po 30-tce

Mati.

Rabusie z Londynu nie zastanawiali się, jak się czuli, gdy w przeszłości ktoś coś im ukradł, ani co odpowiedzą dzieciom, gdy kiedyś spytają ich: a co ty robiłeś w trakcie wydarzeń w 2011 r. Współczesna cywilizacja kształtuje taką wrażliwość.

(...)Moim zdaniem, kluczowe znaczenie ma pytanie, czy te osoby, które demolowały sklepy i domy, mają zdolność odczuwania poczucia winy. Odnoszę wrażenie, że oni w ogóle nie biorą pod uwagę, jakie znaczenie ma dla innych ludzi to, co robią. Odpowiada to zachowaniom typowym dla osób o mocno nasilonych narcystycznych cechach osobowości. Może zna pani kogoś takiego: po wielu miesiącach milczenia nagle się pojawia, jest bardzo miły, czegoś od pani potrzebuje, więc pani wyświadcza przysługę. A ten ktoś nie uważa potem za stosowne odezwać się z podziękowaniem. Ginie bez wieści do następnego razu, kiedy znów czegoś potrzebuje. Odnoszę wrażenie, że takich ludzi jest coraz więcej.

(...)Dawniej, kiedy zmiany w cywilizacji zachodniej nie następowały tak szybko jak teraz, system wartości człowieka kształtował się przez utożsamienie z wartościami przekazywanymi przez rodziców i inne autorytety życiowe. Działo się to w sposób naturalny. W kulturze judeochrześcijańskiej istotną rolę w tym procesie odgrywał rozwój zdolności do odczuwania poczucia winy. Odzywało się ono, gdy ktoś odczuwał chęć do działania sprzecznego z własnym systemem wartości. Zmiany społeczne w kulturze zachodniej powodują, że kontakty rodziców i dzieci są bardzo ograniczone, a to z kolei sprawia, że opisany powyżej mechanizm przekazywania wartości nie działa.

(...)Czynników, które ukształtowały osobowość, którą określam mianem „interakcyjnej osobowości naszych czasów” jest więcej. Szczególne znaczenie ma tempo zmian reguł życia społecznego. Do lat 80-tych XX w. były one względnie stabilne. Doświadczenie życiowe starszych osób było pomocne w podejmowaniu decyzji zawodowych przez młodych ludzi. Liczyły się długoterminowe relacje. Obecnie doświadczenie poprzednich pokoleń nie przydaje się w podejmowaniu decyzji o przyszłości, a nawet bywa obciążeniem. Tempo zmian jest tak duże, że młodemu człowiekowi najbardziej opłaca się negocjowanie krótkoterminowych kontraktów. A co przydatnego może powiedzieć dziadek, dla którego wartością było przepracowanie całego życia na jednym uniwersytecie, wnukowi, który pięć razy w ciągu życia będzie zmieniał zawód? Jeszcze bardziej to rozejście się umacnia rewolucja informatyczna, która – poza wieloma pozytywnymi skutkami – prowadzi to totalnego upadku autorytetów. Bo każdy autorytet można obalić, publikując jego zdjęcie w kompromitującej pozie. W tej sytuacji o tym, co robić, decydujemy w sposób pragmatyczny: co się opłaca, co się przyda. Wartością jest to, co można dostać, i nie ma za to kary.

(...)relatywizm jest zjawiskiem bardzo wartościowym, pod jednym jednak warunkiem - że człowiek wcześniej zdążył się zidentyfikować z jakimś systemem wartości. Potrafi sobie powiedzieć: dla mnie ważne jest to, ale dla kogoś innego coś innego. Problem pojawia się, gdy ze wspomnianych wcześniej powodów, młody człowiek nie jest w stanie zaczerpnąć z systemu wartości rodziców i społeczności, której jest członkiem. Jeśli jednocześnie ma kontakt z wielością wartości w wielonarodowościowej społeczności, to może on wyrobić sobie przekonanie, że wszystko jest względne. Takie okoliczności utrudniają lub wręcz uniemożliwiają ukształtowanie dojrzałego światopoglądu. Zamiast systemu wartości, w którym pewne pojęcia (np. tradycyjne Bóg, honor, ojczyzna) mają większe znacznie, chciałoby się powiedzieć niż życie, największą wartość ma doraźna satysfakcja. Prowadzi to do aksjologicznej pustki, w której wszystko wolno, o ile jest prawdopodobne, że mnie się nic złego nie stanie.

Więcej pod adresem [link widoczny dla zalogowanych]

Pasztet

Na pielgrzymce co prawda nie byłem, ani w tym roku, ani w żadnym, ale trafiło mi się za to w ten dłuższy weekend rodzinne spotkanie w sporym gronie i w towarzystwie wielu pokoleń. Jako że nie bardzo mam o czym z nimi pogadać, to z ciekawością słuchałem o czym się rozprawia. I wśród tych wszystkich 'do czego to podobne', czy 'dawniej to było nie do pomyślenia' dopadł mnie jakiś spokój i wymamrotał, że to wszystko już było. Każdemu pokoleniu wydaje się, że żyje na końcu czasu, że obecne wydarzenia są forpocztą nieuchronnej katastrofy, że właściwie stoimy nad przepaścią, a ludzkie zachowania świadczą o kompletnej degrengoladzie wartości (których praktycznie już nie ma) itd. itp.
Spokój mnie dopadł, potrząsnął i dzięki temu mogłem spokojnie wysłuchać wielu opowieści na temat tej dzisiejszej młodzieży, co świadczy o tym, że chyba przestano mnie do niej zaliczać

PS. ort edit

Kewa

Odkąd dawno temu, jeszcze w szkole zapoznałam się z wierszem K. Przerwy-Tetmajera "Koniec wieku XIX" ze spokojem przyjmuję histerię typu: świat się kończy. Tym bardziej, że obecne czasy są najbardziej humanitarne z wszystkich nam znanych, a nawet gorszą nas zachowania kiedyś uważane za normę (przemoc rodzinna bez drastycznych przykładów). Przepływ informacji spowodował, że więcej wiemy, docierają do nas sygnały z całego świata, w tym te dotyczące okrucieństwa, wiadomości przepełnione są przemocą, bo jest ona zwykle bardziej "medialna", stąd przekonanie o upadku norm, o zdziczeniu obyczajów itp.
Wiersz Tetmajera dla przypomnienia: [link widoczny dla zalogowanych]

Formalny

Nie chce mi się teraz szukać materiałów i linków do żródeł, ale przytoczę z pamięci sens zapisu z papirusa z okresu panowania Ramzesa II, czyli z ok. XII wiek pne:
"Świat zmierza ku upadkowi. Młodzież nie słucha starszych i kapłanów, ludzie nie stosują wypróbowanych sposobów uprawy roli, Nil wylewa nie tak jak dawniej, a ludzie nie składają Bogom odpowiedniej ofiary."

Mati.

A od zawsze unoszą się nad nami proste prawdy: więcej być niż mieć, etyka przed techniką, człowiek przed rzeczą, miłość przed sprawiedliwością..
Jak to wszystko realizujemy mając większą wiedzę i świadomość niż nasi przodkowie?

Właśnie o to spięłam się z Ojcem..
Twardy, konserwatywny umysł mówi mi: patrz dookoła, budują się nowe domy, rośnie infrastruktura, droga z Gdańska do Warszawy rośnie, komunikacja jest taka prosta – kiedyś pisałaś list, szłaś na pocztę, ten dwa tygodnie szedł do adresata, a Ty potem kolejne tygodnie czekałaś na odpowiedź a teraz? Wciskasz ‘enter’ i już. Kiedyś ludzie musieli kombinować i kraść, żeby coś mieć. Mietek mówił do Zenka: potrzebuję kilo gwoździ a ten pierwszy odpowiadał: spoko, przyniosę Ci jutro ze stoczni.. Wszystko się rozwija i kwitnie. Ciesz się z tego co masz..itd.. itd.. postęp, Panie, postęp..Jasne, że tak, ale jakim kosztem? Jak pięknie pachniał ten list na który czekałam tak długo. Ile w tym liście było człowieka.. a ile jest go teraz? Gubi się pośród emotek..
ale spoko.. brat też nazywa mnie 'popieprzoną' idealistką.. a siostra nawija o nowiutkich firankach...
e tam.. od początku zmierzamy ku końcowi
:hamster_evil:

Kewa

Mati.

wiem
mam 105 lat

Formalny

Mati.

To nie jest dzisiaj popularny kolor. Trąca myszką.
Ale wyobrażam go sobie jako bordowy i od razu mi lepiej

Pasztet

Mati.

To chyba zależy od tego jak traktujesz teorię postępu.

Mati.

i dołożę taką sprytną informację

(...)
Mimo faktu, iż teoria rządzi światem nauki, wytłumaczenie jej podstaw nie zajmuje dużo czasu. Zakłada ona, że z biegiem czasu postępuje rozwój nijako 'jakościowy'. W przypadku archeologii chodzi tu o postęp cywilizacyjny, który obejmuje między innymi takie elementy, jak: technika, architektura, kultura, sztuka, świadomość społeczna, prawo; słowem wszelkie aspekty ludzkiej działalności są coraz to doskonalsze. Zakłada się bowiem, iż wszelkie pozytywne modyfikacje i zmiany raz zaistniawszy zaczną trwale funkcjonować, człowiek nie zrezygnuje z nich bowiem dobrowolnie. Co więcej, postęp ten następuje w coraz szybszym tempie, co jest spowodowane prostym faktem, iż jedno odkrycie pociąga za sobą znaczące ułatwienia w osiągnięciu następnych, a rozwój oznacza rosnące potrzeby wprowadzania dalszych innowacji.
(...)

a dla spragnionych jej zgłębienia wot i link:

[link widoczny dla zalogowanych]

Pasztet

lulka

Powiedziałabym, że to obserwacja.
Nawet jeśli nie na przestrzeni naszego życia (choć akurat naszego jak najbardziej) to na zasadzie porównania.
Ale co Wy mężczyźni możecie o tym wiedzieć?
W końcu w krynolnach interesowały Was tylko płucienne gacie do kolan i duże dekolty.

Zdziwiłam się dzisiaj na wiadomość, że polski internet żyje już 20 lat.
Ja z niego korzystam od lat trzynastu.

Może to był właśnie swoisty Mad Max dzisiejszej chwili?
Pamiętacie jak zaczynaliście?
Ja miałam net kilka miesięcy, coś tam zaglądałam, ale początkowo nie byłam zainteresowana bo i w necie nic nie było. Ale zaglądałam na niemiecki. Tam juz mieli jakies strony web, jakies informacje....
Wpadła mi wówczas w ręce jakaś gazeta - nie pamietam co to było - dziennikarka opisywała czat w kontekście studni wiedzy o turystyce.
Weszłam tam - o turystyce nic nie było, ale zabawa była przednia.
Przesiedziałam tam ze dwa miesiące bo potem padło. Kasę mnie to kosztowało potworniastą - łączyło sie przez Tepsę jakis taki numer 21 22 23 itd.
Przyjaźni stamtąd to są przyjaźnie całkiem realne do dzisiaj.
I przemiłe wspomnienie grona ludzi, z którymi się regularnie spotykam.
Przedział wiekowy powalający. Chyba ze 35 lat.
Tak pięknie to wszystko się zaczynało. I w sumie trwa.
Ten czat to była tzw. Kamczatka czyli kam.pl
A jak u Was ten Mad Max wyglądał?

Mati.

Nikt

[link widoczny dla zalogowanych]

Formalny

Pasztet

Mati.

Fakt, że nie brzmi to za dobrze..

Tracą kobiecość, bo manifestują, czy tracą kobiecość, bo są niezależne?
Czy mógłbyś Formalny napisać, jakimi atrybutami charakteryzuje się dla Ciebie kobiecość?

klementyna