po 30-tce

Aproxymat

Myślę, że poradziłabyś sobie Franku, to nie jest kwestia jakiejś hermetyczności niektórych dziedzin wiedzy. Wszystkie są zrozumiałe, choć w zrozumienie niektórych włożyć trzeba więcej wysiłku, bo... no właśnie, może być wiele przyczyn - choćby to, że jakimiś zagadnieniami wcześniej się w życiu nie spotykało i trzeba poznać ich podstawy, żeby móc zagłębić się dalej.

bosska · Gość

generalnie nie ufam ludziom, którzy lubią się wymondrzać i w mowie potocznej, na ulicy, w pubie z kumplami czy robiąc zakupy w tesco wtrącają wyrażenia sugerujące ich profesję.
o ile jestem w jakimś stopniu w stanie zrozumieć używanie takiego języka na forum, podczas jakiejś dyskusji, o tyle w życiu normalnym i poza pracą już nie.
dla mnie to tylko chęć pokazania, że się jest kimś, takim mondrym i wykształconym, zupełna poza, doza sztuczności.
wiem, że można wyrażać się zupełnie normalnie, bez zawodowych ozdobników.

Seeni

bosska · Gość

yapp

Pasztet · Gość

Sam sobie nieco zaprzeczasz drogi moj Yappie. W Twoich "nowych czasach" niejaki Szopen, nawet z Hauerem, jest jak ten chlop wyrwany z kontekstu. Co on moze wiedziec o zyciu?

PS. Bylbym ostrozny w traktowaniu slow rozmaitych myslicieli jako prawd ostatecznych. Gdyby tak zebrac ich do kupy, to okazaloby sie, ze wzajemnie sobie przecza. I ktory ma racje?

yapp

Aproxymat

Bardzo to wręcz poetycko ująłeś, Yapp. Problem polega na tym, że ilu czytających jakąś statystykę, tyle z niej wniosków.

franek kimono

Przepraszam, że nie na temat, ale przynajmniej w nawiązaniu do posta Yappa, który wspomina Schopenhauera.
Yapp, czytając kiedyś trącącego myszką, ale pięknie napisanego Tatarkiewicza natrafiłam tam na zadziwiający wtręt odautorski na temat osobowości Schopenhauera .
Otóż zazywczaj zdysnasowany Tatarkiwicz napisał tak:
"BYł jednym z tych filozofów, których teoria filozoficzna nie wypłynęła z usposobienia twórcy. Głosił pogarde dla życia, a był głęboko doń przywiązany (...). Jego teoria była teorią mędrca, a on sam nie był mędrcem, przeciwnie, nikt bodaj z wybitniejszych filozofów nie posiadał w takim komplecie ułomności przeciętnych ludzi (...)."
Niesamowite prawda? ciekawe czym sobie zasłużył ten skądinąd dający się po dziś dzień czytać z zainteresowaniem filozof...

Aproxymat

To wcale nie taki rzadki przypadek filozofa, który życie było sprzeczne z głoszonymi ideami. Kiedyś wspominałem o Senece, wychwalającym stoicyzm i skromne życie, niestety sam Seneka był chciwym bogaczem, zgromadził gigantyczny majątek, nie licząc się z cudzą krzywdą (jego lichwiarskie zagrywki doprowadziły do wybuchu rebelii w Brytanii), w dodatku był politycznym intrygantem i osobnikiem o wyjątkowo antypatycznej osobowości.

franek kimono

Ha! ciekawy temat. W sumie rola filozofii i filozofów jest zmienna historycznie. Od Seneki rzeczywiście możnaby oczekiwać większej spójności (choć nie wiele o nim pamiętam więc odnoszę się do tego co napisałeś), ale od XIX-wiecznego filozofa, który chyba nikogo nie pouczał?
chyba musiał być straszną świnią Silenced

. Ja wiem tylko tyle, że w dzieciństwie mieszkał w Gdańsku w Oliwie - stąd stał się postacią mityczną dla tego miasta. Paweł Huelle lubi sięgać po jego postać i filozofiwe opisując dawny Gdańsk, niestety nic o jego grzechach nie pisze...

Aproxymat

Na ogół po prostu wyobrażamy sobie filozofów jako statecznych, uduchowionych mędrców, rozmyślających o niesłychanie ważnych sprawach. Taki archetyp filozofa.

yapp

Pasztet · Gość

A biedne dzieci musza sie dopatrywac glebi w Dziadach, podczas gdy to zwykla mieszanka skutku syfilitycznej degeneracji mozgu autora z modnym owczesnie opium

yapp

chyba, że autor myślał o dziadach, kiedy pisał Dziady

Pasztet · Gość

Moze nawet marzyl o wydepilowanych

Wszystko jedno o czym myslal i co ladowal. Ja zreszta mam kiepskie zdanie o tworczosci abstynentow. Jakies to takie bez fantazji. Chodzi tylko o to, zeby nie traktowac tego, co komus przyszlo do glowy jako aksjomatu, a jako zwykly poglad, opinie, z ktora mozna sie oczywiscie identyfikowac lub zgadzac, ale jest ona dokladnie tyle samo warta co odmienna opinia na ten sam temat. To dlatego wlasnie podpieranie sie cytatami i nazwiskami nie jest warte, wg mnie, funta klakow.
Choc celnosc sformulowan (w sensie semantyki zdania) wypada czasami docenic.

yapp

Pasztet · Gość

No to moze Adas marzyl o zarosnietych.

Po pierwsze: po co kontrcytat? Dyskusja polegajaca na przerzucaniu sie cytatami?

Po drugie: jedno z drugim nie jest wcale podobne. Trudno zaprzeczac twierdzeniom opartym na otoczeniu determinowanym przez zjawiska fizyczne, ale jak najbardziej mozna podwazac te, oparte na zjawiskach spolecznych.

yapp

no dobra, żeby nie było, że gadamy zupełnie abstrakcyjnie

koleś zauważył (albo zerżnął od Konfucjusza), że jak się dyskutuje z upierdliwym garbusem, to wystarczy przysrać mu na temat garba i od razu zdobywa się przewagę w dyskusji

uważasz, że nie miał racji?

oczywiście, że nie ma co się podniecać nazwiskami, bo nawet najwiekszemu wirażce trafi się pierdzielnąć jakąś bzdurę. ale nie zgodzę się z tezą, że suma myśli przez nich wyrażanych wynosi zero

Pasztet · Gość

Uwazam, ze nie mial racji, bo przewage mozna uzyskac ew. w negocjacjach. Jesli juz mozna mowic o przewadze uzyskanej w dyskusji, to chyba tylko wtedy, gdy uda sie przekonac oponenta do swoich racji. Uwaga o garbie spowoduje raczej odwrotny skutek, ergo: przynosi przegrana w dyskusji