po 30-tce

ribka_pilka

Robiłam wszystko inaczej, niż moi rodzice.U mnie w domu pewien rygor był.Dziecko moje wychowywane było chaotycznie..( taka moja walka z ordnugiem). Mówi mi po imieniu, co dla mojej mamy jest szokiem...Przyjaźnię się z córką...i co...wielkie g

Kompleksy...dramaty......czy to jest odgórnie wpisane w młodość?

STALKER

To najlepsze co może rodzić dać swojemu dziecku.
Prawdziwa przyjaźń.

agniecha

Jest coś w tym prawdy , Ribko .
Też jestem przekorniakiem , i ja zaś bardziej surowo wychowywuję moje pociechy . Moi rodzice byli bardzo podatni na moje bosskie spojrzenie - nie , nie spełniali każdej mojej zachcianki ,ale raczej nie bardzo wnikali w to co robiłam , czego z perspektywy czasu bardzo żałuję .
Moja siostra i ja sprawialyśmy rodzicom trochę kłopotów to fakt .
Sądziłam ,że gdy będę bardziej surowa niż moja mama , z moją ( najstarszą ) latoroślą nie będę miała problemu .
No ..... róznie bywa , są lepsze i gorsze dni . Łzy i uśmiechy .....
Ale jakoś daję radę i najbadziej dziękuję Bogu , że wszystkie zdrowe są.

Póki co , nie zastanawiam się nawet jakie pomysły będą wpadały do głowy tej młodszej Anxious

edi...
Przyjaźń jest badzo ważna , tylko trzeba pamiętać , aby nie przekroczyć jej pewnych granic .... tyczy się to jednakowoż i rodzica , i dziecka ....

Mii

Dramaty wieku nastoletniego są normalnością, zwłaszcza u dziewcząt, tak mi się wydaje patrząc wstecz, chłopcy mają innego typu problemy, chyba mniej w nich tego dramatyzmu.
Wychowywana byłam bardzo rygorystycznie, według drylu wojskowego, nie wiem czy to dobra metoda, nie mam porównania, mi nie było dobrze, musiałam kombinować, kłamać żeby móc robić to co moi rówieśnicy, chyba dlatego tak szybko wyszłam z domu, poza nim czułam się wolna.
Swoich synów wychowywałam każdego inaczej, bo każdy był inny, starszy wymagał większego zainteresowania, niepokorna, zbuntowana dusza, młodszy, rozważny, poukładany, praktycznie nie było z nim problemów.
Chyba nie ma doskonałego przepisu na idealne wychowanie, do każdego dziecka trzeba dotrzeć inaczej, to co lepiej działa na Olę nie sprawdza się na Joli.
I to jest problem rodziców, nigdy nie wiemy, czy obrana droga jest dobra.

ribka_pilka

Mii

Niestety nie ma Not talking

STALKER

Najważniejsze aby nie wpadać w marazm typu " ja w Twoim wieku " , bo tak naprawdę w tym wieku nie byliśmy tacy jak chcemy to pokazać dziecku.
Ja zawszę trzymam w głowie myśl że to jest dziecko , myśli jak dziecko , czuję jak dziecko , i widzi życie jak dziecko a nie jak my .
Nie potrafi myśleć jak dorosły a my często to od niego wymagamy .
Może to banalne słowa ale trzeba znaleźć wspólny język , wczuć się w jego świat i spróbować zrozumieć.
A dopiero potem starać się pokazać ( a nie nakazywać ) jak ma w nim poruszać się wg jakich reguł i zasad...o ile mamy pewność że te zasady są słuszne w tym cholernym XXI wieku.

agniecha

Cierpliwość - moim zdaniem jest tutaj bardzo ważna .

ribka_pilka

Dzieki Wam wielkie... Dostałam konkretne odpowiedzi

Tylko tak na marginesie powiem, że córka...powiedziała mi, że będzie emo i zacznie się ciąć...Wbrew pozorom, oznacza to, że wróciło jej poczucie humoru i jakoś będzie....Miesiąc temu mówiła mi tak: Monia, ale Ty masz ze mną dobrze, tak się boję bólu,źe się nie zakolczykuję i w życiu się nie potnę...

animavilis · Gość

Monia?

bobro

no właśnie, to straszne

dajcie spokój... a taka fajna ta riba mi się wydawała

bosska

animavilis · Gość

Kewa

Dlaczego ten temat jest na wysypisku?
Miałam w domu wielki luz i oddanie mojej mamy. Tworzyliśmy w siostrami cichy front przeciwko ojcu. Jemu się niczego nie mówiło - po co go denerwować. W efekcie lawirowałam pomiędzy serdecznością mamy i jej uległością, która doprowadzała mnie do furii, a surowością ojca, która też doprowadzała mnie do furii. Przez ten luz nie raz czułam się niekochana i popadałam w czarną dziurę rozpaczy.
I co? Powielam błędy mamy, chociaż robię to na mniejszą skalę - szukam "złotego środka". Wiadomo, ojcu nie wszystko się mówi

, ale nie wolno kłamać. Tłumiłam kiedyś wewnętrzny śmiech, gdy najstarszy syn, który jest tylko moim synem - nie męża, przyznawał się do oblania testów na prawko. Bardzo się wstydził i wcześniej pytał się mnie, czy go nie wydam jeśli powie, że oblał z jazdy. Obiecałam dochować tajemnicy, ale byłam ciekawa jak on sobie z tym poradzi sam

Mogę być z niego dumna po wahaniu przyznał się do wszystkiego.
Riba, nie ustrzeżemy się błędów. Dzieci trzeba kochać i być sobą. Jeśli jesteś dobrym, wartościowym człowiekiem, to i dzieci w końcu takie będą

Nie mają wyjścia. "Słowa uczą, przykłady pociągają."

ribka_pilka

Kewa

ribka_pilka

Kewa

ribka_pilka

Ta umiejętność rozmawiania o tym.. Mnie też puszczają czasem nerwy, wracam z pracy zła, a moje dziecko z tych nadających non stop...zdarza mi się krzyknąć...zamilcz do cholery. Potem przepraszam i przypominam sobie słowa: najpierw dzieci chcą z nami rozmawiać, my ich nie słuchamy, kiedyś my będziemy chcieli pogadać i one nie będą miały czasu by słuchać...

Kewa, macie fajne, zdrowe relacje

ribka_pilka

Na marginesie...Moje dziecko obejrzało film, w którym matka ukradła młodość córce.
I mój dzieć podstępnie me pyta...czy chciałabym mieć lat 16. Zgroza, na mojej twarzy, dała jej odpowiedź...i dodałam, w życiu, nawalczyłam się o swoje ja i nie chcę tego przeżywać na nowo...