po 30-tce

Drahna

Malina poruszyła sprawę sankcji....zatem...?

bo ja

Wklejam fragment z książki Williama Glassera "Każdy uczeń może osiągnąć sukces".
Mam świadomosc, ze takie podejście do wychowania bywa kontrowersyjne i przez wiele osób odrzucane. Ale myślę (a własciwie wiem), że te wymienione przez autora tzw. śmiertelne nawyki rzeczywiście są zabójcze dla robrych relacji, a niestety przez wielu uważane za godne polecenia i skuteczne.
Z moich obserwacji wynika, że w rozwiązaniu problemów w zachowaniu dziecka, także związanych z agresją pomagało tylko nawiązanie relacji z dzieckiem, zdobycie jego zaufania, a nie system karania, izolowania itp. Pomagało to nawet w przypadku dzieci, któych zachowanie było również wynikiem poważniejszych zaburzeń (choc w takich wypadkach, nieraz istniała konieczność wspomagania farmakologicznego).
Myślę sobie, ze te agresywne dzieci, o któych pisze Drahna, to dzieci pozbawione zdrowych, normalnych relacji z osobami, które powinny byc dla nich ważne - czyli rodzicami. To dzieci, dla których agresja jest podstawowym wzorcem reagowania. Wspaniale byłoby, gdyby w ich życiu pojawił się ktos kto w nich uwierzy i pokaze im, że można inaczej. Że to będzie nauczyciel - szanse raczej małe...

"Szkodliwe rzeczy, które robimy pracując z innymi ludźmi, a które wydają się tak słuszne, kiedy je robimy, nazywamy siedmioma śmiertelnymi nawykami, które niszczą relacje. Śmiertelne nawyki to: krytykowanie, obwinianie, narzekanie, zrzędzenie, grożenie, karanie i nagradzanie ludzi, aby mieć nad nimi kontrolę. Większość ludzi używa ich tak często, że nie myślą o tym, jak groźne są one dla relacji, których potrzebują.(...)
To co nazywamy ADHD to sposób, który dzieci mające nie satysfakcjonujące relacje z tobą (tu: nauczycielem) lub innymi dorosłymi w ich życiu, wybierają jako swoje zachowanie w szkole. Wszystko jest w porządku z mózgami tych dzieci. Nieprawidłowe jest to, że nauczyciele próbują ich zmusić, aby robili w klasie rzeczy, na które nie mają ochoty, zanim ci nauczyciele stworzą relacje na tyle silną i na tyle zmienia swój sposób uczenia, aby przekonać uczniów, że praca jest warta wykonania. Bardzo niewielu uczniów uczy się bo uważa, że edukacja jest wartościowa dla nich samych. Większość z nich uczy się dla was, ponieważ was lubi i ponieważ widzi sens w tym, czego próbujecie uczyć(...)
Niezależnie jak trudno wam w to uwierzyć, ci uczniowie naprawdę nie różnią się od innych ludzi na świecie, którzy są zmuszani do tego, czego nie chcą robić przez osobę, której nie lubią. Stawiają opór. Im bardziej są nieszczęśliwi, tym bardziej stawiają opór; im bardziej stawiają opór, tym bardziej będzie cię kusiło, aby skorzystać z nawyków w stosunku do nich; a im bardziej będzie cię kusiło, aby skorzystać z nawyków w stosunku do nich, tym gorsza będzie się stawać wasza sytuacja. Z doświadczenia mogę wam jednak powiedzieć, że tak szybko, jak będziecie potrafili stworzyć relacje, której oni potrzebują, tak szybko zmienia się na lepsze."

Drahna

Łapki mi juz opadły jak płetwy.

Życzę Wam wszystkim kontaktu tylko z tymi nieagresywnymi, dobrymi i mądrymi.
Cóż mogę napisać więcej..chyba tylko tyle, że ja sobie mogę teraz podywagować i porozmyslać na temat "co bym zrobiła" odrzucając w tak skrajnej sytuacji zastanawianie się nad przyczynami...od tego są fachowcy.
Ja jestem sobie zwykłym, szarym zuczkiem i pewne sytuacje lubie sobie wyobrazić, zanim do nich dojdzie.
Nie chcę być bezradna i rozdarta miedzy swoim pojeciem dobroci i zrozumienia a działaniem....bo nie podoba mi się dziewczynka ze śladem buta na plecach.
Was interesuje bardziej dlaczego ona go ma...mnie już nie. Chcę wiedzieć jak sobie z agresją radzić, a nie skąd ona się wzięła (gdzie w danym przypadku tkwią jej korzenie)

*odrzucona gumka własnie zatacza łuk nad klasą wyznaczając czas na podjecie decyzji. Ja juz wiem co bym zrobiła....a Wy?

bo ja

no dobrze Drahna - w takim razie odrobina praktyki

1. dziewczynka - śliczna, zdolna i miła specjalnie spycha ze schodów niepełnosprawną kolezankę. Przy innych okazjach szczypie ją i dokucza słownie. Gdy zwraca sie jej uwagę patrzy na ciebie wzrokiem niewinnego anioła. Gdy zwraca sie jej uwagę w sposób bardfziej drastyczny staje na parapecie i grozi skokiem przez okno. Gdy nie reaguje sie na to jej zachowanie (grożba skoku) a zacheca do zajęć, które lubi i w których jest dobra problem mija. Pozostaje nadal problem matki dziewczynki, która nie wierzy, że jej anioł jest niegrzeczny.
2. chłopiec - stwierdzone ADHD, potrafił gryźć i rzucać sie na inne dzieci z nożyczkami. Aktualnie, po 3 latach zachowuje sie całkowicie inaczej dzięki intensywnie prowadzonym zajęciom, nawiązaniu dobrego kontaktu z nauczycielem, bazowaniu na dobrych stronach dziecka (bardzo specyficznych i trudnych do zaakceptowania jako "normalne" zainteresowaniach robactwem, ściekami, śmieciami itp.)
3. chłopak lat ok. 10, z opinia niegrzecznego, przechodząc obok klepie po tyłku starszą od siebie dziewczynę. Nauczyciel będący świadkiem energicznie stawia go pod ścianą za szmaty i prowadzi do wychowawcy. Wymierzona kara polega na ograniczeniu wolności poruszania sie po budynku.
4. grupka osiedlowych "łysych" wyśmiewa się z kogoś mi bliskiego, gdy przechodzę obok nich. Zatrzymuję sie i w języku zrozumiałym dla nich ;-)informuję, że nie życzę sobie takiego zachowania. Skutkuje. Od tego czasu problem zniknął.
5. grupa młodych w środku nocy siedzi na ławce i zachowuje sią BARDZO głośno. Wzywam policję. Uciekają gdy widzą radiowóz. Następnej nocy wszystko sie powtarza. Znowu wzywam policję, a ci tym razem zostawiają auto za domem i pieszo podchodzą i spisują ich. Problem rozwiązany, chałasy sieskończyły
6. grupka dzieciaków wiesza się na drzewkach pod moimi oknami. Nie ulegam pokusie by wyzwać ich z okna, ale schodzę kilka pięter i kulturalnie proszę by zostawili te drzewa w spokoju. Wygladają jakby pierwszy raz usłyszeli, że ktoś ich o coś prosi, a nie im zakazuje i grozi. Podobnie wygląda sytuacja z graniem w piłke na trawniku (boisko całkiem blisko) - w tym wypadku musiałąm zagrozić, że jak jeszcze raz ich zobaczę na trawniku to zabiorę im piłkę.
7. uczeń, który bardzo przeszkadza na lekcjach, jest zaczepny wobec dzieci, agresywny, jak to sie mówi: uniemożliwia prowadzenie zajęć. Nauczyciel stosuje albo ignorowanie jego zachowań albo karanie. Brak pozytywnych rezultatów. Uczeń zostaje przeniesiony do innej klasy - tam siedzi w pierwaszej ławce i nauczyciel stara się wciągnać go w tok lekcji dając mu zadania na jego miarę (poczatkowo jest to głównie wycieranie tablicy - dzięki temu ten nadpobudliwy dzieciak nie musi siedzieć 45 minut). Ma go cały cczas pod kontrolą i DYSKRETNIE zwraca uwagę gdy zaczyna przeszkadzać.

ja myślę Drahna, że przypadkowa osoba (a taką chyba jesteś ty w sytuacji, którą opisujesz) może po prostu wyrazić swój sprzeciw wobec nagannych zachowań dziecka. To może sie wydawać niewiele, ale to bardzo dużo. Często my dorośli popełniamy błąd nie zwracając uwagi obcym dzieciom gdy zachowują się źle - bo to nie nasza sprawa, albo boimy się reakcji rodziców. Ważne jest tylko by oceniać zachowanie, a nie dziecko - a to jest najczęściej popełniany błąd. Dzieciak słyszy najczęściej, że to ON jest zły, niegrzeczny, głupi, chamski, arogancki, źle wychowany itp. A to nie ON - to jego zachowanie. Oceniajmy i krytykujmy zachowanie i nie pozwalajmy na konkretne zachowania - konsekwentnie. I nie stosujmy:
krytykowania, obwiniania, narzekania, zrzędzenie, grożenia, karania i nagradzania ludzi, aby mieć nad nimi kontrolę.

Nauczyciel, którego opisujesz popełnia błąd ignorując zachowania dziecka. Może sie boi, może się mu nie chce...
Skończyłaś na momencie, gdy dziewczynka idzie na skargę do pani. I co dalej? Wg mnie jedyną radą jest pilnowanie chłopaka przez pania - "kara" będzie polegać na spędzaniu wszystkich przerw w towarzystwie pani, która będzie miała okazję pogadać wtedy z dzieciakiem i może nawet dowiedzieć sie czegoś wiecej o nim. Grzeczne dziewczynki chętnie przebywają z paniami, psotni chłopcy się z nimi nudzą. W pierwszych ławkach siedzą grzeczne dzieci, a te niegrzeczne nauczyciel zauważa dobiero gdy sprawiają kłopoty. A wszyscy chcemy być zauważani!!!
Gdyby dorosły był świadkiem tego kopania to co powinien zrobić? co mógłby zrobić? Jestem zwolenniczką czegoś co można nazwać ograniczaniem - tzn. mocnym przytrzymaniem dzieciaka tak by nie mógł się ruszać. Nie ma sensu wymuszać fałszywych przeprosin (to tylko wzmocni niechęć do tej "myszowatej" bo chłopak będzie się czuł upokorzony). Wogóle wszelkie publiczne rozmowy nie mają sensu - przecież on jest TWARDZIELEM i musi grać swoją rolę. Ale kto wie, może na osobności uda nam sie coś zmienić w tej małej głowie, może jeszcze nie jest za późno, może jeszcze uwierzy, że ON nie jest cały zły i nie będzie tego udowadniał na każdym kroku. Najgorsze co może zrobić w takiej sytuacji dorosły to poleciec dzieciakowi publicznie po "całokształcie" czyli wyciągnąc wszystko co negatywne w nim i jeszcze na dodatek w jego rodzinie ("a twoi rodzice to wogóle sie tobą nie interesują!") . Dziecko - nawet to agresywne, to człowiek. Kto wie czy nasz stosunek do dzieci, nie jest wyznacznikiem naszego stosunku do ludzi wogóle.

Drahna

Dzięki bojka, znalazłam w Twojej wypowiedzi wiele rzeczy, które bardzo mi sie podobają.

A co do dziewczynki...okazało sie, że ma solidnego siniaka (adidasy).
Chłopiec trafił do dyrektora, ten wezwał rodziców, którzy w bardzo chamski sposób obwinili wszystkich o brak nadzoru (wine za zachowanie głównie ponosi nauczyciel, kolezanka chłopca, został ewidentnie sprowokowany...ble, ble,ble) bo w domu ich syn to aniołek
Tatus zapracowany, mamusia pracująco-studiująca. Dzieckiem zajmują się opiekunki z agencji...
Sprawa trafiła do psychologa
I to dziewczynka zmieniła szkołę, bo okazało się, że mały aniołek nie zamierza odpuszczać....a jego "pragnienie zwrócenia na siebie uwagi" grozi innym dzieciom powaznymi obrazeniami, w końcu większość nauczycieli podjęła decyzje o nauczaniu indywidualnym (dziecko zdolne)kiedy to mały kat wbił zaostrzony ołówek w udo pani sprzątaczki, proszącej go o niemalowanie scian na korytarzu tymże.
Ot, tyle.

wilczek

Drahna

wilczek

Drahna, myślę że to nie świat oszalał, tylko my - ludzie. że z politowaniem kiwa głową nad tą ludzką rasą, mowiąc sobie cicho, co za idioci.
Jeśli mogłem ci przywrócić odrobinę wiary, to mi miło.

Tym bardziej, bo wszystko wskazuje na to, że jeszcze nie oszalałem.

Drahna

wilczek

Cadrah

A czymże jest semantyka jak nie tylko grą slów.
nazwanie tej samej rzeczy na wiele sposobów.
wiele tu juz zostalo powiedziane.....tzw. wychowanie bezstresowe jak widać nie zdaje egzaminu.

Drahna