po 30-tce

EMES

Obejrzałem dziś jeden z odcinków
(dokładnie to ten [link widoczny dla zalogowanych] )

Utrzymało mnie to w przekonaniu że nie nadaje się do posiadania potomstwa, bo to co obejrzałem w tym odcinku to ja pie... . Po prostu wiem że bym nie wytrzymał i zaje... tego bachora.

animavilis · Gość

Mały potwór.
Ale potwory zwykle się takimi nie rodzą.

Nie wiem dlaczego, ale tytułowa "niania" nie budzi mojego zaufania. Albo raczej - sympatii. Jest w tej kobiecie jakieś zadęcie, rodzaj mistycznego natchnienia, diabli wiedzą czego. Gdybym, jak narratorka, zdawała sobie sprawę z popełnianych błędów wychowawczych, poszukałabym innej pomocy [a już na pewno innej niż udział w programie TV i przyznawanie przed połową Polski, że się wychowało potworka].

Mam nadzieję, że kot przeżyje w tej rodzinie

kasiek66

Gadanie
Niestety sa to owoce, ktora zrywa mama po tym jak "pielegnowała" takie zachowania przez 7 lat

I to ona jest do odstrzału
Jakos wyrazy Emesa nie przechodza mi przez palce

franek kimono

az brzuch mnie rozbolał. Czy takie dziecko da się jeszcze wyprowadzić na w miarę zrównoważonego człowieka?
Swoją drogą ciekawa jestem jak forumowicze radzą sobie z fascynacją mediami swoich dzieci lub wnuków.

nudziarz · Gość

Moja kochana córeczka w wieku bodajze 2 lat urządziła cyrk z rzuaniem się po dywanie , biciem glową o podlogę etc.
Wyniosłem ja na rekach do lazienki i zaproponowałem żeby tam spróbowała bo na dywanie to wcale nie boli.
Wyszła z tej łazienki po kilku minutach... i od tamtej pory już nie próbowała takih metod

Seeni

Ja nie miałam tak lekko. Moja trzylatka wpadła w szał histerii z powodu odmowy podania chlebka z nutellą. Zamknięta w pokoju próbowała wybić szybę w drzwiach. Przeniesiona do wc ( jedyne pomieszczenie bez szyb w drzwiach) wyła przez 3,5 godziny w przerwach zapewniając mnie, że już NIGDY nie będzie grzeczna.
To były czasy.....

franek kimono

Dobre.
Oglądając kiedyś supernianię pomyślałam o czymś co oczywiście odkrywcze nie jest ale wcześniej nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo jest ważne: żeby byc dobrym rodzicem trzeba na prawdę dużo myśleć i zadawać sobie pytań: dlaczego, po co, jak? oraz wymyślać nowych, nie rutynowych form reagowania, zabawy itp.
Oglądając kilka odcinków miałam wrażenie że to co łączy te domy to nudne, pozbawione rozmów, jakiś sensownych interakcji rodzinnych życie.
Z drugiej strony pewnie się mylę, bo wiele rodzin żyje sobie bardzo zwyczajnie i nudnawo a dzieci się w nich dobrze chowają d'oh!

franek kimono

dobre - pisałam do nudziarza

Jayin

ja w ogóle nie daję rady już oglądać tego programu.
przerażają mnie te małe potworki niektóre, i niemoc rodziców, ewidentnie wynikająca najczęściej z kilkuletniego "bezstresowego" wychowania... brrrr...

ale ta "nasza" superniania i tak jest jakaś "bardziej strawna" od wersji bodajże brytyjskiej, albo amerykańskiej (?). Tamta, w wersji Mary Poppins, mnie poraża po prostu. chociaż u nich dzieci jakieś grzeczniejsze są, niż te polskie... Think

albo akurat na taki odcinek trafiłam.

animavilis · Gość

king

Najlepszy na takie sceny jest pies. Albo też zaczyna wyć, albo tarzanie po podłodze uznaje za zaproszenie do zabawy i zaczyna sie z maluchem kotłować, co czyni całą akcję protestacyjną nieskuteczną he he.

animavilis · Gość

Mieliśmy wtedy psa. Ale nie przypominam sobie, żeby brał udział w tej akcji.
Pewnie się wystraszył

Mii

Nie oszukujmy się....dziecko nie rodzi się histeryczne....skądś czerpie wzorce...a najczęściej jest to dom...czyli rodzina.
Żeby dobrze wychować dziecko trzeba nie lada zaparcia i konsekwencji...która jest jedną z "najtrudniejszych" cech.

To dziecko jest skrajnie uzależnione od mediów....co zapewne wynika z niedostatecznej kontroli rodziców...ich częstym błędem wychowawczym jest zezwalanie na niewyliczony czas spedzany przez pociechy przed tv i komputerem...dla świętego spokoju...i tu własnie widzimy konsekwencje tego "spokoju"

teraz

Program bardzo się podoba, czasami żałowałam, że nie mogłam go pooglądać, gdy moje towarzystwo było młodsze. Niania czasem wydaje mi się nadczłowiekiem, bez żadnych uczuć , nigdy nie jest smutna, wesoła, zmęczona, poirytowana, szczęsliwa - zawsze taka sama.

Seeni

Passoa_Passion

stara_reklama · Gość

nudziarz · Gość

Nie jedzenie...hmmm.... chyba spora część dzieci na jakims etapie rozwoju próbuje robic maly cyrk pt." nie bede jadł/a" i - przynajmniej moim zdaniem - najgorszą rzecza jaka mozna zrobic w tym momencie, to dac po sobie poznać, ze to jedzenie jest jakos szczególnie ważne ( pomijam tu ewidentnych "niejadków" ).

Swojego czasu ( ale wtedy juz nie było rycerzy na swiecie

) mój szanowny synek rzucił przy obiedzie "nie bede jadł!!! ". Nauczony przez swoich rodziców.. spokojnie zapytalem: "na pewno? " po czym na jego oczach wyrzucilem jedzenie z talerza do kosza. Po godzinie spryciarz zglodniał, wiec zaczelo sie "daj mi jeśc!!.".Przetrzymalem go do kolacji tlumaczac, ze przecież widzial, że jedzenie zostalo wyrzucone.
Przy kolacji nastapila kolejna próba " nie bede!". Jak tylko ruszylem w kierunku jego talerza.. chwycil go i zacząl natychmiast jeść.
To była ostatnia próba wygrywania na nas czegokolwiek nie jedzeniem:-)

Jayin

nudziarz · Gość