po 30-tce

Malena · Wysłany: Pon 10:37, 09 Mar 2009 Temat postu: Zwykła, ludzka uprzejmość

Wchodzę do sklepu, jakiś pan przytrzymuje drzwi.
- Ooo - myślę - jaka klasa!
A potem się zreflektowałam, że chyba przesadziłam. Przecież to była zwykła ludzka uprzejmość , nic więcej. Za co zatem te oklaski?

Jesteśmy czy bywamy uprzejmi? A może dziś już po prostu nie warto?
Gdzie się schowała ta codzienna zwykła ludzka uprzejmość?

animavilis · Gość

A schowała się? Panowie zwykle przepuszczają mnie w drzwiach, drzwi podtrzymują, ja miejsca w trolejbusie staruszkom ustępuję, itd. Nie zauważyłam jakichś dramatycznych deficytów uprzejmości. Może uprzejmości jest więcej, ale jej brak, przez to, że bardziej irytujący, łatwiej zapada w pamięć i rodzi chęć wyolbrzymiania?

Malena · Wysłany: Pon 11:26, 09 Mar 2009 Temat postu:

Jest jej więcej?
Obserwuję ludzi wsiadających do autobusów, tramwajów. Rzadko widzę zgodne przepuszczanie osób starszych, kobiet.
Ile razy mówiłam komuś, że np. ma otwarty plecak, torebkę itd. zawsze było to przyjmowane z zaskoczeniem - że ktoś obcy wysilił się, że mu się chciało pomóc.
A chyba najbardziej zaskoczyły mnie naklejki w środkach komunikacji miejskiej, które zachęcały do ustępowania miejsca potrzebującym...

bobro · Wysłany: Pon 11:29, 09 Mar 2009 Temat postu:

są ludzie i te... no... świnie czy jak im tam...

Garfield · Wysłany: Pon 11:30, 09 Mar 2009 Temat postu:

Od szczeniaka byłem wychowywany w kierunku dobrego wychowania i do pewnej chwili mego życia było mi z tym BARDZO dobrze. Od pewnego czasu jednak zastanawiam się, czy nie jestem swego rodzaju reliktem przeszłości.
Pytacie skąd takie myśli:
- wsiadam z żoną (lato, 30 stopni w cieniu, moja pani w 8 miesiącu ciąży z brzuchem widocznym z 2-3 km) do tramwaju. Przechodzimy przez całą jego długość: ŻADNA KOBIETA NIE USTĄPIŁA JEJ MIEJSCA, zresztą NIKT jej go nie ustąpił, ale... wydawało mi się ze to właśnie kobieta powinna zrozumieć kobietą
- siedzę w dojeżdżającym do przystanku tramwaju przy oknie, widzę starszego faceta DOBIEGAJĄCEGO chodnikiem. Po wejściu do środka facet głośno dopomina się ustąpienia miejsca które mu się należny z racji wieku i kłopotów z poruszaniem się. Gdy wstałem usłyszałem innych pasażerów: ale ten facet jest głupi, przecież na pewno widział, ze ten dziadek biegł za tramwajem jak rączy jeleń i... sam poczułem się jak ten jeleń

animavilis · Gość

Nie wiem, może nieuprzejmość tak mi spowszedniała, że nie odczuwam, nie zauważam jakoś nagminnie jej braku?
Jeśli chodzi o te wszystkie scenki rodzajowe w miejscach większych ludzkich skupisk, to mam wrażenie, że w bardzo wielu przypadkach brak uprzejmości spowodowany jest nagminnym oglądaniem się na innych. Może i czasem mamy dobre chęci, ale czekamy, aż ktoś inny nas "wyręczy", np. w zasadzie mogę tej pani ustąpić miejsca, ale ten gówniarz obok mnie jest z 10 lat młodszy, więc on powinien...

Malena · Wysłany: Pon 11:39, 09 Mar 2009 Temat postu:

saper · Wysłany: Pon 11:40, 09 Mar 2009 Temat postu:

pogadajmy jeszcze o kulturze za kółkiem:
-nagminne jeżdżenie lewym pasem kiedy prawy jest pusty!
-wjeżdżanie na skrzyżowanie nie będąc pewnym, że się je opuści - blokada całego ruchu
-brak podziękowania a wpuszczenie z podporządkowanej
- stawanie na miejscach dla niepełnosprawnych
-nie wpuszczenia samochodów chcących zmienić pas, albo chcących włączyć się do ruchu
-nieiformowanie o przepalonych żarówkach
itd itp
Polacy nie potrafią jeździć. z przykrością to stwierdzam...

a babom to się powinno prawka z automatu odebrać!!
włączyć kierunek przy jednoczesnym spojrzniu w lusterko i redukcji biegu jest dla pań awykonalne i nie wiedzieć czemu zawsze rezygnują ze spojrzenia w lusterko albo martwy punkt...
poza tym to w większości kobiety blokują lewy pas ruchu...

Malena · Wysłany: Pon 11:42, 09 Mar 2009 Temat postu:

Malena · Wysłany: Pon 11:45, 09 Mar 2009 Temat postu:

szb · Wysłany: Pon 11:51, 09 Mar 2009 Temat postu:

Przecież nikt nie wpiszę na tym temacie, że ja akurat nie ustępuję bo takie mam prawo, a mnie kto ustępuje?!

kiedyś stałem w kolejce (a raczej KOLEI) do zapłaty za jakiś tam podatek.
Kolejka zawijała się przez 3 korytarze. Ludzi letko 35 sztuk. Nowi, którzy dochodzili do kolejki musieli wejść drzwiami od kasy. Czyli widać kto jest kolejnym męczennikiem. I weszła Pani z małą dzidzią w nosidełku.

Słyszę z tyłu : proszę panią niech pani idzie przede mnie, prosze państwa przepuśćcie tę panią (i lekkim kroczkiem już była przede mną)

Ode mnie do okienka jakieś pięć osób. Dwie GC i jakieś tam inne ludzie.
Ci stali twardo. Ni chuja żeby puścić matkę z dzieckiem.

Owszem puszczam przodem staruszki, ubieram koleżanki w pokoju (tzn płaszcz podaję), wstaję z siedzenia w autobusie kiedy mi babcia już charczy na twarz, chętnie poniosę za dziadeczka zakupy.

Ale czasem się czuję jakbym wyglądał jak pożeracz ognia albo baba z wąsem. Chociaż więcej jest oczywiście pełnych uznania i radości spojrzeń.
Tylko, że to też jest akurat też wkurzające.
Zapłata za normalność (?) Wolałbym żeby wówczas każdy się zrzucał po dychu do mojej czapeczki.

Ale czasem z premedytacją nie puszczam takiego babola co tylko czai na sensację albo wręcz narzuca swoją osobę mnie, ku mnie.

A wont!

Malena · Wysłany: Pon 11:56, 09 Mar 2009 Temat postu:

Szamil

W kontekście "ja nie ustępuję" - więc ja nie ustępuję miejsca mężczyznom

Dlaczego? Bo kiedyś (hmmm... całkiem niedawno w sumie) zerwałam się z krzesełka w tramwaju na widok siwego pana, aby mógł usiąść. A on się speszył, powiedział "Ależ ja mam tylko 45 lat..." i wysiadł na następnym przystanku. Do dzisiaj czuję się nieco niezręcznie

animavilis · Gość

szb · Wysłany: Pon 12:11, 09 Mar 2009 Temat postu:

Malena · Wysłany: Pon 13:11, 09 Mar 2009 Temat postu:

Seeni · Wysłany: Pon 13:12, 09 Mar 2009 Temat postu:

U mnie z tym ustępowaniem to w ogóle masakra jakaś jest. Ja to mam jako odruch wpisane. Siedzę. Wchodzi ktoś. Wstaję. Z okresu wczesnego dzieciństwa jakoś tak mi się zakodowało, że ustępować winnam wszystkim. No a później taka moja równolatka warkliwie mi odpowiada: " No wie Pani? Kpiny jakieś..."

szb · Wysłany: Pon 13:24, 09 Mar 2009 Temat postu:

Malena · Wysłany: Pon 13:35, 09 Mar 2009 Temat postu:

Pytanie do panów: czy ktoś z Was wstaje, jak kobieta wychodzi z pokoju? Wstaje od stołu? Albo po prostu - podchodzi i się wita?
Poza tym zastanawia mnie przyzwolenie na brak uprzejmości w 'osobistej zagrodzie'... ale to już zupełnie inny obszar rozważań

melpomena · Wysłany: Pon 13:37, 09 Mar 2009 Temat postu:

W autobusie miejskim nie siadam, w każdym bądź razie rzadko. W innych ustępuję miejsca. Chodzę prawą stroną chodnika. Wypuszczam wychodzących ze sklepu. Samochodem nie wjeżdżam w kałuże (kiedy jadę L-ką). Przepuszczam w kolejce starszych/matki z dziećmi/osoby które mają jedną rzecz do zapłacenia. Mówię "dzień dobry, przepraszam, dziękuję". Z "przepraszam" to już mam taki odruch, że mówię zarówno do moich psów jak i słupów, jeśli zdarzy mi się na nie wpaść.

Ale mam też złe dni. Za nic nie ustąpię miejsca charczącej babci, jeśli dwa siedzenia za mną jest wolne miejsce o którym wiem.
Miałam kiedyś w ogólniaku brzydką historię.
Jechałam do domu - miałam jakieś 20 km. Około 5 km przed moim miastem wsiadło pełno ludzi (tam też była szkoła ponadpodstawowa). Obok mnie usiadł facet, który wdał się w rozmowę z babcią stojącą obok na temat niewychowanej młodzieży. Facet miał ze 40 lat i był potwornie gruby. Myślałam o ustąpieniu kobiecie (która powiedziała, że wychodzi na następnym przystanku), ale w życiu bym się nie przecisnęła za względu na jego tuszę i potworny tłok w autobusie. Było dawno po 1989 roku, a ja usłyszałam, że moi rodzice to na pewno jacyś prominenci partyjni, którzy mnie wychowali zgodnie z partyjnymi przykazaniami. Byłam młoda i głupia, nie odezwałam się. Oczywiście dziś bym potraktowała inaczej, tyle, że dziś by się nie odważył.

Furii dostaję kiedy wychodzę ze sklepu, a mi się ładują osoby do środka. Nieważna płeć. Wychodzący ma pierwszeństwo. Nie cierpię jak stadami wszerz chodzą po chodniku - niezależnie od płci, wieku i ilości wózków z dziećmi.
Ostatnio, będąc w biurze podróży stanęłam przed półką z katalogami. Chwila moment i przede mną wcisnął się tatuś z synkiem lat około 4. Zaczął łapać wszystkie katalogi, nad każdym medytował. Zablokował mi dojście do półki, więc postanowiłam przeczekać. Po kilku minutach miał, co chciał (dużo było pojedynczych egzemplarzy, więc musiał się spieszyć, żebym mu nie wzięła). Kiedy się nachapał, odszedł kawałek i patrzył, jak z kolei synek medytuje nad katalogami (cały czas blokującymi dostęp). Synek się napatrzył i poszli. Ja poszłam do pani za biurkiem i dostałam co chciałam.

Ja naprawdę żałuję, że nie jestem ani asertywna, ani nie potrafię się rozpychać łokciami.

melpomena · Wysłany: Pon 13:39, 09 Mar 2009 Temat postu: