po 30-tce

paj

No właśnie,
Czy po ślubie czar pryska?
Czy narzeczone po ślubie zamieniają się w "czarownice", a narzeczeni w "tyranów"?
Jakie są Wasze doświadczenia?
Bo ja myślę, że czasem małżonkowie traktują współmałżonka za własnośc poprzez zasiedzenie.

Czyli ślub psuje wzajemne dbanie o siebie.
No a jak Wy to czujecie?

Kewa

Szczerze to chyba nie psuje się przez sam akt ślubu, ale właśnie przez "zasiedzenie" jak to nazwałaś. Poprzez długie przebywanie ze sobą zrzucamy maski, co czasem może być przyczyną rozczarowań.

Kilo OK

hachiko · Gość

Czar pryska w momencie, kiedy jedno zaczyna zastanawiać się nad tym.

paj

Seeni

Mój mąż powiada, że romantyzm w małżeństwie ulatuje wraz z pierwszym głośnym pierdnięciem. To stwierdzenie szalenie mnie bawi.

Zasadniczo to ja nie wiem czy te poślubne zmiany to są na gorsze czy na lepsze. Pewno od oczekiwań to zależy. Osobiście obecnie lubię swojego męża zdecydowanie bardziej niż przed ślubem. Kwiatki, sratki i laurki zawsze bardziej mnie irytowały jak wzruszały.

hachiko · Gość

Kewa

paj

Seeni

Z tymi mocnymi fundamentami to też chyba nie zawsze. Zasadniczo to moje małżeństwo nie miało żadnych fundamentów. Na małżeństwo zdecydowałam się po trzech miesiącach znajomości, gdyż ohydnie bolał mnie ząb i tylko o tym bólu byłam w stanie myśleć. Zdecydowałam się, bo pomyślałam, że może być śmiesznie i Ojciec nie każe mi wracać do domu o 23. Not talking

Zanim pomyślałam co robię już byłam mężatką, a 9 miesięcy później matką ( oczywiście w ciążę zaszłam od razu, jeszcze marsz Mendelsona nie zdążył przestać grać) Faktycznie było śmiesznie, bo ja do bycia żoną podeszłam niezwykle poważnie i np w pierwsze lato wyprodukowałam 380 słoików przetworów a do kanapek męża wsuwałam czułe karteczki z napisami : żuj powoli. Jemu zabawa w dom też tak jakoś przypadła do serca. Potem bawiliśmy się wspólnie w rodzicielstwo, w przeprowadzkę, w urządzanie mieszkania, w wakacje, w a-hoj przygodo. No i jakoś 20 lat zeszło- sama nie wiem kiedy. Think

lena

a ile miałyście lat wychodząc za mąż?? Think

Ostatnio dzwonię do mamy, że mam do niej sprawę i żeby była u siebie bo przyjdziemy.
Mama na wstępie oświadczyła że jest przerażona bo myślała że chcę wyjść za mąż

choć doskonale wie, że mi się do tego nie spieszy. No ale widocznie pomyślała że skoro dziecko w drodze to może "dojrzałam" do ślubu:D
ps. no młodą "panną młodą" to ja bym nie była Silenced

hachiko · Gość

Nie dziwię się ,Paj...
Nie wiem, czy teraz umiałabym żyć pod jednym dachem razem...polubiłam odprężenie,ale życie potrafi zaskoczyć, więc się nie deklaruję w takich sprawach.
Seeni, jesteś mi bliska. Robiłam to samo i wielką radość sprawiała mi zabawa w dom.

paj

lena

Paj, dawaj po kolei Blue_Light_Colorz_PDT_02

hachiko · Gość

Seeni

Byłam na III roku studiów i miałam 22 lata. Angel

W kwietniu poznałam swojego aktualnego męża. W czerwcu pojechałam na zajefajne, trzymiesięczne wakacje w Rzymie. Wróciłam ohydnie zakochana w słonecznej Italii całkowicie zapomniawszy o absztyfikancie ale niestety już z bólem zęba. A potem to tak wyszło jakoś... Think

paj

paj

Kiedyś napisałam o tym...
Będąc w ciąży z drugim dzieckiem wylądowałam w nocy na oddziale z powodu zagrożenia ciąży.
Rano przyszedł obchód.
I jeden z lekarzy nie patrząc na mnie, traktując jak mebel, zapytał w obecności oczywiście całego obchodu:
-Mężatka?
-Tak
-Która ciąża? zapytał.
A ja na to:
-A z którym mężem?
Byłam wściekła, bo co ma mąż do ciąży??!!
Nooo...nie musi, nie.?
ALe jak to wypowiedziałam, to cały skład obchodu wybuchł śmiechem i wyszedł z sali.
Ostatni w białym kitlu odwrócił się do mnie i rozbawiony powiedział:
-On (czyli ten lekarz wścibski pytający) jest w trakcie czwartego rozwodu.

Noooo... i trudno się nie uśmiechnąc.

lena

Mnie jest dobrze tak jak jest. Co prawda denerwują mnie czasami pewne kwestie - jak choćby "zarejestrowanie" dziecka. d'oh!

Do tego papier by się niewątpliwie przydał...

rosegreta · Gość

Podobają mi się Wasze wypowiedzi.

Nie wiem czy po ślubie sie zmieniamy. Chyba kształtujemy sie cały czas, doświadczenia, przezycia zmieniają nas.

Pierwszy raz wyszłam za mąz wieku 26 lat, potajemnie jak to wymawiają mi znajomi.

Na początku było trudno. Każdy miał pewnie jakieś oczekiwania, wyobrażenia na temat ról w zabawie w dom. W pewnym momencie nawet myślałam o rozwodzie. Nie ogarniałam wszystkiego. I nagle pstryk, mąż się zmienił. I nie mogę powiedzieć złego słowa. Może dorósł do roli, może zrozumiał o co chodzi w tej zabawie.

Stał się partnerem.
Przed ślubem nie było kwiatków, czekoladek, wierszy o milości, piosenek pod oknem. Były ale nie przez niego zostawiane. Inni bawili się w romantyzm, odwozili mnie do domu, zostawiali kwiatki i liściki. Miłe, ale jakies niekonkretne dla mnie. Potrzebowałam wyznania, dowartościowania, konkretnych uczuć a nie ulotnego wzdychania.
Jestem koziorożcem.

Mąż nawet mi nie pomagał przed ślubem. Od ukończenia szkoły średniej sama utrzymywałam się i sama mieszkałam. Rodzice owszem coś mi tam pomagali, ale ja rzadko proszę o pomoc.
Różnie bywalo i różnych zajęć się imałam. To co potrafiłam. Komuś poprowadziłam książkę przychodów i rozchodów, komuś wypełniłam deklaracje, wnioski o kredyt, kelnerowałam itd.
Paliłam sama w piecu, więc musiałam porąbać drzewo, przynieść koks z komórki i rozpalić w piecu. Mąż przychodził po migdalić się ale nigdy nie spytał czy mi pomóc. Wrrr. Podobno czekał aż poproszę. Nauczył mnie prosić o pomoc a ja nauczyłam go pytać czy nie potrzebuję pomocy.

Nie wiem czy potrafiłabym drugi raz związać się z mężczyzną i raczej nie wiem czy wyszłabym za mąż.
Choć nasze prawo nie uznaje konkubinatu i te formalności...Problem z testamentem, problem u lekarza...
Chyba wole być żoną niż konkubiną albo narzeczoną to ułatwia wiele spraw.