po 30-tce

FRIDA · Gość

Uważany był za kogoś wygranego, ponadprzeciętnego, posiadający wysoki status społeczny, materialny, błyskotliwy, głoszący wzniosłe zasady etyczne, oceniający innych nadzwyczaj surowo. W gruncie rzeczy - same superlatywy. Ale zawsze znajdą się jakieś ciemne zakamarki duszy, codzienności, życia, i nigdy nic tak do końca nie jest doskonałe. Czasami w ciągu jednego dnia można podważyć głoszone przez siebie poglądy. Ten ktoś ma syna jedynaka, do tej pory głosił, że to duma rodziny. Okazało się, że synalek ma postawione poważne zarzuty i na głowie proces karny. Jestem pierwszą osobą z zewnątrz ( tzn. spoza rodziny), która się o tym dowiedziała, poniekąd odkryłam to przez przypadek. Wielka persona - nie może pogodzić się z tym, że wiem, że być może wkrótce będą wiedzieli inni. W pewnym sensie współczuję mu, i rozumiem, ale wstrząsnęła mną ta dwulicowość i głoszone na prawo i lewo poglądy, że rodzice ponoszą pełną odpowiedzialność za to, że wychowali sobie takie to a takie "gagatki", i niewątpliwie musieli zrobić coś nie tak w procesie wychowania...A jak to jest, kiedy szala się odwraca? No, i co teraz?

Poldek

Nic., Mozesz wysmiac, mozesz olac, mozesz zrozumiec.
Wprawdzie jak zwykle jestem ostatnia osoba ktora powinna wypowiadac sie w kwestiach szeroko rozumianego rodzicielstwa, natomiast sadze ze zawsze i w kazdym momencie na gloszone poglady naklada sie to nieszczesne bycie rodzicem wlasnie...wylaczajace obiektywizm wzgledem wlasnej pociechy.

(tak, wiem, to nic nie tlumaczy, ale koniecznie chcialem cos napisac...)

pogłoska

Po pierwsze mógł tak naprawdę myśleć.

Po drugie, jeśli proces karny, to jest to już syn dorosły.
Tu rodzi się kolejne pytanie: czy rodzice są odpowiedzialni za dzieci i ich wybory do końca życia?

(Też poczułam przymus napisania czegokolwiek a poza tym bardzo lubię tematy FRIDY)

paj

Czy dwulicowością tego ojca jest fakt, że syn złamał prawo?
Ja tak tego nie odbieram.
Myślę, że dramat tego ojca polega na tym, że on wierzył w swego syna.
I czuje się zawiedziony.

Aproxymat

Jeśli poczuwają się odpowiedzialni za wychowanie, które doprowadziło ostatecznie do tego procesu karnego? A w domyśle "do przestępstwa popełnionego przez dziecko"? To wtedy nawet, jeśli formalnie już żadnej odpowiedzialności nie ponoszą - to subiektywne jej poczucie może być trudne do zniesienia.
Teraz zaś faktycznie może nastąpić takie "przesunięcie" emocji - czyli złość skierowana w stronę innych osób, które się dowiedziały o wszystkim.

nudziarz

wiesz Frido, chyba naprawdę trudno ustrzec się takich stwierdzeń jesli ma się udane dziecko. Wydaje się : przeciez nie zrobiłem nic takiego niezwykłego, zwyczajnie konsekwentnie je wychowywałem i moje dziecko jest madrym porzadnym człowiekiem. Wniosek _ wystarczy odrobine chcieć.. choć odrobinę, a wszyscy, którzy mają problemy widocznie nie włozyli nawet tej odrobiny wysiłku w proces wychowania.

Niewiele zabrakło , a i sam głosiłbym podobne herezje. Syn - poukładany do bólu, z twardym i prostym kręgoslupem, zawsze wiedzacy co dobre i zawsze potrafiacy iść prostą drogą. Jednym słowem - sukces wychowawczy i drzemiace gdzieś tam zadufanie gotowe by się ujawnić.
No i o cztery lata młodsza córka - wychowywana podobnie ( w koncu gotowe i sprawdzone wzorce ) , która tak nam dała w tyłek, że wszelkie teorie o prostych receptach wychowawczych runęły w jednym momencie.
Może właśnie trzeba tak dostać od zycia i dzieci w tyłek, żeby nabrac dystansu do własnej genialności ?

FRIDA · Gość

pogłoska

Przychodzi taki czas, że dzieci zaczynają podejmować własne decyzje.
Zanim to nastąpi muszą wyzwolić się z rodzicielskiej władzy, by odnaleźć własną tożsamość. Czasem konieczne staje się zaprzeczenie wszystkim wartościom wyznawanym przez rodziców.
Dzieci wykształconych - rzucają szkoły, dzieci wierzących - stają się ateistami, dzieci przyzwoitych - mają konflikty z prawem.

Poldek

Mysle ze Fridzie mniej chodzi o dzialanie dzieci (ktore bunt wobec swoich rodzicow wysysaja, ze tak powiem, z mlekiem matki) co o postepowanie rodzicow - najpierw wzgledem innych a potem, gdy ten sam problem dotyka ich - wzgledem siebie.
Brak konsekwencji, ot co.

Aproxymat

A czy da się przewidzieć co wyrośnie z danego dziecka? Pewnie każdy rodzic by chciał, wielu pewnie wierzy w swoją wizję przyszłości dziecka - tyle tylko, że rzeczywistość nie chce być taka prosta.

pogłoska

Poldek

FRIDA · Gość

pogłoska

pogłoska

Poldek

bea777

Nie wiem czy to hipokryzja czy też szok wywołany załamaniem się wiary we własne dziecko... Think

Z pewnością jest to bolesne doświadczenie dla rodziców. Tym bardziej bolesne im grubsza jest "pępowina" łącząca ich z dzieckiem.
Przychodzi czas w życiu każdego z nas, gdy trzeba pozwolić dzieciom na samodzielność, nawet jeśli wiąże się to z popełnianiem błędów.
Chyba, że ten przypadek Frido> to typowy przykład wołania o pomoc i chęć zwrócenia uwagi na siebie. Chęć zaistnienia tu i teraz, opisany przez Poldka bunt wobec rodziców?
Hmm... nie wiem jak bym się zachowała na ich miejscu, ale jednego jestem pewna> z pewnością nie zamiotła bym śmieci pod dywan, bo to wróciło by rykoszetem ze zdwojoną siłą...za jakiś czas.

Poldek

pogłoska

pogłoska