po 30-tce

Yasha · Gość

No wlasnie!

flo

...jesteśmy tym , co straciliśmy ...
ale to dlatego że jestem świeżo po Amores Perros ... w końcu obejrzałam
a ta kwestia pada na koniec i pozostaje w pamięci
troche to mało optymistycznie zabrzmiało

oldAliAs99

Jestem taki, jak mnie Pan Bóg stworzył,
No, trochem świństwa do siebie dołożył.

A tak poza tym, to jakie to ma znaczenie w skali kosmosu? Czy choć jedna rzecz, jaką zrobię, będzie miała jakiekolwiek znaczenie za jakieś 100 lub 500 lat?
No załóżmy, że mam wybór, że mogę jeszcze w tym tygodniu spłodzić syna, który znów spłodzi syna, który następnie dokona jakiegoś niezwykłego odkrycia. Ale przecież i tak, jeśli on by tego nie dokonał, to ktoś inny. A jeśli nawet nikt by tego nie odkrył, to za jakiś czas, za kilka tysięcy lat, lub kilkaset tysięcy, na Ziemi nie będzie przecież śladu po ludziach, więc trudno będzie znaleźć jakikolwiek ślad mojej tutaj bytności na przełomie XX-go i XXI-go wieku.
Zmierzam do tego, że to jaki jestem i to, co zrobię, ma znaczenie zaledwie lokalne w czasie i przestrzeni, a im większy jest ten interwał czasoprzestrzeni, tym bardziej fala mojego istnienia zanika, aż zupełnie rozmyje się w świecie wzrastającej entropii (czyli rosnącego nieuporządkowania).

Aproxymat

"Two billion years thus far
Now, mister you are
An element in a sea
Of enthalpic organic compounds...
And the world won't stop without you."

A jeśli...
Jeśli na skutek jakiegoś przebłysku intelektu Ty Ali, albo Twój syn, albo syn jego syna i tak dalej, jesli chodzi o potomstwo, no któryś z nich wpadnie na pomysł jak ocalić ludzkość? Pokonać entropię? Stworzyć nowy Wszechświat? A potem np. wskrzesić Ciebie, żeby Ci podziękować za Twój słuszny wybór płodzenia potomstwa w odpowiednim czasie?

demeter

jesteśmy niczym, jeżeli nasze istnienie nie ma żadnego znaczenia dla nas samych i dla innych...

Yasha · Gość

latexfist

Yasha · Gość

znana ktośka · Gość

Jestem kobietą z wieloma zaletami i tyleż samo wad, a moze i więcej.
Czegoś mi brakuje, czegoś mam aż nadto. Odpowiada mi to w większym lub mniejszym stopniu w zależnosci od tego, co w danej chwili biorę pod uwagę.
Kim chciałabym byc ? - tym, kim jestem. No może troszeczkę zmian bym wprowadziła, ale bez przesady. W końcu nikt nie jest idealny. Pokochałam siebie i akceptuję taką, jaką jestem. Dzięki temu nie mam kompleksów na punkcie bzdur i żyje mi się o wiele lżej. Poprzeczki nie podnoszę sobie zbyt wysoko, ani nie opuszczam zbyt nisko. Po co komplikować i tak już momentami ciężkie życie.
Żyję przede wszystkim dla innych, ale czasami w myśl własnego egoizmu robię coś dla siebie. Pomaga to w utrzymywaniu pogody ducha i zachowaniu czegoś w pamięci, bym mogła oglądając się kiedyś za siebie powiedzieć, że dostałam od życia wszystkiego po trochu.

fi · Gość

hmmm... pytanie o tożsamość? no to jestem wielością, bo wielowymiarowość życia nie daje mi innej możliwości...
wypadkową zdarzeń i spotkań..
w końcu tez projektem...

marconi1000

Zmienię kolejność... "Kim chciałbym być?" - takie pytanie zadawałem sobie w młodości, kiedy nadawałem kierunek mojej drodze życiowej. Dziś mogę powiedzieć, że jestem tym, kim chciałem być i jestem z samego tego faktu zadowolony. Ale powstaje następne pytanie, jakie nalezy stawiać sobie, i to nie tylko jednorazowo, podsumowująco. Nie tylko "kim jestem?" - ale " jaki jestem, i czy to mnie satysfakcjonuje?"
Ale to musi już być w zupełnie innym temacie...

marc

latexfist

Yasha · Gość

To dalej zbyt rozsolone, aby dykskutowac. Slowa bez tresci, moj drogi rozmowco Kwadratowy

bo ja

kim jestem? to jest ważne dla mnie pytanie. Szczera odpowiedź na nie jest warunkiem samorozwoju. Jeżeli powiem sobie w pełni i szczerze KIM JESTEM wtedy mogę zacząć w zgodzi z samą sobą rozwijać się.

Kim chciałabym być? po prostu SOBĄ. To znaczy autonomiczną, niezależną osobą, znającą siebie tzn. swoje możliwości jak i ograniczenia, swoje pragnienia, swoje słabości i silne strony. Rozwijającą siebie zgodnie z sobą, a nie wbrew sobie. Znajdującą przyjemność i radość w spotkaniach z samą soba.

latexfist

Yasha · Gość

To rowniez niewiele mowi - a raczej jest wykretem.
byc soba - czyli kim?
nie jestes soba i nigdy nie bedziesz w autonomicznym sensie - to utopia albo mega naiwnosci. Albo niedojrzalosc i infantylizm.
Kazdy istnieje w jakims zbiorze. Bycie "soba" bylo by mozliwe tylko w warunkach prozni, od momentu urodzin az do smierci.
Jedynie Bog moze powiedziec, ze jest soba

Byc soba - znaczylo by ustalenie wlasnych zasad, a czlowiek przyjmuje wartosci zastane, i je realizuje, wybierajac to, co bo interesuje.
Kazdy inny czlowiek jest istota dynamiczna, podlegla oddzialywaniu i ksztaltowaniu otoczenia, na co ma niewielki wplyw, i za chwile juz nie bedzie tym samym czym byl 2 godziny temu. Nie mowiac o dluzszych odstepach czasu.
"Byc soba" nie istnieje w przyrodzie, bo w niej nie ma stanu konstans - nikt nie jest w stanie zatrzymac tego obrazu, ktorym jest w tej sekundzie.

bo ja

zupełnie się z Tobą Yasha nie zgadzam.... inaczej rozumiesz sformuowanie - "być sobą". Chyba nie czytałaś tego co powyżej

moje bycie sobą nie jest przejawem infantylizmu ani niedojrzałości - zapewniam

Yasha · Gość

bo ja

nie jest moim celem ani zadaniem przekonywanie kogokolwiek o czyjejkolwiek racji lub jej braku. Ja po prostu dzielę się swoimi refleksjami i doświadczeniem. I to jest między innymi moje bycie sobą. Oczywiście słusznie zauważasz, że to jest proces a nie stan - że to poznawanie siebie jest ciągłe, a nie raz na zawsze. W moim rozumieniu bycie sobą jest również nastawieniem na to samopoznawanie i samorozwijanie.
Bycie autonomiczną osobą nie jest w sprzeczności z pozostawaniem w zależnościach - autonomia dotyczy wyborów, których dokonuję: czy dokonując tych wyborów kieruje się sobą, moimi watrościami. Oczywiście w życiu człowieka jest wiele sytuacji gdy nie ma wyboru.
Niezależność rozumiem podobnie - na ile moje poglady są moje, na ile moje postępowanie nie jest postępowaniem "uzależnionym"
Znać swoje możliwości, ograniczenia i pragnienia, słabości - to jest chyba najważniejsze i nawet nie wiem jak Ci to wyjaśnić bo takie mi się wydaje oczywiste. Boję się że jak zaczne ubierać to w słowa to wyjdą jakieś bzdury i banały. Może tak napiszę - to znaczy mieć wgląd w siebie samego, rozmawiać szczerze ze sobą.

Moje BYĆ SOBĄ nie jest byciem przeciw komukolwiek lub czemukolwiek tylko byciem w zgodzie

...i już nic więcej chyba na ten temat nie napisze bo nie jestem filozofem tylko tylko zwyczajną kobietą...

bo ja

i jeszcze krótkie uzupełnienie - niezależność to według mnie przede wszystkim dostrzeganie w sobie swojej wartości, a nie uzaleznianie jej od relacji z innymi ludźmi