęczyłam.

Mati.

Tak dawno nie tęskniłam, że nie pamiętam nawet co dokładnie czuję, kiedy tęsknię.
Nie pamiętam bólu, łez, osłabienia, smutku, raczej nostalgię, zawieszenie, czasami spokój i radość na myśl, że już niedługo... Jakoś specjalnie do nikogo nie tęsknię (bo nie mam kiedy) a to, co odczuwam od czasu do czasu ciężko nazwać tęsknotą, bo to są raczej melancholijne odjazdy we wspomnienia.. nad zdjęciami, przy jakiejś konkretnej muzyce i gdy jakiś 'znajomy zapach minie mnie gdzieś, w przelocie, przy sklepowej kasie', impulsy, bodźce, drobiazgi z zewnątrz. Wspomnienia sytuacji, zdarzeń, przygód, dobrych emocji, które przydarzyły się albo tylko mi za sprawą mojego działania, albo za sprawą obecności innych. Lubię wspominać uśmiechy, śmiechy i spojrzenia. Niektóre są takie, że mam je w oczach nawet po wielu latach..

szb

Zależy kto jaką osobą jest. Jeżeli tęsknisz za buckstarem albo ciepłym głosem radiowca to znaczy, że nie za ciałem, chociaż to tchawica jego z krwi i kości wydaje takie dźwięki, a klawiatura na świat wydaje smakowite łożyska owoce (bleeee). Nieważne.

Najgorzej chyba tęsknić za kimś kto jest miły w oglądaniu, dotykaniu, przebywaniu, a zarazem w opowiadaniu, mówieniu, gestykulowaniu.

Czyli taki zestaw tip-top. Czyli no ... ja tylko, że przecież równie dobrze mogę tutaj wypisywać brednie.

a np. jak ktoś chadza na prostytutki to przecież nie tęskni za jej recytacjami Kazimierza-Przerwy_Tetmajera, tylko za namacalną w świecie wszem waginą i innymi gruczołami.

I zgadzam się z Hach&Ko, że można się takimi wpominkami niekiedy zamęczyć. Ale, że co? Że miłość? Że tęsknota za ukochanym?
Lepiej tęsknić za skradzionym samochodem. Tego bym nie przeżył.