po 30-tce

Zafira

" Szczęście to ta , chwila co trwa.
Szczęście , to piórko na dłoni,
Co zjawia się, gdy samo chce
I gdy się za nim nie goni.

Szczęście to ta chwila co trwa,
Niepewna swej urody...
To zieleń drzew, to dzieci śmiech,
Słońca zachody i wschody..."

fr.tekstu piosenki
Anny Marii Jopek

znana ktośka · Gość

Lubię ten utworek, a jego tekst przemawia do mnie bardzo dogłębnie. W połączeniu z muzyką to coś dla duszy

Everybody hurts - R.E.M.
Gdy dzień się dłuży, i noc, noc jest twoją samotnością
Gdy jesteś pewien że masz dość tego życia, zaczekaj...
Nie pozwól sobie odejść, bo każdy czasem płacze i wszyscy czasem ranią

Czasem wszystko jest złe. Teraz jest czas by zaśpiewać
Gdy twym dniem jest samotna noc (zaczekaj)
Gdy czujesz że zdasz się na los (zaczekaj)
Gdy czujesz że masz dość życia, zaczekaj...

Czasem wszyscy cierpią, zrelaksuj się z przyjaciółmi
Czasem wszyscy cierpią. Nie cofaj ręki. O, nie. Nie cofaj się.
Gdy wydaje ci się że zostałeś sam
Nie, nie, nie, nie jesteś sam

Jeśli jesteś zdany na siebie, noce i dnie są długie
Gdy wydaje ci się że masz dość życia, zaczekaj...
Ponieważ wszyscy czasem ranią, wszyscy czasem płaczą
I każdy czasem cierpi

Więc zaczekaj, zaczekaj, zaczekaj
Każdy cierpi, i ty nie jesteś sam

To wersja oryginalna

When your day is long and the night,
The night is yours alone,
When you're sure you've had enough
With this life,
Well hang on

Don't let yourself go,
'Couse everybody cries
And everybody hurts sometimes

Sometimes everything is wrong
Now it's time to sing along
When your days is night alone,
If you feel like letting go,
When you think you've had too much
Of this life,
Well hang on

Everybody hurts
Take comfort in your friends
Everybody hurts
Don't throw your hand
Oh, no
Don't throw your hand
If you feel like you're alone,
No, no, no, you are not alone

If you're on your own in this life,
The days and nights are long,
When you think you've had too much
Of this life to hang on

Well, everybody hurts,
Sometimes everybody cries
And everybody hurts sometimes
And everybody hurts sometimes
So, hold on, hold on, hold on...
(Everybody hurts... You are not alone)

flo

z tekstu cytowanego przez Yaszke

...Pamiętaj zatem, że nie zawsze idziesz tam, dokąd zmierzasz z powodów, o których myślisz ...

i tekst który mnie motywuje

Nie istnieje droga na skróty do miejsca, do którego dojść warto
Claude Monet

Anka

Znalezione w odmetach sieci - autor nie jest mi znany ale mam nadzieje,ze nie bedzie mnie scigal za prawa autorskie

Ciekawe co nasi audiofile pamietaja i wspominaja z tamtych lat

Do wszystkich urodzonych przed 1980

(reszta nie ma tu czego szukać - paszoł won!), dzisiejsze dzieci owijane
są w watę!

Jeśli jako dzieci albo młodzi ludzie żyliście w latach 40; 50; 60 i
70-tych XX wieku - nie możecie dziś uwierzyć, że w ogóle mogliście przeżyć!

Dlaczego? A dlatego, że:

- jako dzieci siedzieliśmy w samochodach bez pasów bezpieczeństwa i
poduszek powietrznych

- nasze łóżeczka pomalowane były farbami o krzykliwych kolorach, pełnymi
kadmu i ołowiu (o rozpuszczalnikach nie wspomnę...)

- buteleczki z lekarstwami i innymi (nie)bezpiecznymi chemikaliami z
"Wyborową" na czele dały się przecież bez trudu otworzyć a ciekawość to
przecież cecha dzieci i młodzieży, prawda?

- drzwi i szafki w kuchni i łazience były stałym niebezpieczeństwem dla
każdego z nas, zwłaszcza, że nikt nie słyszał o zamkach
anty-dziecięcych...

- do jazdy na rowerze nikt w życiu nie włożył kasku ochronnego (podobnie
na nartach albo wrotkach)

- wodę piło się z kranu a nie hermetycznych butelek i tym temu
podobnych...

- pierwsze samochody budowaliśmy z pudeł albo skrzynek po kartoflach i
podczas jazdy z górki stwierdzało się, że się zapomniało o hamulcach...

- rano wychodziliśmy z domu by pójść się pobawić, musieliśmy wrócić
wtedy, kiedy zapalały się pierwsze latarnie - nikt nie wiedział gdzie
nas nosi,
bo nikt nie miał przy sobie komórki a sprawne budki telefoniczne można było
policzyć na palcach jednej ręki (zresztą i tak nikt nie nosił grosza przy
sobie...)

- człowiek się kaleczył, łamał kości, wybijał zęby i nikt nikogo z tego
powodu nie skarżył do sądu; sami byliśmy sobie winni...

- jedliśmy keksy, czekoladę (często czekoladopodobną), chleb grubo
posmarowany masłem, kiełbasę, kartofle, skwarki i Bóg wie jeszcze co - i co?
- i nikt nie był przesadnie gruby...

- piliśmy w grupie z jednej butelki i nikt od tego nie umarł...

- nie mieliśmy: playstation, nintendo, x-box, gier video, 60 programów w
telewizji, kaset video, dvd, surround sound, własnego telewizora,
komputera

- mieliśmy świetnych kolegów i koleżanki!

- po prostu wychodziliśmy z domu i spotykaliśmy ich na ulicy, bez
telefonowania i umawiania się, bez wiedzy rodziców (oni nie musieli nas
przywozić i odwozić) - jak to było możliwe?

- wymyślaliśmy zabawy z kijem i kamieniem, jedliśmy ziemię, dżdżownice i
temu podobne - i co? - przepowiednie też się nie sprawdziły - robaki nie
żyły w naszych żołądkach a kijami nie wyłupaliśmy rówieśnikom zbyt wielu
oczu...

- niektórzy z nas nie byli tak sprytni i przepadali na egzaminach albo
powtarzali klasę i nikt nie zwoływał z tego powodu kryzysowych
nauczycielskich narad...

- jeździło się autostopem i nikomu nie przyszło do głowy, że coś takiego
może się bardzo marnie skończyć...

Nasze pokolenia stworzyły tak wiele! może właśnie dlatego, o czym piszę
powyżej , że bez obaw, z wolnością, siłą, konsekwencją, sukcesem i
klęską, gotowością na ryzyko i wiarą w drugiego. To właśnie zawdzięczamy
naszym
rodzicom i rodzicom naszych rodziców - i czasom naszego dzieciństwa i
młodości...

I Ty też do nas należysz!
Piszcie co wy pamietacie:D

lulka

emma.

emma.

Anka

A pamiętacie
-wchodzenie do szkoły przez lufcik w kabelku, jak sprawdzali tarcze i kapcie, zapchanie zamka w drzwiach jak miała byc klasówka z ruskiego, wycie baranim głosem na lekcjach muzyki, puszczanie korków z butelek wypełnionych saletrą z cukrem. Klęczenie na grochu, lanie łapek linijką, a teraz weź uderz ucznia od razu , rada pedagogiczna i nauczyciel pa pa.

Piszcie co pamiętacie robi sie wielce ciekawie, miło powspominać PRL

Anka

O jeszcze mi się troszki przypomniało:

będzie wesolutko sobotni ranek, godzina piąta rano , wstajemy, zajmujemy kolejkę w spożywczaku to nic że tylko ocet na półkach stoi, za chwile może cukier rzucą

, albo jakieś wyroby czekolado podobne, następny etap to kiosk gazetki , plakacik może będzie. Bo trzeba wiedzieć tym urodzonym trochę później że nawet za gazeta trzeba było odstać swoje. Zakupione wiktuały chleb, gazeta miały nam wystarczyć na upajający weekend. Sobota wieczór- hicior rajdowa lista przebojów trójki. A w niedziele 9 ranek- kto wie?

bo ja

w niedzielę? to chyba "60 minut na godzinę"

...ale nie wspominam peerelu z miłością...cóż, nawet najlepszego kochanka nie wspominałabym z miłością gdyby bił, oszukiwał i więził....

...i te obrzydliwe ubrania w obrzydliwych buraczkowo-brązowych kolorach...wtedy porządna czerwień była chyba tylko na sztandarach - teraz mogę sobie kupić przynajmiej porządnie czerwoniaste spodnie i założyć na tyłek

emma.

Anka

Coś mało macie tych wspomnien:D Ja liczyłam na jakieś pikantne historyjki, jakieś fajne szczególiki.

koralia

to może z rodzaju "niekoniecznie" Blue_Light_Colorz_PDT_02

... i jakby w temacie

Skarga z 1988 roku: My, niżej podpisani klienci ze zwykłej kolejki, składamy skargę na kierowniczkę, która odmówiła naszej prośbie o zmianę zasad obsługi kolejki uprzywilejowanej. Nie wyraziła zgody, by na pięć osób ze zwykłej kolejki obsługiwać jedną z uprzywilejowanej. Obsługiwała jeden na jeden. Towaru dla nas nie starczyło (tu następuje dziesięć podpisów). Dopisek pod skargą: My, ludzie z kolejki uprzywilejowanej, wyjaśniamy, że jesteśmy inwalidami wojennymi, starymi bojownikami o Polskę i prosimy o nieuwzględnianie ww. PASZKWILU - Jerzy Hys.

dla równowagi -

Pochwała z 1979 roku: Zostałem nadzwyczaj grzecznie obsłużony przez panią ekspedientkę Marię, za co pragnę wyrazić wyrazy uznania dla całego personelu na czele z p. Kierowniczką - Tadeusz Grajek, Ursus.

z humorem -

Skarga z 1983 roku: Zamiast 3 kg cukru ekspedientka sprzedała mi 3kg mrówek faraona (podpis nieczytelny). Dopisek kierowniczki: Klient był w stanie nietrzeźwym.

i dreszczykim -

Skarga z 1983 roku: Nie chciano mi sprzedać szampana, choć pijanemu jegomościowi sprzedano w tym czasie wino. Dlaczego ? - Bożna Życholak. Wyjaśnienie kierowniczki: Zacznę od początku. O godz. 14 przywieziono do naszego sklepu cukier, który miał być sprzedawany bez kartek. Wieść szybko rozeszła się po mieście i spowodowała szturm. Do godz. 18 sprzedaliśmy 4 tony. Na moich oczach rozgrywała się prawdziwa bitwa. Jednocześnie musiałam policzyć utarg. W tym kotle wywiesiłam, więc na dziale z alkoholem kartkę jakąkolwiek, nie patrząc nawet, co tam napisane, że przerwa albo remanent, i uciekłam na tyły na zaplecze. Była godz. 18.50, kiedy do mojego pokoju wszedł pijany olbrzym. Domagał się wina. Nie targowałam się, bo na biurku miałam rozłożone 13 milionów. Podałam mu butelkę. Zobaczyła to klientka, której już obsłużyć nie mogłam i się wpisała.

reklama dźwignią handlu -

Skarga z 1983 roku: Na wystawie są wystawione różne sery żółte, ale w sklepie nie ma ich w sprzedaży. Co to za zwyczaj reklamowania towaru, którego nie ma w sklepie ? Proszę o wyjaśnienie - Tadeusz Kędzielski. Wyjaśnienie kierownika: Sklep bierze udział w konkursie. Zrobiono, więc wystawy konkursowe, na których umieszczono atrapy towarów. Samych towarów od dłuższego czasu niestety brak w sprzedaży.

Anka

Któregoś wieczoru George Bernard Shaw przyszedł do teatru trochę spóźniony, już po rozpoczęciu spektaklu. Poproszono go, by skierował się do swojej loży i cicho zajął miejsce.
- A co, widzowie już śpią? - zapytał Shaw.
cyt George Bernard Shaw

Kiedyś, w czasie rozmowy o osiągnięciach współczesnej techniki, George Bernard Shaw powiedział:
- Teraz, gdy już nauczyliśmy się latać w powietrzu jak ptaki, pływać pod wodą jak ryby, brakuje nam tylko jednego: nauczyć się żyć na ziemi jak ludzie.
cytGeorge Bernard Shaw

Beethoven wstąpił kiedyś do restauracji i usiadł przy stoliku zamyślony, nie zwracając uwagi na kelnera, który podchodził kilka razy, żeby przyjąć zamówienie. Po godzinie kompozytor woła kelnera i pyta:
- Ile płacę?
- Pan dotychczas jeszcze niczego nie zamówił, właśnie chciałbym się spytać, czym mogę służyć?
- A przynieś pan, co chcesz, i daj mi święty spokój.

Ludwig van Beethoven

bo ja

Tea tempers the spiryt and harmonizes the mind, dispels lassitude and relieves fatigue, awakens thought and prevents drowsiness, lightens or refreshes the body, and clears the pereeptive faculties
Confucius

taki oto napis przeczytałam wczoraj na filiżance herbaty pitej gdzieś w okropnych podziemiach warszawskiego dworca centralnego

Przepraszam, że nie tłumaczę. MOja znajomość jezyka nie pozwala mi na zrobienie tego pięknie i dobrze, ale ta zwykła filiżanka herbaty wczoraj na prawdę przywróciła mi równowagę ducha

matka

ELEKTRYCZNE GITARY - HUśTAWKA

A czy przyroda w kolebkach myślała kiedyś dokładnie
Na co jej wielkie mamuty? Ani wygląda to ładnie
Ani z nich skóra na buty. Nie ma co pytać koledzy
Robiła i tak jej wyszło. Nikt nie wymyślał specjalnie
Tego w czym żyć na przyszło, uprzedzam o tym lojalnie

Jeden jest rytm, jeden rytm
Jeden jest węgiel i tlen
Zwykłą losu koleją
Praca, posiłek i sen
Jeden przypada na dzień
Świt jeden i jeden zmrok
Pierwsi się łudzą nadzieją
A drudzy równają krok
Jeden przypada na dzień
Świt jeden i jeden zmrok
Pierwsi odchodzą w cień
A drudzy równają krok

Nie skacz tak zaraz na szyny, jeszcze nie o tę grasz stawkę
W wesołym miasteczku dziewczyny chcą z tobą iść na huśtawkę
Lepiej ci będzie z nimi. Pachnie tak mocno siano
Kwiaty się gną od motyli. Jeździ słońce po niebie
Światło ucieka, ślad myli, miasteczko czeka na ciebie

Jeden jest rytm, jeden rytm
Ważny jest wydech i wdech
Nasyć się równym oddechem
Nasyć się dzisiaj za trzech
Raz tylko dany ci czas
Ani on twój ani czyj
Z czasem się wszystko ustoi
Żyj na huśtawce żyj
Raz tylko dany ci czas
Ani on twój ani czyj
Z czasem się wszystko ustoi
Żyj na huśtawce żyj

Jeden jest rytm, jeden rytm
Jeden jest węgiel i tlen
Zwykłą losu koleją
Praca, posiłek i sen
Jeden przypada na dzień
Świt jeden i jeden zmrok
Pierwsi odchodzą w cień
A drudzy równają krok

Jeden jest rytm, jeden rytm
Ważny jest wydech i wdech
Nasyć się równym oddechem
Nasyć się dzisiaj za trzech
Raz tylko dany ci czas
Ani on twój ani czyj
Z czasem się wszystko ustoi
Żyj na huśtawce żyj
Żyj na huśtawce żyj
Ani on twój ani czyj
Ani czyj ani czyj
Z czasem wszystko się ustoi

Kewa

Tomizm dąży do takiego ustalenia roli i wartości człowieka w świecie, z którego ma wynikać konieczność podporządkowania się człowieka kościołowi: kościół jest kasjerem za którego pośrednictwem istota ludzka spłaca swój dług wszechmocnemu. Należy tylko obciążyć konto metafizyczne człowieka takimi sumami, których nigdy nie zdoła spłacić i które na całe życie uczynią go uległym niewolnikiem niewidzialnego stwórcy oraz jego widzialnej agentury.
Leszek Kołakowski
Mocne, nie?

znana ktośka · Gość

„Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból”- Friedrich Nietzsche

ws

,,Poezja ileż poniosłaby straty,
Gdyby Petrarka z Laurą był żonaty.,,

Anka

Tak sobie myślałam że pięknie mieć dwa słońca na świecie, jedno świeci
mi przez połowę doby, bo tylko w dzień, a drugie całe życie.