po 30-tce

Aproxymat

Świetna relacja, w ogóle dział Travel obfituje w znakomite opowieści.

beeper

Przed wyjazdem spowrotem nasza grupka została zaproszona do dość dużej wsi, położonej w kotlinie między dwoma łagodnymi grzbietami górskimi. Tak jak w każdej mołdawskiej wsi, studnie tu traktowane są w sposób szczególny: zadbane, otwarte, w każdej czeka wiadro i kubek dla spragnionych. Niestety, brak kanalizacji to dla nas mieszczuchów zła wiadomość. Mycie w misce, no ewentualnie w dzień można byłoby się wykąpać w jeziorze. Którejś nocy obudziłem się, gdy pęcherz zaczął prosić o opróżnienie. Lekko przymroczony szukam ścieżki prowadzącej do sławojki. W końcu trafiam, ale w środku ciemno, nic nie widzę. I jak tu trafić do otworu w podłodze o rozmiarach 15 x 20 cm? W końcu rezygnuję, i udaję się do pobliskiej winnicy. Odcedziwszy kartofelki wracam i w powrotnej drodze nadziewam się na Wuja. Jest gdzieś trzecia nad ranem, a my siadamy w ogródku i przy piwie dyskutujemy sobie już do rana. Po obiedzie na spacer po wsi, odwiedziny u znajomych, pod wieczór w plener gdzie zajadamy kapitalną potrawę (coś w rodzaju gulaszu) z baraniny. Do domu odwozi nas znajomy wuja, tak narąbany że pewnie gdyby to był ktoś z naszych to siedziałby na pierwszym drzewie. A on tak pewnie nas wiózł, jakby nic kompletnie nie wypił. Po tym, jak nas dowiózł... zasnął u siebie w samochodzie i stał tam do rana.

Aproxymat

Takie opowieści o lokalnym folklorze są zawsze niesamowite.

Kewa

Ja tylko nie lubię tej kultury chlania. No, zwyczajnie mnie zniechęca: Ukraina, Gruzja, Mołdawia itp. Bylem na Ukrainie z moim pierwszym mężem to nie trzeźwiał przez tydzień, podobnie jak szwagier. Apro, jestem pewna, że Tobie również by się to nie spodobało.

beeper

Aproxymat

Niestety, na razie podróże na Księżyc są poza moim zasięgiem.

Jeśli chodzi o omijanie "kultury chlania".

bea777

Oj tam, oj tam...alkohol też dla ludzi. Blue_Light_Colorz_PDT_02

A każdy chyba zna swoje możliwości, a i przymusu picia nie ma. Nikt nikogo nie wyklnie za odmowę spożywania alkoholu. Nie wydaje mi się, by to "kultura chlania" była problemem, a jedynie indywidualne upodobania.

Kewa

Nie wiem, ale tak mam, że włącza mi się jakaś blokada. Nie lubię przymilających się pijanych facetów jakiej nie byliby nacji. Dziwnym trafem najwięcej spotkałam takich w Polsce i na Ukrainie Think

Tina

wydaje mi sie, ze Moldawia ma duzo wplywow z kultury prawoslawnej, jak tez i Turcji .

bardzo ciekawa relacja, opisuje tak wrazenia na zywo.

w sumie to jednak czuc tam egzotyke

beeper

beeper

Coś o pogodzie i mądrości słoneczników.
Kiedy wyjeżdżaliśmy z Polski, lało. Kiedy byliśmy tam, w Polsce lało. Kiedy wróciliśmy do Polski, lało.
W Mołdawii - cudna słoneczna pogoda, nieliczne chmurki na niebie. Wbrew obawom (środek lata), nie było żaru lejącego się z nieba. W zasadzie to tylko jeden dzień był naprawdę gorący - akurat dzień ślubu. Wieczory wyraźnie chłodniejsze, w nocy wspaniale się spało przy otwartym oknie (pod warunkiem, że watahy psów akurat nie szczekały).
Na wsi często spotyka się uprawy słoneczników. Rano, kiedy jest jeszcze chłodno, ustawiają one swoje oblicza w kierunku słońca, kiedy robi się upalnie, odwracają się w drugą stronę, by wieczorem znów się wygrzewać. Niesamowity widok, tak jakby miały gdzieś mózg który każe im tak postępować.

Tina

beeper

Wcześniej wspomniałem już o tym że panna młoda pochodzi z Zadniestrza. Nie pojechaliśmy tam na poprawiny, bo na granicy(?) z właściwą Mołdawią tamtejsi pogranicznicy stawiają najrozmaitsze warunki: najczęściej na wyjazd spowrotem dają do 12 godzin, ale spotkałem się z tym, że komuś kazali wyjechać najdalej za 4 godziny; w zależności od tego jaką przyczynę wjazdu podasz. Poza tym to miejsce jest ponoć największym targowiskiem broni. Sytuacja jest o tyle ciekawa że obszar ten jest enklawą otoczoną przez Ukrainę i Mołdawię, bez dostępu do morza. Ukraińskie służby celne nagabywane o przemyt broni tłumaczą się że nie mogą otwierać przesyłek oplombowanych mołdawskimi znakami celnymi bez wyraźnych powodów. Z kolei Mołdawia nie ma wpływu na to co dzieje się w Zadniestrzu. Kółko się zamyka, ale wiadomo: jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze.
Siedzieliśmy z mołdawskimi znajomymi nad jeziorem na południe od Kiszyniowa, usiłując złowić jakieś ryby, ale z mizernymi skutkami. W pewnym momencie podjechał motocykl z dziwacznie przerobionym wózkiem bocznym. Z motocykla i wózka wygramoliło się nagle 5 osób, moi znajomi buchnęli śmiechem że to Gagauzi przyjechali. Z Gagauzami sytuacja wygląda tak że jeśli o samej Mołdawii mówi się że jest uboga, to oni są jeszcze biedniejsi. Poradzieckie motocykle poprzerabiane w najdziwniejszy, nieraz nawet pomysłowy sposób, to u nich oprócz wozów konnych najczęściej spotykany środek lokomocji. Nasi przybysze powyciągali z wózka jakiś dziwaczny sprzęt: jakieś kawałki plandek, sznury, druty, coś tam z nich zrobili i dwóch z nich wciągnęło to ustrojstwo do wody, odpłynęli trochę w jezioro i opuścili na dno. Moi znajomi powiedzieli mi że to jest kłusownictwo czystej wody i przez takich właśnie w jeziorach nie ma ryb. I rzeczywiście - po jakimś czasie Gagauzi wyciągają z wody swoje łowidło i ściągają z niego wiadro ryb, po czym wsiadają do motocykla i odjeżdżają. Mołdawiacy klną i pomstują, ale gdzieś wewnątrz słychać podziw dla umiejętności łowieckich tych kłusowników.

beeper

Wspominałem już wcześniej o drogach, że są delikatnie mówiąc w nienajlepszym stanie. Ponieważ spory kawałek drogi prowadził przez Ukrainę, mam materiał porównawczy. Kiedy w Hrebennem przekroczyliśmy już granicę, do naszego busa wsiadła ukraińska celniczka. Mówi : "dobry den", dzieciaki jadące z nami natychmiast podchwytują i śpiewają: "dobry den, dobry den witaje tebe radijo helo", celniczka jest trochę zdezorientowana. Po pewnych nerwowych perturbacjach w końcu wjeżdżamy na gościnne ukraińskie szlaki. Gościnne, choć stan ich wołał o pomstę do nieba. Dziury na szosie takie że dorodny prosiak by wlazł i nie byłoby go widać. Za Lwowem trochę się poprawia, trochę mniej dziur, ale trudno tę szosę określić mianem: równa. Większość drogi bez żadnych pasów, a jeśli już są to wymalowane zwykłą, nieodblaskową farbą. Dla bezpieczeństwa nocą nie jedziemy, nocujemy w motelu niedaleko już granicy z Mołdawią. Po przekroczeniu granicy następnego dnia drogi podobne. Kiedy wracaliśmy dwa tygodnie później zauważamy niesamowitą zmianę: najgorszy odcinek między Lwowem a granicą został w międzyczasie pokryty nowym asfaltem!
Sumując: nabrałem szacunku do polskich szos, kiedy ktoś sarka na ich stan, proponuję mu wyjazd na Ukrainę lub do Mołdawii. Granica polsko - ukraińska jest naprawdę granicą dwóch światów i ja się osobiście o tym przekonałem. O dziwo, kiedy kilka lat temu byłem we Lwowie, te różnice nie rzucały mi się tak bardzo w oczy. Tylko że wtedy nie wjeżdżaliśmy w głąb kraju.