po 30-tce

Drahna

"Wybaczanie wymaga nadludzkiej wiary w kogoś, kto zrobił nam krzywdę. Ale wiara w niego daje wielką nadzieję, że nie zrani nas ponownie, że nie zawiedzie, że będzie chciał naprawić błąd."

Zrobiono nam krzywdę, czy nakładanie na siebie odpowiedzialności za proces "zapomnienia" , wymaganie od siebie nadludzkiej wiary w kogoś nie jest masochizmem?

bobro

nie, nie jest

Drahna

Nie, bo nie - powiedziało dziecię.

Dlaczego?
Chcąc wybaczyć cierpimy, tkwimy w żywym stale bólu, sycimy sie nim starając się "ugłaskać, ułagodzić i przyswoić".
Robimy to z przyjemnością, bo wybaczanie jest takie szlachetne i godne naśladownictwa.
Zalecane, ze wszech miar świadczące o naszym człowieczeństwie.

melpomena

Chwileczkę. Mówimy o zapomnieniu czy o wybaczeniu?
To są dwie różne sprawy.

animavilis · Gość

bobro

oczywiście, że samo wybaczenie nie jest trudną sprawą... byle nie było związane ciągle z jedną osobą i jej określonym działaniem...
dopóki nie zacznie do mnie docierać, że jestem frajerem, przebaczenie nie sprawia mi najmniejszych trudności, bo taki już jestem, że nie lubię chować urazy, nie lubię się obrażać i mimo wszystko czuję, że w twarz nie daję sobie pluć

wcześniej napisałem "nie, nie jest", bo to miało wyrazić wszystko to, co piszą pozostali, którzy z wybaczaniem problemów nie mają... ludzie są tylko ludźmi, niestety, i błędy zdarzają im się... czasem rozmyślnie, czasem nie; Super

slepa i brzydka

wybaczanie ma sens tylko wtedy, gdy ktos zmienia swoje zachowanie. nie mozna wybaczyc cech charakteru, ktore powoduja ciagle te same zachowania, a czlowiek nimi obdarzony, nie odczuwa potrzeby zmian.
mysle, ze sa w zyciu sytuacje, w ktorych nie ma co wybaczac, a nalezy odejsc. wybaczenie w niektorych sytuacjach nie jest potrzebne ani potencjalnie wybaczajacemu, ani "wybaczanemu". po prostu niektore krzywdy bedz zawsze wiesiec w powietrzu i nie ma dla nich zadnego wybaczenia. przyczyna tego stanu jest prosta, o ile latwo zdefiniowac krzywde... nie da sie podjac walki o niwelowanie poczucia krzywdy.

Anka

Ja wybaczam dwa razy za trzecim razem osoba staje sie moim wrogiem - na zawsze

Drahna

Czy któres z Was zna nazwijmy to :bajke o płocie, gwoździach i krzywdzie?

bobro

bajka nie jest głupia, ale ona mówi, że nawet jak się wybaczy, to i tak rana pozostaje... to ja nie wiem jak straszne te uczynki muszą być, żeby nie dało się o nich z czasem zupełnie zapomnieć...
ja chyba w jakimś innym świecie żyję... sielanka i idylla... cholera, ale mam fajnie

slepa i brzydka

ja tez wcale nie narzekam

ma sie to na co sie godzi.
czlowiek z wiekiem uczy sie odmawiania i niegodzenia (sie ani w siebie Tongue out (1)

)

Drahna

bobro

prawda, a pamiętamy i tak tylko to, co pamiętać chcemy
i ponoć nawet wspomnienia mogą ulec skrzywieniu, jeśli krzywo o nich myślimy, więc nic pewnego, że to, co pamiętamy rzeczywiście jest tym, co się wydarzyło

Mała Gosia

melpomena

Jesienna pogoda nastroiła mnie do rozmyślań o pewnej sprawie. Jak to bywa, myśli żeglują od jednej do drugiej i czasami myślimy o mleku, a historia zaczęła się od pobytu w górach.

Do rzeczy. Nie wiem na ile to jest wspólne z tym tematem, o ile w ogóle ma coś wspólnego.

Mówi się, że jak ktoś przestał być przyjacielem, to znaczy, że nigdy nie był nim. Jak ktoś przestał kochać i odszedł, to znaczy, że nigdy nie kochał. Mogę to zaakceptować. Łamię się dopiero przy kwestii - jeśli tak istotnie jest, to dlaczego to tak mocno boli?

"Puścić w niepamięć" to nie to samo, co zapomnieć?

Pierdoły puszczam w niepamięć. Rzeczy ważnych nie da się zapomnieć. I nie chodzi wcale i samobiczowanie się i rozpamiętywanie w kółko i na okrągło. Chodzi o to, że zjawiają się myśli niespodziewanie i są nieproszone i nic nie można na to poradzić.

Drahna

melpomena

To znaczy, że jak boli jeszcze, to nie wybaczyło się komuś?
Albo wybaczenie powinno być równoznaczne z zapomnieniem?

Jeśli tak, to nie zgadzam się z tym.

Wybaczenie w moim przypadku nie jest pustym słowem. Wybaczyłam krzywdę. Ale tak, jak wspomniałam wyżej, boli. Nie boli krzywda. W każdym bądź razie coraz mniej. Boli natomiast to, co było przed tą krzywdą. Brakuje tego i już nigdy nie wróci. I to jest to, czego niemożna zapomnieć. Nie sama krzywda.

animavilis · Gość

Aproxymat

Może nie ma takiego koniecznego związku między wybaczaniem a zapomnieniem. Można wybaczyć i zapomnieć, można wybaczyć i nie zapomnieć.
Jak dla mnie wybaczanie to antyteza zemsty. Zaniechanie odwetu, uznanie winy za niebyłą. Nie w sposób obojętny, ale z pozytywnym nastawieniem do osoby, której się wybacza.

animavilis · Gość