po 30-tce

famka_

każdy mierzy własną miarką

Tina

ja tez mialam kryzys w zwiazku.

i sie dwa razy rozwiodlam. za kazdym razem z innego powodu. za drugim razem - wine biore wspanialomyslnie na siebie

w obecnym zwiazku - nie mialam kryzysu.
Think

chyba stalam sie za leniwa i wygodna na wszelkiego rodzaju kryzysy

karpieniec złocisty

A czy to nie jest czasem tak, że fajnych lasek faceci nie rzucają i na odwrót? Tak tylko pytam, bo wydaje mi się to całkiem logiczne...

lena

fajna laska potrzebna w sumie w wieku starczym Tongue out (1)

Jayin

No, to ja się też dopiszę do "kryzysowych".
10 lat na liczniku i kryzys zaliczony. Zmęczył mnie. Ten kryzys. Bo nie żadna porządna afera, tylko uciążliwy taki i spokojny, ale powtarzalność pewnych spraw dobija. I niereformowalność.

A potem szybko i rozsądnie wyszłam za mąż za mało kryzysowego faceta Tongue out (1)

I mam spokój z kryzysami. Tymi poważnymi. Jak na razie... Shhh

Bo, chyba tak jak u Seeni, mnie małżonek irytuje momentami masakrycznie, ale potem mnie (i jego też) te irytacje i kłótnie rozśmieszają na tyle, że tylko pofukam sobie wewnętrznie i szybko mi przechodzi.

Chociaż przyznam, że kiedyś bym starannie w sobie te irytacje pielęgnowała i analizowała i w ogóle... I pewnie teraz by był kryzys Anxious

Ale obecnie sobie wiele rzeczy odpuszczam, tych mało istotnych, a potem w ogóle o nich zapominam. I jest OK.

mailo

Jayin

Czy ja wiem?
Rozwód - a rozstanie...? Jak dla mnie to tylko kwestia większej ilości formalności przy rozwodzie. Ale emocje te same.

Z jednej strony - ślub w późniejszym wieku - więcej myślenia o własnych przyzwyczajeniach, wadach i zaletach, większa świadomość tego, czego się oczekuje - to i może mniejsze ryzyko późniejszych rozczarowań.

Z drugiej - "i do śmierci cię nie opuszczę" w młodym wieku też ma swoje plusy

Zwłaszcza dla kobiet. Zakładając wiernośc i tym podobne, człowiek ma mniej chaosu później w głowie i nie porównuje i nie kombinuje tyle, bo "od zawsze" miał tylko tego jednego męża, jedną żonę i nie musiał przerabiać innych związków z innymi ludźmi. Nie ma tego obciążenia emocjonalnego z przeszłości czy "historycznego", co czasem źle wpływa na późniejsze życie (jakieś urazy, ostrożność, zepsuta psychika nierzadko itd. itp.).

paj

Kiedyś o tym już pisaliśmy.
Nie ma regóły co do rozwodów.
Związki nieformalne, gdy się rozpadają też są ważne i ich rozpad może byc nie mniej bolesny. Pod każdym względem, prawnym też.
Choc ja przyznaję, to jest moja teoria, że są ludzie, którzy "łatwiej" podejmują decyzje o rozwodzie, co wcale nie znaczy, że pochopnie. Jednak dzisiaj jestem zwolenniczką nieformalnych związków, bo można je pielegnowac, byc w nich- dbając o to, aby w przypadku rozpadu obyło się bez większych kłopotów.
Nie wiem na czym to polega, ta nazwijmy- recydywa.
Może to jest porywczośc, może nadmierny idealizm, że związek to sam miód.
Nie wiem, choc już stara jestem.
Ale w obawie właśnie o rozpad i horror rozwodowy wolę na kocią łapę.
Wiem dzisiaj, że to ja przede wszystkim muszę dbac o swoją niezależnośc, a nie jakikolwiek mąż czy nie mąż.
I myślę, że taka samodzielnośc daje tez szansę na większą uczciwośc partnera, gdy przestanie kochac.

Jayin

paj

Klika lat temu powiedziałam w pracy moim koleżankom, że jak jeszcze kiedyś wpadnę na pomysł, aby wyjśc za mąż- mają mnie zamknąc i wypuścic, gdy mi ten pomysł wywietrzeje z głowy.
Może ja tak mam, taki defekt "gonienia króliczka"..?
Co ciekawe..od jakiegoś czasu mój partner przebąkuje o ślubie.
Na razie udaję, że tego nie słyszę.

Tak, jak teraz jest dobrze.
Oboje gonimy króliczka.

Jayin

Może on właśnie się o króliczka obawia?

Ze mu czmychniesz?
Bo jesteś króliczkiem, co wcale nie chce być złapanym

(a sa króliki, co pro forma tylko uciekają, żeby trochę się podroczyć i dac się złapać, w glorii i chwale myśliwego...

karpieniec złocisty

No ale jak tak bez ślubu...Ty masz swoją kasę, on swoją, auto jest jego, mieszkanie Twoje, pralka na pół, kredyty, debety, opłaty, czynsze, spadki...
To jest egzystencja na pół gwizdka, jak latanie z ręką na wyzwalaczu katapulty. Think

paj

Byc może..
W sobotę byliśmy u naszego znajomego. On ma 35 lat, ona 45,córka 14 lat.
On jest trzeźwym alkoholikiem od 5 lat.
Żle się im układa. Ona cały czas nosi w sobie urazę za lata jego pijaństwa. Nadmieniam, że facet teraz jak złoto; bardzo pracowity, majętny, zaradny. No i cały czas ma poczucie winy za przeszłośc,co usiłuje odkupic, bez skutku. Bo oczywiście się nie da. Ona jest bardzo z niego niezadowolona. W pewnym momencie usłyszałam, że on musi z nią byc,bo ona mu urodziła dziecko.
Odpowiedziałam; kochana, to jest WASZE dziecko, nie urodziłaś JEMU, ale dla WAS. Ona jednak uważa, że on MUSI byc z nią z powodu dziecka, a dodatkowo za jego przeszłosc ona może po nim jeździc.
Próbowałam jej wytłumaczyc, że teraz ma to szczęście, że ma NOWEGO TRZEŹwego faceta! Że może to jej szansa?
Ona jest na niego zła z aprzeszłośc.
No i teraźniejszośc też jej nie odpowiada, bo facet chodzi raz w tygodniu na spotkania AA, a to wg niej głupota i bez sensu, bo on tylko mówi o trzeźwości po tych spotkaniach i jej to się nie podoba.
Związek wisi na włosku.
Facet albo zapije, albo pójdzie w cholerę, bo nie może się z nią dogada, nie ma jakiegokolwiek wsparcia.
Ale dlaczego o tym piszę?
Bo jej się wydaje, że ona ma go na własnośc.
I w tym bardzo się myli..

paj

Kobieta z klasą

Paj, jednym słowem ta kobita to idiotka. Z taką to ja też rozwiodłabym się.

Karpieniec, są małżeństwa co funkcjonują latami, że to moje, a to masz dzięki mnie, a to ja więcej zarabiam, więc mam więcej do powiedzenia i nie daj Boże taka kobita z takim gościem jest tylko albo i aż kurą domową.

EMES

Co do alkoholizmu to bym uważał mimo wszystko z opiniami, nie każdy alkoholizm jest niestety taki sam, a i tak każdy z nich jest ch....y. Jestem w stanie zrozumieć brak wyrozumiałości nawet przez te kilka lat. Tylko nie bardzo rozumiem czemu się nad nim pastwi a go nie zostawia.

paj

[quote="Kura domowa"]Paj, jednym słowem ta kobita to idiotka. Z taką to ja też rozwiodłabym się.

Problem polega na tym, że w grudniu ubiegłego roku ten znajomy podczas wyjazdu na narty podzielił się swoimi obawami mojemu partnerowi. Stara się, próbuje z nią dogadac się i ni cholery. Bab uparta.
Czy rozwiązaniem jest rozstanie?
Nie wiem, ale po tym spotkaniu ja wymiękłam.
Zapytałam się jej, czy woli go pijanego.
Odpowiedziała, że oczywiście-nie.
Żegnając się z nią powiedziałam; a więc Ty też o to dbaj, aby nie chlał.
Bo to też Twój interes.

Ps,
Facet młodszy od niej o 10 lat. Ona była jego nauczycielką. To była wpadka. Oboje są z prowincji, tradycyjne rodziny.
Ale..
Jemu już od dupy odeszło, tzn. poczuł się silniejszy, bo nie pije, firma świetnie prosperuje. Ona....przepraszam, ale szpetna, zaniedbana.
Mam wątpliwości, jak długo to potrwa.

paj

Kobieta z klasą

Nawet jeśli będzie trwać to będzie to tylko farsa. W życiu nie chciałabym przeżyć tak swojego życia.

Nie jestem za rozwodami z byle jakiego powodu, ale z jakąś taką zgredą, do tego jeszcze zaniedbaną też bym nie wytrzymała.

Emes, dokładnie mam takie samo zdanie na ten temat.

EMES

Paj jeśli prowadzi do śmierci, to jest to w miarę mały problem, im szybciej do niej zaprowadzi tym lepiej.

Alkoholik nie pije weekendowo, on pije kiedy może.